Τα επιτεύγματα του μπασκετικού Ολυμπιακού τον κατατάσσουν δικαίως μέσα σε ένα κλειστό κλαμπ 7-8 ομάδων που θεωρούνται οι κορυφαίες της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Δεν είναι μόνο η κατάκτηση των τριών Κυπέλλων Πρωταθλητριών και του ενός Διηπειρωτικού αλλά και η εν γένει παρουσία του με μεγάλες νίκες τόσο ως γηπεδούχος αλλά κυρίως σε φημισμένες έδρες ανά τη Γηραιά Ηπειρο (Μαδρίτη, Μόσχα, Τελ Αβίβ, Αθήνα).

Και όμως, ενώ έχει καταφέρει σχεδόν τα πάντα, παραμένει ένα απόρθητο κάστρο το οποίο δεν έχει κυριέψει ποτέ στην ιστορία του, και αυτό είναι η Βαρκελώνη! Εκεί όπου ταξιδεύει σήμερα για τα πρώτα παιχνίδια την Τετάρτη και την Παρασκευή.

Συνεπώς, ο Ολυμπιακός, αν θέλει να βρεθεί και πάλι μετά το 2013 σε φάιναλ φορ, θα πρέπει να σπάσει τη δυσμενέστερη παράδοση που έχει όσο με καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη, καθώς σε έξι εξορμήσεις του στην Καταλωνία έχει επιστρέψει ισάριθμες φορές με άδεια χέρια.

Η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα με την οποία έχει συνδεθεί ο πρώτος (και αξέχαστος) ευρωπαϊκός θρίαμβος του Ολυμπιακού, στον τελικό του φάιναλ φορ της Ρώμης το 1997 (73-58 σε έναν εμφατικό από πλευράς Ερυθρόλευκων τελικό) αλλά και το έπος της Πόλης το 2012, καθώς την απέκλεισε στα ημιτελικά πριν από τον δραματικό τελικό με την ΤΣΣΚΑ.

Ποτέ όμως οι Πειραιώτες δεν μπόρεσαν να φύγουν με χαμόγελο είτε από το Παλάου Μπλαουγκράνα, στο οποίο θα παίξουν και αύριο, είτε από το Παλάου Σέντ Τζόρντι.

Παράλληλα, ο Ολυμπιακός είχε την ατυχία να βρει στο δρόμο του ίσως την καλύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα της τελευταίας δεκαετίας και βάλε, το 2010, στον τελικό του φάιναλ φορ του Παρισιού και ο πέλεκυς είχε πέσει βαρύς (86-68) για την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη, μπροστά στα μάτια των μεγάλων αστέρων του ποδοσφαιρικού συλλόγου (Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ κ.λπ.) πλην του Μέσι, που είχαν καθήσει πρώτη θέση στο Παλέ Ντε Μπερσί.

Από το 1993. Η πρώτη εξόρμηση στη Βαρκελώνη είχε γίνει στο μακρινό 1993 (5 Δεκεμβρίου), τότε που ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη πήγαινε τρένο προς το Τελ Αβίβ. Η ήττα ήρθε σχετικά εύκολα (73-69) αν και το παιχνίδι ήταν βαθμολογικά αδιάφορο ουσιαστικά.

Το 1995 λίγο πριν από το φάιναλ φορ της Σαραγόσα, η ήττα ήταν πιο βαριά (79-64) ενώ το 2003 πήγε να γίνει το θαύμα των θαυμάτων, όταν ο σαφώς πιο αδύναμος Ολυμπιακός του Λευτέρη Σούμποτιτς (με Χαρίση, Γιαννουζάκο, Ντε Μιγκέλ, Εβανς και Τόμιτς) έβαλε στα σχοινιά την υπερομάδα των Μποντίρογκα, Γιασικεβίτσιους, Ναβάρο, Φούτσκα κ.λπ. και έχασε στις λεπτομέρειες 80-77 στην Ισπανία και 58-55 στον Κορυδαλλό.

Οπου το διπλό μοιραίο λάθος του Εβανς στην προτελευταία επίθεση (ολοκληρώθηκε με επιθετικό στον Μποντίρογκα) και η ευστοχία του Σέρβου στις βολές στο τέλος (3/4) έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της Μπαρτσελόνα που πήγε στο φάιναλ φορ της πόλης της, κατακτώντας και το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της!

Ακολούθησαν άλλες τρεις ήττες του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη (86-70 το 2005, 76-72 το 2006 και 76-68 το 2013) στην οποία ταξιδεύει σήμερα τόσο με τον Βασίλη Σπανούλη όσο και με τον Οθέλο Χάντερ, αν και οι δύο δεν είναι 100% έτοιμοι.