«Ενας χρόνος πέρασε, ο Παύλος έφυγε. Κάποιοι είναι στη φυλακή, ένας στους δέκα τους ψηφίζει. Ντροπή!». Δεν ήταν το μοναδικό συγκινητικό σύνθημα που ακούστηκε από τη σκηνή και από τις κερκίδες του Θεάτρου Βράχων για να υπενθυμίσει τη θλιβερή επέτειο. Στην προχθεσινή συναυλία, άλλωστε, κυριάρχησε μια διαφορετικού τύπου φόρτιση αφού ο Γιάννης Αγγελάκας δήλωσε ότι η διαδρομή της μπάντας του έφτασε στο τέλος της. «Λοιπόν παιδιά είναι ένα οριακό βράδυ. Δεν θα μας ξαναδείτε έτσι αφού θα ακολουθήσουμε άλλες διαδρομές, άλλους δρόμους». Το έλεγε συχνά ανάμεσα στα τραγούδια του προγράμματός του, τα οποία δημιουργούσαν ένα μικρό θεατρικό που θα είχε τον τίτλο: «Οι ρεμπέτες ροκάρουν».

Ο Γιάννης Αγγελάκας πότε με τα πόδια καρφωμένα στη σκηνή, πότε χοροπηδώντας όσο πιο ψηλά μπορούσε, υπενθύμιζε τους λόγους που τραγούδια όπως το «Δεν χωράς πουθενά» και «Ακούω την αγάπη» προξένησαν ρίγη και ένταση στους σημερινούς εικοσάχρονους ακριβώς όπως προκαλούσαν πριν από… είκοσι χρόνια. Και ακούγοντας το «Σαράβαλο» και τα υπόλοιπα κομμάτια από τη «Γελαστή ανηφόρα», αναρωτιέσαι αν υπάρχει άλλος δίσκος που καταγράφει με τόση ευθύτητα τη σημερινή Ελλάδα. Και ενώ όλοι συμμετείχαν στο πάρτι, ο πρώην τραγουδιστής του θρυλικού συγκροτήματος Τρύπες αποθεώνοντας τις δημιουργίες του παρελθόντος του, που σίγουρα έχουν νικήσει τον χρόνο, αναρωτιόταν: «Τώρα τι;».

Τελευταία Νέα