Από την Ξουλίδου έως τον Χαϊκάλη, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες επιμένουν να πρωταγωνιστούν σε μεταχρονολογημένες καταγγελίες για έναν «κουμπαρά» πίσω από τον προεδρική εκλογή. Η χθεσινή βερσιόνείναι προφανές ότι είχε τις ευλογίες της κομματικής ηγεσίας και δεν αναδείχθηκε τυχαία έπειτα από την πρώτη μάχη για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ο Πάνος Καμμένος γνώριζε, όπως γνώριζε από την πρώτη στιγμή και τον τραγέλαφο με την προσέγγιση της Χρυσούλας Ξουλίδου. Αλλά περίμενε και στις δύο περιπτώσεις την κατάλληλη στιγμή. Μια καταγγελία –που έριξε, μάλιστα, σαν «βόμβα» στην πολιτική αγορά ο πιο προβεβλημένος ανιματέρ της παράστασης του ΣΥΡΙΖΑ –έχει πιο δυνατή ηχώ με τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής σε εξέλιξη. Παραμένει αναπάντητο εάν τη νέα καταγγελία γνώριζε εκ των προτέρων και η Κουμουνδούρου, όπως είχε συμβεί με τις «ανήθικες» επαφές Σούκουρα – Ξουλίδου, αλλά καταγράφηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πρώτος που έσπευσε να την αξιοποιήσει πολιτικά.

Συνεπώς, αν κάτι προκύπτει μετά βεβαιότητας από αυτή την ιστορία, είναι ότι ο Καμμένος διευκολύνει τον σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ και ανοίγει δρόμο στον Τσίπρα. Δεν είναι κάτι που φαινόταν εφικτό πριν από λίγους μήνες: μια προσέγγιση του Αγίου Σώστη με την Κουμουνδούρου έδιωχνε κόσμο από τους ΑΝΕΛ και βύθιζε ακόμη περισσότερο το κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Δεν ήταν λίγοι άλλωστε οι βουλευτές που αποχαιρέτησαν τον Καμμένο έχοντας προγνώσει μια σύμπλευση των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά ταύτα, οι επαφές της κομματικής ηγεσίας με τα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου πύκνωναν, ακόμη και την ώρα που στελέχη όπως η Χρυσούλα Γιαταγάνα και η Ραχήλ Μακρή αποσκιρτούσαν από τους ΑΝΕΛ με την προσδοκία να τις αγκαλιάσει ο Τσίπρας. Μια ανοικτή γραμμή με τον Νίκο Παππά, διευθυντή του γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, έχει επιβεβαιώσει ο ίδιος ο Καμμένος.

Είναι ένα ερώτημα σε ποιο σημείο έχουν φτάσει οι επαφές ΑΝΕΛ – ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και ποια πολιτική επένδυση κάνει ο Καμμένος μέσα από αυτή τη συμπόρευση. Η φημολογία ότι εσχάτως ράβει κοστούμι αντιπροέδρου και υπουργού Εθνικής Αμυνας σε μια μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα προκαλεί θυμηδία ακόμη και σε πρωτοκλασάτα στελέχη των μελλοντικών συνεταίρων. Ωστόσο αναδεικνύει μια παράμετρο που αμφότερα τα δύο κόμματα θα κληθούν να προαναγγείλουν και να εξηγήσουν στην προεκλογική περίοδο, αν η προεδρική εκλογή καταλήξει σε αδιέξοδο.

Μάχη για επιβίωση. Το βασικό πρόβλημα του σχεδιασμού, αν όντως το βασικό σενάριο που επεξεργάζονται στην Κουμουνδούρου είναι η συγκυβέρνηση με Καμμένο, ανακύπτει από το ενδεχόμενο οι ΑΝΕΛ να μη βρίσκονται στην επόμενη Βουλή. Δεν είναι μόνο η δημοσκοπική εικόνα που τους δείχνει να αγκομαχούν στο όριο του 3%, είναι κυρίως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών που έδειξε το μεγάλο ξεφούσκωμα του εγχειρήματος των ΑΝΕΛ. Η ευρωκάλπη που συνήθως είναι ευνοϊκή για τα μικρότερα κόμματα και σκληρότερη για τα κυβερνητικά, δεν άφησε μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας στον Καμμένο, ο οποίος γνωρίζει καλά ότι στις επόμενες εκλογές δίνει μάχη πολιτικής επιβίωσης.

