Αναζήτηση
Ηταν μια εβδομάδα με έντονο το στοιχείο του αναπάντεχου. Ξεκίνησε με τις κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών στα 20 δισ. όπου τις τοποθέτησαν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Συνέχισε με τους 58 να κάνουν ένα βήμα πίσω και κατά κάποιους να στραβοπατάνε. Κατέληξε με έναν διπλωμάτη, τον Γιώργο Κουμουτσάκο, να αναγορεύεται υποψήφιος στην Περιφέρεια Αττικής μέσω Στρασβούργου κι έναν δημοσιογράφο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, να κάνει κόμμα για τις ευρωεκλογές, το Ποτάμι. Με την άδεια του Ηράκλειτου, δεν μπαίνει κανείς δύο φορές στον ίδιο ποταμό, έστω κι αν η καμπάνια για τον Δήμο Αθηναίων γίνεται μέσα σε έναν χείμαρρο λάσπης. Ενώ η ΝΔ στον κεντρικό άξονα Μαξίμου – Εσωτερικών κινείται πολύ επιθετικά για να ανακαταλάβει πολιτικό χώρο στην Αττική και στον Θερμαϊκό. Με την έννοια αυτή, όσα είδαμε το επταήμερο που πέρασε δεν πρόκειται να επαναληφθούν –δίνουν όμως τον τόνο. Και συγκροτούν ένα ρευστό παζλ προσώπων και θεματικών που δείχνει ότι διανύουμε μια φάση δυναμικών μεταβολών.
–
Τι κάνει νιάου νιάου -στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»
Φταίει ο χαρακτήρας του; Οτι δεν τον αντέχουν και δεν τους αντέχει; Ή ότι δεν του σήκωναν τα τηλέφωνα το περασμένο Σαββατοκύριακο;
Πάντως, ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές. Και στα υψηλά γραφεία των Αθηνών ουδείς είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι το δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» της περασμένης Δευτέρας, με τις αναφορές για κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών στα 20 δισ., προερχόταν από τον Πολ Τόμσεν.
Οταν του έγιναν παραστάσεις, ο Δανός αντέδρασε, αλλά με τρόπο ενοχικό και όχι διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του. Ακολούθησαν οι συνήθεις διαψεύσεις και ένα μπρα ντε φερ με την Τράπεζα της Ελλάδος που συνήθως δεν είναι αντίπαλος των τροϊκανών, αλλά αυτή τη φορά στηρίζει με αποφασιστικότητα τα νούμερά της.
Πολλά και τα τηλεφωνήματα στο τρίγωνο Σαμαρά – Προβόπουλου – Στουρνάρα, αφού οι τράπεζες είναι βασικός κρίκος της αλυσίδας που οδηγεί στην ανάκαμψη. Ο αποφασιστικός παράγων, πάντως, στην εξέλιξη της υπόθεσης είναι ένας οργανισμός που δεν κάνει δηλώσεις και χάνεται στην ομίχλη που καμιά φορά τυλίγει τη Φρανκφούρτη: η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Είναι τα δικά της stress tests, αυτά που θα ανακοινωθούν το φθινόπωρο, τα οποία θα δώσουν την οριστική απάντηση για την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών. Το κρίσιμο είναι το σενάριο που ακολουθείται. Υπάρχει το δυσμενές σενάριο –όπου, ας πούμε, ένα δάνειο γράφεται κόκκινο απλώς με το να μην καταβληθεί μια δόση. Υπάρχει και το λεγόμενο σενάριο βάσης που είναι αυτό που θα ακολουθηθεί το φθινόπωρο. Το λεγόμενο baseline αποτέλεσμα δεν έχει τεράστια απόκλιση από το «τάλιρο» (σε δισ.) που βγάζει η BlackRock για την ΤτΕ. Ο δε Λάρι Φινκ της BlackRock παίζει γκολφ από καιρού εις καιρόν με τον Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ που έχει περάσει από την Goldman Sachs.
Χορεύοντας με τους ελεγκτές
Η εικόνα της επανέναρξης διαπραγματεύσεων με την τρόικα δεν φαινόταν σπουδαία απ’ έξω. Αλλά την Τετάρτη το βράδυ ανώτερος κυβερνητικός παράγων επέστρεφε σπίτι του σε κατάσταση ευφορίας και χωρίς να ιδρώνει το αφτί του. «Ετσι λένε πάντα τα δικά τους στην αρχή…» ήταν η άποψή του.
