Κίνηση ματ θέλει να κάνει στις ευρωεκλογές ο Σταύρος Θεοδωράκης βάζοντας στο ψηφοδέλτιο τον κορυφαίο έλληνα σκακιστή Βασίλη Κοτρωνιά. Με μεγάλες διεθνείς επιτυχίες –έχει, λ.χ., κερδίσει παρτίδες με αντιπάλους από τους καλύτερους στον κόσμο όπως ο ρώσος πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής Ανατόλι Καρπόφ και ο Βρετανός Νάιτζελ Σορτ –ο έλληνας γκρανμέτρ αναμειγνύεται τώρα με τα κοινά, «κυρίως ως πολίτης και όχι ως πολιτικός», επειδή «ο καπνός έφτασε έξω από το σπίτι μου».

Ο Βασίλης Κοτρωνιάς είναι ο άνθρωπος που έβγαλε το ελληνικό σκάκι από την αφάνεια. Ηταν μπροστάρης σε όλα τα βήματα που το πνευματικό άθλημα έκανε στον διεθνή χώρο από τη δεκαετία του 1980 και μετά. Ηταν ο πρώτος Ελληνας που κέρδισε τον τίτλο του γκρανμέτρ, τον ανώτερο τίτλο στο σκάκι –σήμερα η Ελλάδα έχει περί τους 10 γκρανμέτρ -, ο πρώτος που πέρασε το ψυχολογικό όριο των 2.600 βαθμών διεθνούς αξιολόγησης (ΕΛΟ), ήταν ο πρώτος που μπήκε με βάση το ΕΛΟ στη λίστα των 100 πρώτων στον κόσμο (και μάλιστα βρέθηκε 5-6 φορές σε θέσεις ανάμεσα στην 60ή και στην 100ή –η παγκόσμια κατάταξη στο σκάκι λειτουργεί περίπου όπως στο τένις), ήταν ο πρώτος που κατάφερε να μπει και στους πρώτους 50 στον κόσμο. Ηταν, με άλλα λόγια, η λοκομοτίβα που έσερνε το ελληνικό σκάκι προς τα εμπρός. Και παραμένει στα 50 του ο έλληνας σκακιστής με τα περισσότερα πρωταθλήματα Ελλάδας, ο προπονητής επίσης της εθνικής ομάδας από το 2010 μέχρι το 2013, εκείνος που όλοι οι σκακιστές στη χώρα σέβονται και θεωρούν καλύτερό τους.

«ΜΑΥΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ». Ανθρωπος ήρεμος, συγκροτημένος, τετράγωνος και πολύ εργατικός, ολοκληρώνει τώρα τρία ογκωδέστατα σκακιστικά βιβλία. Και ζει και αυτός στο πετσί του τα προβλήματα της επιβίωσης. Με τρία παιδιά και σύζυγο (Ελληνίδα) εγκατεστημένη στη Βόρεια Σουηδία, στην πόλη Ούμεο, 800 χλμ. βόρεια της Στοκχόλμης, όπου βρήκε δουλειά ως οδοντίατρος για να υπάρχει ένας μόνιμος μισθός, την ώρα που το ελληνικό σκάκι, όπως μας λέει, «ζει μαύρες ημέρες, είναι σε κατάσταση εξαθλίωσης όπως και όλα τα ερασιτεχνικά αθλήματα».

Οι αθλητικές ομοσπονδίες δεν έχουν καθόλου χρήματα την ώρα που, όπως προσθέτει, το άθλημά του, παρά τα λιγοστά έπαθλα και τη μηδαμινή προβολή, συγκεντρώνει τρομακτικά πολύ κόσμο, πολύ περισσότερους νέους από παλιά, κάτω από πολύ άσχημες συνθήκες.

Ισως και αυτός είναι ένας λόγος που αποδέχθηκε την πρόταση που του έγινε από Το Ποτάμι να μπει στη λίστα των υποψήφιων ευρωβουλευτών.

Την κριτική που ακούγεται ότι στο Ποτάμι δεν υπάρχει σαφές ιδεολογικό στίγμα την αποδέχεται, αλλά λέει ότι αυτή τη στιγμή γίνονται συζητήσεις για τη διαμόρφωσή του. «Θα έλεγα ότι κλίνει προς τα αριστερά, είναι ένα δημοκρατικό κόμμα με κυρίως αριστερές αρχές. Προσωπικά θα ήθελα να κυνηγήσει πρότυπα από τις σκανδιναβικές χώρες. Αλλά αυτό είναι μία δική μου, προσωπική άποψη».

«Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός»

«Δέχθηκα να ασχοληθώ με την πολιτική γιατί ο καπνός έφτασε έξω από το σπίτι μου. Είμαι βέβαια πολίτης και όχι πολιτικός. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός και ούτε θέλω να γίνω. Είναι άλλωστε μάλλον συμβολική η συμμετοχή μου, αφού στο ψηφοδέλτιο υπάρχουν προσωπικότητες με πολύ μεγαλύτερη προσφορά από εμένα σε κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους. Ηταν βέβαια μια τιμητική πρόταση που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Ο Σταύρος Θεοδωράκης, πιστεύω, αντιμετωπίζει με υπεύθυνο τρόπο την προεκλογική εκστρατεία. Το καινούργιο που θέλει να φέρει είναι η αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου. Να διατυπώνονται ευθείες απαντήσεις χωρίς υπεκφυγές. Φέρνει άτομα που πιστεύει ότι είναι δημιουργικά. Και θα πει πράγματα που μπορεί να κάνει. Επίσης οι άνθρωποι που το προσεγγίζουν είναι σχετικά άφθαρτοι. Δεν έχουν κυβερνήσει και όλοι ξεκινούν από μία απέχθεια προς τον μικροκομματισμό και τον λαϊκισμό».