Αναζήτηση
Περίπου 600.000 άνθρωποι στην Ευρώπη είναι απάτριδες και οι ευρωπαϊκές χώρες οφείλουν να δώσουν τέλος στα δεινά που υφίστανται παρέχοντάς τους ανάλογη προστασία με εκείνη των προσφύγων, ανακοίνωσαν ακτιβιστές εγκαινιάζοντας ημέρα δράσης με στόχο την ενημέρωση για την τύχη αυτών των ανθρώπων.
Οι απάτριδες, δηλαδή οι άνθρωποι οι οποίοι δεν φέρουν την εθνικότητα καμίας χώρας, δεν απολαμβάνουν τα θεμελιώδη δικαιώματα και τα προνόμια τα οποία οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα.
Δεν μπορούν να εργαστούν, να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, να παντρευτούν. Συχνά καταλήγουν απόκληροι, συλλαμβάνονται ή είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην εκμετάλλευση, υπογράμμισε την Τρίτη το Ιδρυμα Τόμσον Ρόιτερς.
«Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Ευρώπη έχει επιτρέψει σε ανθρώπους να υφίστανται ως ‘νομικά φαντάσματα’, εκτεθειμένοι σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χωρίς δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη. Είναι πλέον καιρός να λυθεί αυτό το ζήτημα δια παντός» δήλωσε ο Κρις Νας, ο διευθυντής του European Network on Statelessness.
To ENS, το οποίο απαρτίζεται από φιλανθρωπικές οργανώσεις, δικηγόρους και ακαδημαϊκούς, θα καταθέσει αίτημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το οποίο θα καλεί τις χώρες-μέλη να υιοθετήσουν διαδικασίες που θα επιτρέπουν στους απάτριδες να νομιμοποιούν την ύπαρξή τους.
Χωρίς έγγραφα και εθνικότητα…
«Το να μην έχει κάποιος έγγραφα και εθνικότητα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ σε αυτόν τον κόσμο» λέει ο Ισα, ένας άπατρις ο οποίος γεννήθηκε στο Κόσοβο και διέφυγε στο Βελιγράδι το 1999.
Την υπόθεσή του υπογραμμίζει σε έκθεσή του που δόθηκε στη δημοσιότητα το ENS, το οποίο περιγράφει τις περιπτώσεις 20 απάτριδων που ζουν σε χώρες, περιλαμβανομένων της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Σλοβακίας.
Πολλοί από αυτούς έχουν βιώσει τις συλλήψεις, την απόλυτη φτώχεια και την απομάκρυνση από τις οικογένειές τους.
Από στοιχεία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, προκύπτει ότι στα κράτη που προέκυψαν από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας υπάρχουν 22.000 άνθρωποι που δεν έχουν ιθαγένεια, οι περισσότεροι των οποίων είναι Ρομά, Ασκάλι και Αιγύπτιοι.
Σημαντικός είναι και ο αριθμός των παιδιών χωρίς ιθαγένεια που ζουν στη Λετονία, όπου με βάση στοιχεία του περασμένου έτους, 304.000 άνθρωποι τελούν σε απροσδιόριστο καθεστώς «μη πολιτών» και στην Εσθονία, όπου πάνω από 92.000 άτομα χαρακτηρίζονται «πρόσωπα απροσδιόριστης ιθαγένειας».
Στη Ρωσία, τον περασμένο χρόνο καταγράφηκαν 178.000 πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονται ως απάτριδες και στην Ουκρανία, ο αντίστοιχος αριθμός των απάτριδων υπερέβαινε την ίδια χρονιά τις 40.000.
Η Λέιλα, για παράδειγμα, γεννήθηκε στη σημερινή Κροατία από γονείς Κοσοβάρους. Μετανάστευσε στο Κόσοβο όπου παρέμεινε μέχρι τη σύγκρουση του 1999 οπότε αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στη Σερβία.
Η ίδια λέει ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει τη σερβική ιθαγένεια γιατί τα απαιτούμενα αποδεικτικά αρχεία καταστράφηκαν στη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο.
Ενας αρκετά μικρότερος αριθμός απάτριδων είναι μετανάστες εκτός Ευρώπης που δεν αναγνωρίζονται ως πολίτες των χωρών όπου γεννήθηκαν.
«Δεν μπορώ να πάω πουθενά»
«Δεν μπορώ να πάω πουθενά» λέει ο Ρασίντ, ένας Ροχίνγκια από τη Μιανμάρ (πρώην Βιρμανία) ο οποίος διαμένει στην Ολλανδία.
«Δεν μπορώ να επιστρέψω στη Μιανμάρ γιατί μου έχει αφαιρεθεί η ιθαγένεια» εξηγεί ο ίδιος.
Μόνο οκτώ ευρωπαϊκές χώρες έχουν ψηφίσει διατάξεις που αφορούν την ιθαγένεια των απάτριδων: Βρετανία, Ουγγαρία, Ισπανία, Γεωργία, Μολδαβία, Λετονία, Γαλλία και Ιταλία.
Οι περισσότερες χώρες έχουν επικυρώσει τη σχετική με το καθεστώς των απάτριδων σύμβαση του ΟΗΕ του 1954. Ωστόσο, η Εσθονία, η Κύπρος, η Μάλτα και η Πολωνία δεν το έχουν πράξει.
Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν περίπου 10 εκατομμύρια απάτριδων. Η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ελήφθη εν όψει μίας μεγάλης σημαντικής εκστρατείας του ΟΗΕ για την εξάλειψη του φαινομένου αυτού εντός μίας δεκαετίας.
