Φασουλής Σταμάτης

Εμείς στα νιάτα μας παρακολουθούσαμε τη Γιουροβίζιον με περισσή χαρά και επιμέλεια για τον απλούστατο λόγο ότι μας έβγαζε ίσαμε και τέσσερα νούμερα στην καλοκαιρινή επιθεώρησή μας. Με τις εικόνες της και τα ακούσματά της αγρίευε την έμπνευσή μας. Ηταν ο οίστρος, αυτή η πράσινη αλογόμυγα, η ίδια που έστελνε η Ηρα για να τσιμπάει […]

Είχα σκοπό σήμερα να απλωθώ σε θέματα και σε πελάγη εκτός των χωρικών μας υδάτων. Να ταξιδέψω προς Αμερική μεριά. Και ειδικά στη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο. Με συνάρπασε αυτό το ραντεβού γενικά, αλλά στάθηκα περισσότερο στα λεγόμενα του δικού μας εκκλησιαστικού εκπροσώπου προς τον πλανητάρχη με το φλοτάν μαλλί. Είπε […]

Μπορεί να μπήκαμε προχθές στην άνοιξη, 21 του Μάρτη γαρ και εαρινή ισημερία, αλλά στην πολιτική σκηνή του τόπου «Χειμέρια τα πράγματα». Οχι ότι έξω από δω είναι καλύτερα, αλλά ο καθείς το σπίτι του κοιτάει να συμμαζέψει. Αν συμμαζεύεται. Ε, δεν συμμαζεύεται. Και καλά η κυβέρνηση τη δουλειά της κάνει (αν και τελευταία δεν […]

Από παιδί, πίστευα ότι τα δύο άκρα απείχαν πολύ το ένα απ’ τo άλλο. Η αυλή μας απ’ το βουνό, τεράστια απόσταση, ήθελε δρόμο πολύ. Ή θα πήγαινες από πάνω, απ’ τη στενούρα της Θείας της Μαλιώς, ή από την κάτω μεριά, απ’ το μποστάνι του Κολιαρούτσου απέναντι απ’ το σχολείο. Η αυλόπορτά μας ήταν […]

Ανέβαινα την Αμερικής προς Πανεπιστημίου βραδάκι της Τετάρτης. Η Συγκέντρωση στο Σύνταγμα όλο έλεγε να τελειώσει και δεν τέλειωνε. Στη γωνία με Σταδίου ένας κάδος λαμπάδιαζε, οι φλόγες ψηλά. Δίπλα πυροσβέστες ξετύλιγαν τη μάνικα. Κανείς δεν έτρεχε να φύγει, κανένας δεν πλησίαζε. Κοιτάγαμε το θέαμα σαν από τηλεόραση. Κάποια στιγμή γύρισα προς τα πάνω και […]

Αυτή είναι η φωτογραφία: στο βάθρο σαν σκηνή περιοδεύοντος θιάσου τέσσερα μαύρα φέρετρα, γύρω τους στρατιώτες της Χαμάς, στο πρόσωπό τους μαύρο πανί, με μηχανές στο χέρι εν είδει πυροβόλου να σουτάρουν τη σκηνή παραλαβής – παράδοσης. Πίσω, φόντο, ένα πανό – κολάζ ζωγραφισμένο από αδέξιο χέρι και πάνω του κολλημένη η φωτογραφία των ομήρων. […]

Δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τον διχασμό εντός μου. Δεν θέλω και πολύ να το χοντρύνω, να ψηλώσει ο νους μου  και να το παίξω «σύρος σπουδαστής στηνΑλεξάνδρεια· επί βασιλείας αυγούστου Κώνσταντου και αυγούστου Κωνσταντίου· εν μέρει εθνικός, κι εν μέρει χριστιανίζων». Αλλά είναι καιροί αυτοί να πεις στον εαυτό σου ότι είσαι […]

Μετά τις πρωτοφανείς συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες πόλεις σ’ όλη την Ελλάδα, με σκοπό την πλήρη διαλεύκανση του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, θα περίμενε κανείς η Βουλή με όση σοβαρότητα της έχει απομείνει να σκύψει το κεφάλι και να διερευνήσει με ψυχραιμία όλα τα στοιχεία για να ρίξει άπλετο φως σ’ αυτή […]

Ε, όπως και να το κάνουμε, δεν ήταν και εικόνα πρωθυπουργού αυτό που είδαμε στη συνέντευξη του κυρίου Μητσοτάκη. Ηταν κάτι στενόχωρο, άβολο, αμήχανο, με στιγμές που μπορεί να ήταν και ειλικρινείς, αλλά το πιο σημαντικό δεν ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη. Δεν υπήρχε σιγουριά. Κι απ’ τη στιγμή που δεν έχει σιγουριά ο αρχηγός της κυβέρνησης […]

