«Στην τελευταία μου παραγωγή στη Σκάλα τα είδα όλα… Επρεπε να φέρνουν μόνον ιταλούς τενόρους… Γιατί να χάνω το χρόνο μου με αυτόν τον όχλο; Αριβεντέρτσι». Το τουίτ του τενόρου Πιοτρ Μπεζάλα τα έλεγε όλα, τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ήρθε αντιμέτωπος ο ίδιος και η συμπρωταγωνίστρια του στην «Τραβιάτα» της περίφημης Σκάλας του Μιλάνου Νταϊάνα Ντάμραου με το «τέρας» που κρύβει το περίφημο ιταλικό λυρικό θέατρο – ορόσημο: Και το όνομα αυτού, λοτζιονίστι.

Οι τύποι της γαλαρίας. Του εξώστη. Οι οποίοι δεν έχουν λυπηθεί, όμως, ούτε τους «δικούς τους», τους Ιταλούς στην ίδια σκηνή. Και έχουν θορυβήσει ενοχλητικά έως αγενέστατα, σχεδόν διώχνοντάς τους από τη σκηνή, ύστερα από άριες του μεγάλου Λουτσιάνο Παβαρότι, του Ρομπέρτο Αλάνια ή της Κάτια Ριτσιαρέλι. Ακόμη και την Ρενάτα Τεμπάλντι έχουν γιουχάρει επειδή δεν ήταν… η Μαρία Κάλλας, που έκανε εκεί μερικούς από τους μεγαλύτερους θριάμβους και τις σημαντικότερες ηχογραφήσεις της.

Ο Αγιος Αμβρόσιος να σε φυλάει – είναι η φράση κλειδί. Οπου Αγιος Αμβρόσιος ο πολιούχος του Μιλάνου, που γιορτάζει τον Δεκέμβριο, οπότε και η Σκάλα ανοίγει επισήμως την σεζόν της με τη μεγαλύτερη και πιο φιλόδοξη από τις παραγωγές της. Ετσι άνοιξε το 1992 με τον «Ντον Κάρλος» του Βέρντι, στην πρώτη προσπάθεια του Παβαρότι να αναμετρηθεί με τον ρόλο και τα «μπουουου» των λοτζιονίστι βύθισαν το εγχείρημα σε… απελπισία, όσο κι αν ο τενορίσιμο ζήτησε ταπεινά συγγνώμη λέγοντας ότι το κοινό έχει το δικαίωμα να κρίνει. Το αμάρτημά του; Οτι άφησε τη Σκάλα για διεθνή καριέρα και επανήλθε ύστερα από αρκετά χρόνια!

Ο νέος γενικός διευθυντής της Σκάλας Αλεξάντερ Περέιρα έχει παρακολουθήσει την πορεία των «γιούχα» και τον εκτροχιασμό των λοτζιονίστι όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια –κάποιοι το ερμηνεύουν και ως εκτόνωση στην οικονομική κρίση και στην Ιταλία. Ξέρει πόσο έτοιμοι είναι να κατασπαράξουν τραγουδιστές και μαέστρους για το παραμικρό ολίσθημα από την παρτιτούρα (την οποία γνωρίζουν κάθε φορά απέξω κι ανακατωτά), ειδικά αν πρόκειται για μη ιταλούς.

Ο Περέιρα έμαθε καλά τα τερτίπια των «χούλιγκαν του σφυρίγματος», όπως τους αποκαλεί. Και βγήκε ανοιχτά και δημόσια να τους αντιμετωπίσει: «Εχω στη διάθεσή μου τους καλύτερους τραγουδιστές της υφηλίου για τις παραγωγές της Σκάλας. Ομως όλοι φοβούνται τους λοτζιονίστι… αν όχι για τη ζωή τους. Δεν πρέπει πλέον να το επιτρέψουμε αυτό. Τα άλλα λυρικά θέατρα είναι έτοιμα να μας επιτεθούν και να αμφισβητήσουν την ανωτερότητα της Σκάλας όσο αυτοί οι χούλιγκαν χειροτερεύουν», δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντέλα Σέρα».

