«Η εκτέλεση είναι μία ωμή, άγρια διαδικασία. Εάν όμως η αμερικανική κοινωνία επιμένει στη θανατική ποινή, οφείλει να σταματήσει να προσποιείται, να ξεχάσει τη θανατηφόρα ένεση και να επιστρέψει σε άλλες πιο πρωτόγονες – και αλάνθαστες – μεθόδους, όπως είναι η γκιλοτίνα ή το εκτελεστικό απόσπασμα».

Αυτή είναι η άποψη ενός από τους πιο διαπρεπείς εφέτες των Ηνωμένων Πολιτειών, του Αλεξ Κοζίνσκι. Εάν τα ίδια ακριβώς υποστήριζε οποιοσδήποτε άλλος, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι πρόκειται για ένα ακόμη ειρωνικό σχόλιο πάνω σε έναν βάναυσο αμερικανικό αναχρονισμό. Ο Κοζίνσκι όμως, διορισμένος επί Ρόναλντ Ρίγκαν, είναι γνωστός στις ΗΠΑ για τις αιρετικές απόψεις του. Και όταν λέει επιστροφή σε «παραδοσιακές μεθόδους» εκτέλεσης σοβαρολογεί.

Ο αμερικανός δικαστής δεν είναι κατά της θανατικής ποινής, σύμφωνα με την «Ουάσινγκτον Ποστ». Είχε όμως ανέκαθεν αντιρρήσεις με τον τρόπο που τα αμερικανικά δικαστήρια διαχειρίζονται το συγκεκριμένο θέμα. Αφορμή για να ταράξει τα νερά στάθηκε και αυτή τη φορά μία δικαστική απόφαση: το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας άναψε το πράσινο φως για την εκτέλεση του 55χρονου θανατοποινίτη Τζόζεφ Ρούντολφ Γουντ, ο οποίος είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία τής πρώην συντρόφου του και του πατέρα της, το 1989.

Στηριζόμενος σε μία τροπολογία η οποία αφορά τη μυστικότητα που περιβάλει τις θανατηφόρες ενέσεις στη χώρα και ορίζει ότι η πολιτεία (στη συγκεκριμένη περίπτωση η Αριζόνα) θα έπρεπε να τον ενημερώσει λεπτομερώς αφενός για τα φάρμακα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν στην περίπτωσή του και αφετέρου για το προσωπικό που θα συμμετέχει στη διαδικασία, ο Γουντ ζήτησε αναστολή της εκτέλεσης. Το Ανώτατο δικαστήριο απέρριψε την αίτησή του και, άνευ απροόπτου, ο Γουντ θα εκτελεστεί σήμερα.

Η αντίδραση του Κοζίνσκι ήταν άμεση. Ασκησε δριμεία κριτική στην όλη διαδικασία, την οποία περιέγραψε ως «συγκάλυψη της βαρβαρότητας των εκτελέσεων προκειμένου να δείχνουν ήρεμες και γαλήνιες – σαν κάτι που θα μπορούσε να βιώσει ο καθένας μας τις τελευταίες του στιγμές». Σύμφωνα με τα θεμελιώδη κριτήρια των ΗΠΑ, όπως έχουν κατά καιρούς σε παρόμοιες περιπτώσεις διατυπωθεί, ακόμη και αν η θανατική ποινή είναι δικαιολογημένη, πρέπει να εκτελείται «ανθρώπινα». Ο Κοζίνσκι – και όχι μόνο – επιμένει ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη θανατική ποινή και οποιεσδήποτε προσπάθειες τού κράτους να ωραιοποιήσει μία πραγματικότητα είναι μάταιες.

«Η γκιλοτίνα είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος εκτέλεσης, αλλά αντιβαίνει στα εθνικά μας ήθη. Ομοίως και η ηλεκτρική καρέκλα, ο απαγχονισμός και ο θάλαμος αερίων. Νομίζω ότι ο πιο αποτελεσματικός είναι το εκτελεστικό απόσπασμα. Και υπάρχουν πολλοί που μπορούν να τραβήξουν τη σκανδάλη και να εκπαιδευτούν να το κάνουν σωστά», τονίζει.