Πέφτω και τσακίζομαι, συνεχίζει το αθώο(;) αυτό παιδικό τραγουδάκι, που ήρθε στα χείλη μου βλέποντας σε απευθείας μετάδοση τη θεαματική ορκωμοσία του πλανητάρχη. Το πιο λαμπερό, απειλητικό, θεαματικό και  φασισίζον  καρακιτσαριό από γεννήσεως του αμερικανικού κράτους. Η όλη  τελετή(;), παρέλαση(;), επίδειξη(;), χοροεσπερίδα(;), πασαρέλα εκατομμυριούχων(;) δεν θύμιζε τίποτα που να έχεις δει στο παρελθόν, προοιωνίζει όμως […]

Δεν έχω καμία αντίρρηση για την απόφαση του Πρωθυπουργού να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κύριο Τασούλα. Είναι ένας πολιτικός χαμηλών τόνων αλλά αρκούντως προοδευτικών πεποιθήσεων (θυμάμαι τη στάση του στην ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών) με γνώση και σεβασμό στους θεσμούς και τους νόμους, με χιούμορ (πράγμα σπάνιο, για […]

Ανάμεσα στον χρόνο που φεύγει και σ’ αυτόν που έρχεται τι να πρωτοαποχαιρετήσεις; Τι να πρωτοευχηθείς; Κάθομαι κάπως άβολα σ’ αυτό το μεσοδιάστημα. Είναι κι αυτή η παντελής σχεδόν έλλειψη ειδήσεων, ένα σύνδρομο στέρησης το έχεις. Φέρνει μια  χαύνωση, μια υπνηλία, πόσο να σε διεγείρει ένα καπάκι που εκτινάσσεται στον αέρα και σαν φρέαρ αρτεσιανό […]

Δεν το θέλω με την καμία, αλλά με τρώει η γλώσσα μου να το πω. Τέλος πάντων ας αλλάξουμε κουβέντα κι ας πάμε προς Αμερική μεριά και στη στελέχωση του θιάσου Τραμπ για τη μεγάλη πρεμιέρα του Ιανουαρίου. Οσο εντυπωσιακό κι αν είναι το ότι οι βασικοί ρόλοι του έργου μοιράζονται σε συγγενείς και φίλους […]

Πάει κι ο Ναυαρχούκος. Καπνός ο κύριος Αποστολάκης. Πέταξε ένα πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή. Οπου φύγει φύγει από τη Φαμελλοπολακία. Πώς την κάνουν έτσι ένας ένας; Τι φυλλόρροια είναι αυτή. Κι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ πια (ό,τι έχει μείνει από δαύτον) τι δένδρο φυλλοβόλον απεδείχθη. Είπαμε φθινόπωρο αλλά όχι κι έτσι. Δεν πρόλαβα να […]

Δεν θα ήθελα να σας κουράσω κι εγώ με την ανάλυσή μου απέναντι στον τυφώνα Τραμπ που ενέσκηψε για δεύτερη φορά στον Λευκό τον Οίκο. Αρκετά ακούσαμε, αρκετά διαβάσαμε αρκετά είδαμε. Το γυρίσαμε από δω, το γυρίσαμε από κει, το αναλύσαμε από αριστερά, απ’ τα δεξιά, απ’ τα μπρούμουτα κι από τ’ ανάσκελα. Σώνει πια. […]

Ξεχάστε τα πάντα. Πλημμύρες, θανάτους, εκλογές ΣΥΡΙΖΑ, Κάμαλα, Τραμπ, τρουμπ Λίβανο, Ισραήλ, Αγιατολάχ και ΣΙΑ. Μία είναι η είδηση που ξορκίζει τα πάντα. Ενα είναι το γεγονός. «Υπόθεση μαύρης μαγείας στην Κύπρο». Οπως διαβάζω στο iefimerida (να ‘ναι καλά το site, ο Θεός να του δίνει χρόνια) «Σύμφωνα με το cyprustimes, μια γυναίκα, που ισχυρίζεται […]

Πήρε μια φίλη μου προχθές, τι τo ‘θελε, μια χύτρα ταχύτητος. Αφού δεν το ξέρεις το άθλημα τι το παιδεύεις;  Με το που την έβαλε στη φωτιά, είχε βάλει μέσα και κάτι φακές να βράσουνε με όλα τα συμπαρομαρτούντα, άναψε στο φουλ το μάτι, στρώθηκε στην τηλεόραση και περίμενε να γίνουν. Και γίνανε. Oλα χάλια. […]