Το κοινό της Σκάλας ήταν πάντοτε επικίνδυνο, έρχεται να προσθέσει ο Περέιρα. «Ομως τώρα περισσότερο από ποτέ!». Ξέρει ότι από τους αντίστοιχους λοτζινίστι στις γαλαρίες της εποχής είχε γιουχαϊστεί η πρεμιέρα του «Κουρέα της Σεβίλλης» του Τζοακίνο Ροσίνι, που ανήκει σήμερα στις πιο αγαπημένες και δημοφιλείς όπερες. Ξέρει ότι την ίδια τύχη είχε η επίσης πολυαγαπημένη και πολυπαιγμένη σήμερα «Τραβιάτα» του «ιταλού ήρωα» Τζουζέπε Βέρντι.

Το 2000 ο τενόρος Σαλβατόρε Λιτσίτρα (γνωστός από την ταινία «Ο άντρας που έκλαιγε») και ο αγαπημένος μαέστρος της Σκάλα Ρικάρντο Μούτι αποδοκιμάστηκαν αγενέστατα, επειδή ο πρώτος ήταν σε κακή μέρα και δεν έβγαλε όπως έπρεπε το ψηλό ντο στην άρια «Di quella pira» του «Τροβατόρε». Ο Μούτι ήταν –όπως και ο Περέιρα –από εκείνους που αντέδρασαν. Γύρισε στους θορυβούντες και τους θύμισε ότι η όπερα δεν είναι τσίρκο, για να εισπράξει ακόμη πιο πολλά σφυρίγματα!

Οι λοτζιονίστι, ειδικά στις μέρες μας, που έχουν βρει νέο πεδίο δράσης και αποδοκιμασίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ισχυρίζονται –πέραν του ότι τα ξέρουν όλα και κάθε νότα ή τι ακριβώς χρειάζεται η Σκάλα –πως συνεχίζουν την παράδοση των… αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων στα γιουχαΐσματα τους ό,τι δεν είναι του γούστου τους. Μορφωμένοι και μεσαίας έως ανώτερης τάξης οι περισσότεροι, θέλουν να ξεχνούν ότι οι «προκάτοχοί» τους κάποτε πληρώνονταν από αντιπάλους για να θορυβούν σε συγκεκριμένες παραστάσεις.

Ακόμη και ότι έστειλαν πρόσφατα στο νοσοκομείο με νευρικό κλονισμό, ύστερα από δύο λιποθυμίες στο πόντιουμ, τον μαέστρο Τζανλουίτζι Τζελμέτι, επειδή στη «Λουκρητία Βοργία» η σοπράνο Ρενέ Φλέμινγκ έτρεχε πολύ στη σκηνή! Μένει πλέον να δούμε αν ένας νέος και αποφασισμένος διευθυντής, όπως ο Περέιρα, θα καταφέρει να χτυπήσει το «τέρας» της Σκάλας και να σώσει την τιμή της.

Επίθεση στον «Δράκουλα»

Τον Δεκέμβριο του 2006, του Αγίου Αμβροσίου ανήμερα, ο τενόρος Ρομπέρτο Αλάνια ή «Δράκουλας» (τότε ακόμη παντρεμένος με τη σοπράνο Αντζελα Γκεοργκίου ή «Δρακουλίνα» κατά τους λοτζιονίστι) δέχτηκε ολομέτωπη – από τους εξώστες πάντα – επίθεση όχι επειδή δεν ήταν και τόσο επαρκής, αν και στον κολοφώνα της δόξας του (και ως «χρυσό ζευγάρι» της όπερας με την Γζεορτζίου, αγαπημένη του Κόβεντ Γκάρντεν), αλλά επειδή άφησε κι εκείνος όπως ο Παβαρότι τη Σκάλα για ξένα λυρικά θέατρα και επανήλθε με τον ρόλο του Ρανταμές στη βερντιάνικη «Αΐντα», μεγάλο και βαρύ για την «ελαφριά» φωνή του κατά τους λοτζιονίστι.