Αυτό ίσως εξηγεί και μια επικοινωνιακή αντεπίθεση από την πλευρά του, που συνδυάζεται και με τις βροντώδεις καταγγελίες για τις απόπειρες χρηματισμού των βουλευτών του. Χθες ήταν η υπόθεση Χαϊκάλη, προχθές η συνάντηση με τον Κώστα Μητσοτάκη που του έδωσε τη δυνατότητα να βγει στη βιτρίνα, κρατώντας μια πιατέλα δίπλες. Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτή η συνάντηση, με πρωτοβουλία του Επίτιμου, δικαιολογείται από την κρισιμότητα των στιγμών και ανέδειξε ακόμη μία φορά την «ανευθυνότητα» και τον «λαϊκισμό» που χαρακτηρίζουν την πολιτική διαδρομή του αρχηγού των ΑΝΕΛ. Υπό αυτή την έννοια, ο Μητσοτάκης εξέθεσε τον Καμμένο. Στο Μαξίμου, ωστόσο, το διαβάζουν αλλιώς: ο επίτιμος έδωσε την ευκαιρία στον Καμμένο να βγει στον αφρό, τον αντιμετώπισε ως πολιτικό αρχηγό που ορίζει και δεν αμφισβητείται από την, έστω συρρικνωμένη, Κοινοβουλευτική Ομάδα του, ενώ εξέπεμψε και το μήνυμα ότι ο Καμμένος έχει τη λύση για την προεδρική εκλογή. Παράλληλα εμφανίστηκε να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, αναδεικνύοντας και την αδράνεια του Μαξίμου –αλλά αυτό αφορά τη σχέση Σαμαρά – Μητσοτάκη και όχι, άμεσα τουλάχιστον, τον Καμμένο.

Η συνάντηση στην Αραβαντινού πάντως υπενθύμισε σε όλους στη ΝΔ την ιδιαίτερη σχέση του Καμμένου με τον Μητσοτάκη, καθώς χάρη στον Επίτιμο βρήκε από το 1993 μια θέση στην πολιτική σκηνή. Στον Σαμαρά ίσως οφείλει τις αρχηγικές βλέψεις του, αφού η σκληρή αντιμνημονιακή τακτική της ΝΔ την περίοδο 2010 – 2012 ήταν αυτή που οδήγησε στο πολιτικό συνονθύλευμα των ΑΝΕΛ και ανέδειξε την πρωτοκαθεδρία του Καμμένου στη δεξιά αντιμνημονιακή πτέρυγα. Ακόμη και η ειδική μεταχείριση του Καμμένου από τον Σαμαρά τον Δεκέμβριο του 2011, όταν καταψήφισε την κυβέρνηση Παπαδήμου, του έδωσε πόντους: η γαλάζια ηγεσία προχώρησε σε μισή διαγραφή του Καμμένου –μόνο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και όχι από το κόμμα -, αποδεχόμενη εμμέσως ότι έχει ειδικό πολιτικό βάρος. Το λάθος αναγνωρίστηκε δύο μήνες αργότερα, αλλά ο Κάμμενος είχε στρατολογήσει ήδη τους περισσότερους αντιμνημονιακούς της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Ο Ρέιντζερ που διαψεύστηκε. Η ζωή δεν υπήρξε ποτέ δύσκολη για αυτόν. Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας των Αθηνών που έκανε όνομα μέσα από τις εισαγωγές αυτοκινήτων μεγάλωσε σε συνθήκες ευμάρειας, που του εξασφάλισαν έγκαιρα και τις απαραίτητες πολιτικές διασυνδέσεις. Δείχνει παράδοξο πώς με αυτές τις καταβολές εξελίχθηκε σε βασικό εκπρόσωπο της Λαϊκής Δεξιάς, αλλά σε αυτό τον χώρο επένδυσε από το ξεκίνημα προβάλλοντας διαρκώς σενάρια συνωμοσίας και έναν μισαλλόδοξο, υπερπατριωτικό λόγο. Παλαιοί συμμαθητές του με τους οποίους συμπορεύτηκε και στη ΝΔ κάνουν λόγο για ένα «βουτυρόπαιδο» που προσπάθησε στα εφηβικά του χρόνια να σκληρύνει μέσα από τις ορδές των Κενταύρων και των Ρέιντζερς της αβερωφικής ΟΝΝΕΔ. Τότε καταγράφηκε ως «δεξί χέρι» του Βασίλη Μιχαλολιάκου που είχε το τιμόνι της οργάνωσης, ενώ ανέπτυξε φιλική σχέση και με τον Σαμαρά, προτού προσδεθεί στο άρμα Μητσοτάκη.

Στους ΑΝΕΛ οι διαμαρτυρίες για το αρχηγικό σύστημα που εγκαθίδρυσε άρχισαν να καταγράφονται από την πρώτη στιγμή, ενώ το πρωτοφανές σκηνικό πολιτικής ιλαρότητας, με τις καταγγελίες του κατά του Κάρολου Παπούλια, την επομένη των εκλογών του Μαΐου του 2012 είχε φέρει τις πρώτες ρήξεις. Ο Καμμένος είναι ο μοναδικός αρχηγός κόμματος μεταπολιτευτικά που έχει διαψευσθεί με επίσημη ανακοίνωση από την Προεδρία της Δημοκρατίας, καθώς υποστήριζε ότι «πλαστογραφήθηκε» το έγγραφο με τους όρους του για μια κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης». Τότε, η βασικότερη απαίτησή του ήταν να ορίσει τον υπουργό Εθνικής Αμυνας –και ίσως την έχει επαναφέρει στις συζητήσεις με την Κουμουνδούρου…