Η Coachella απλώνεται σε δύο Σαββατοκύριακα του Απριλίου. Είναι το φεστιβάλ που κατά κάποιον τρόπο πήρε τη σκυτάλη από τις ένδοξες ημέρες του Γούντστοκ και το 1990 δημιούργησε την αντιπρόταση στο χίπικο στυλ. Στην αρχή με πανκ συγκροτήματα, στη συνέχεια με μουσική ρέιβ και αργότερα με νεανικά indie rock ανερχόμενα μουσικά συγκροτήματα. Κάπως έτσι φτάσαμε στη φετινή Coachella, στο Ιντιο της Καλιφόρνιας, όπου εν μέσω ξηρασίας η διοργάνωση αποτέλεσε ένα σημείο στον χάρτη της μόδας και των εμπορικών αλυσίδων για ρούχα μαζικής παραγωγής.

Σε μια εκδήλωση κοινωνικής συνοχής τα προσχήματα διατηρούνται ακέραια. Επειτα από μια σειρά μετασχηματισμών η μουσική διατηρείται ως φόντο μέσα στο οποίο το κοινό συναντά τους επίσημους πλανόδιους της μόδας. Το επιχείρημα των πρώτων ημερών του φεστιβάλ ως πλατφόρμα ανάδειξης νέων άγνωστων ήχων που γεννά η εποχή παραμένει. Μόνο που γύρω του στοιβάζονται αφίσες και λογότυπα από παράλληλες εκδηλώσεις και πάρτι που οικειοποιούνται τον αυθορμητισμό της μουσικής. Και τον μετατρέπουν σε αφορμή για να συνδεθεί με το νέο μουσικό καθεστώς ένα λογότυπο ρούχου, αξεσουάρ, καλλυντικού, μακιγιάζ, ακόμη και προϊόντος για τα μαλλιά.

Η απόσταση που χωρίζει την Coachella από το Γούντστοκ μετριέται με χρόνια, γεωγραφική διαφορά και ιδεολογικό περιεχόμενο. Οι χίπηδες στα τέλη των 60s γιόρταζαν τη σεξουαλική ελευθερία τους και δήλωναν την αντιπολεμική τους διάθεση με χορό κάτω από την τριήμερη βροχή. «Η αισθητική των χίπηδων βασίστηκε στην ιδέα να μπορείς να ξεφύγεις από το σύστημα της μόδας, να μην κοιτάξεις τα φιγουρίνια στα περιοδικά. Η αντιπρόταση ήταν η ελευθερία έκφρασης» εξηγεί η Βάλερι Στιλ, διευθύντρια του Ινστιτούτου Μόδας και Τεχνολογίας της Νέας Υόρκης, συγκρίνοντας το στυλ μεταξύ των δύο μουσικών φεστιβάλ.

ΝΕΟΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ. Ωστόσο οι νεορομαντικές μορφές της Coachella διατήρησαν τις αναφορές τους στο Γούντστοκ ως προς την εικόνα τους. Τα δερμάτινα σουέτ γιλέκα με κρόσσια, οι μακριές κοτσίδες και οι λευκές πουκαμίσες που αφήνουν γυμνούς τους ώμους, οι διάφανες μπλούζες με πολύχρωμα λαχούρια, τα λευκά φορέματα με πλέξη βελονάκι, τα ρομαντικά τοπ από λευκή δαντέλα, τα στεφάνια με λουλούδια στα μακριά λυτά μαλλιά, οι φθαρμένες δερμάτινες μπότες, τα ινδιάνικα φυλαχτά και τα ασημένια έθνικ κοσμήματα αλλά και τα ψαλιδισμένα τζιν σορτς εξακολουθούν να εμπλουτίζουν το δειγματολόγιο εικόνων της σημερινής νεανικής κατάστασης.

Μόνο σήμερα το «στυλ indie rock» της Coachella δείχνει να είναι επιβεβλημένο και συχνά επιμελημένο από τους επαγγελματίες στυλίστες που κυκλοφορούν στα προσωρινής διάρκειας εμπορικά σημεία πώλησης ενθυμίων του φεστιβάλ.

Η εμπειρία της Coachella ανέδειξε το «Take me to Church» του ιρλανδού μπλούζμαν Αντριου Χότσιερ Μπερν σε τραγούδι του φεστιβάλ. Του ίδιου φεστιβάλ που φιλοξένησε στιγμές όπως το φιλί της Μαντόνα στον Ντρέικ πάνω στη σκηνή, τον αισθησιακό χορό της αταξινόμητης ως μουσικό είδος FKA twigs, το ραπάρισμα της Αζεάλια Μπανκς, τον ήχο της κιθάρας και το τραγούδι του Τζακ Γουάιτ αφιερωμένο «σε κάθε διεμφυλικό άνθρωπο του κόσμου». Και αυτό το Σαββατοκύριακο, λίγα μέτρα μακριά από τις σκηνές της μουσικής, οι σχολές διαφορετικών ειδών τατουάζ, οι τεχνίτες των μανικιούρ, του μακιγιάζ και των ευρηματικών χτενισμάτων θα συναντηθούν με τον κόσμο. Για να μεταφέρουν πάνω τους την ανάμνηση μιας στυλιστικά επεξεργασμένης έκφρασης που θυμίζει ανεξαρτησία.

Τελευταία Νέα