Η συμβίωση ελληνικής ελίτ και τρόικας είναι στα όρια. Πώς δεν μπορούσε, λέγεται, να ικανοποιηθεί η απαίτηση των τροϊκανών να μη δημοσιοποιηθούν τα τεστ της BlackRock ενώ τα ζητούσε το Μνημόνιο; Και ποιος φταίει για την καθυστέρηση άλλος από την τρόικα που δεν ερχόταν, με αποτέλεσμα να έχει παγώσει η ιστορία των stress tests από τον περασμένο Δεκέμβριο;
Ούτως ή άλλως οι τράπεζες –που τα χρειάζονται –θα πρέπει να βρουν λεφτά ώς το φθινόπωρο, όταν θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της ΕΚΤ. Ανησυχία δεν υπάρχει, καθώς υπάρχουν σχέδια και πάγια να πουληθούν. Οπως υπάρχει και plan B για τη Eurobank που ξεπερνάει την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα περάσουν οι μετοχές από το ΤΧΣ σε ιδιώτες στο ένα τρίτο της τιμής κτήσης.
Η λύση είναι να διατεθούν απευθείας οι μετοχές που θα αναλογούν στα χρήματα –λίγο πάνω από 2 δισ. –που θα πάρει η Eurobank από το ΤΧΣ για να καλύψει πρόσθετες κεφαλαιακές ανάγκες, αφού κι αυτή η τράπεζα μπορεί να μαζέψει περίπου το μισό δισ. από εκποιήσεις παγίων. Η διάθεση θα μπορούσε να γίνει σε τιμή οριακά υψηλότερη –άρα λύνεται το πολιτικό πρόβλημα. Ο ρόλος του ΤΧΣ, του οποίου η επικεφαλής Αναστασία Σακελλαρίου έχει την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης, είναι κρίσιμος.
Οι ζωές των άλλων και τα «Goodbye Lenin»
Αν ο Τόμσεν υποβίβασε τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης – τρόικας στο επίπεδο των διαρροών στα ΜΜΕ, αντίστοιχα απρόβλεπτη εξέλιξη είχε η κούρσα για τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα. Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος τη μετέτρεψε σε εργαλείο παραβίασης της ιδιωτικότητας των συνυποψηφίων του, περνώντας από τις αποκαλύψεις για τις δικές του προσωπικές προτιμήσεις σε ισχυρισμούς για τη «ζωή των άλλων», κατά τον τίτλο της ομώνυμης ταινίας. Ο Βαλλιανάτος βρήκε απέναντί του τη Φωτεινή Πιπιλή σε μια προεκλογική καμπάνια που δεν μοιάζει με τίποτε από αυτά που έχει ποτέ δει η Αθήνα. Αλλωστε, ο Βαλλιανάτος με τη ΝΔ τα έχει βάλει.
Σε αποκλίνουσες πορείες οι δύο υποψήφιοι με τους οποίους δεν ασχολείται ο Βαλλιανάτος. Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης –επιλογή Τσίπρα –κινδυνεύει να μην μπορεί να ακουστεί και να χαθεί στην αιθαλομίχλη. Ο Γιώργος Καμίνης πάλι δείχνει να ξεκολλάει από τους άλλους, αν και πήγαν να τον μπλέξουν ότι πάει να κατεδαφίσει το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Αλλη μια ένδειξη ότι ο αγώνας στην Αθήνα θα είναι βρώμικος.
Παρ’ όλα αυτά, έμπειρος παράγων του πολιτικού βίου που εποπτεύει από το υψόμετρο του Λυκαβηττού τα πράγματα, επιμένει ότι ο Καμίνης δεν κινδυνεύει από τον Παναθηναϊκό αλλά από το ΠαΣοΚ. Ή μάλλον όχι από το ΠαΣοΚ, αλλά από τον Κώστα Σημίτη και διάφορους «σουαρέδες» καθηγητές και κοσμικούς της κοινωνίας πολιτών που έσπευσαν στην εκδήλωσή του, όπως πήγαιναν και στις εκδηλώσεις των 58.
«Αυτοί θα τον καταστρέψουν!» είναι η διαπίστωση που συνάδει προς μια εκτίμηση που λέει ότι ο εκ νέου υποψήφιος για το αξίωμα δήμαρχος Αθηναίων έχει το κατάλληλο για τα μέτρα της εποχής προφίλ, αρκεί να κρατηθεί μακριά από την πολιτική.
Ιδια συλλογιστική και για τη μεγάλη έκπληξη στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Κάποιοι διάβασαν το καλό σκορ του Βασίλη Αλεξανδρή ως ένδειξη ότι το ΠαΣοΚ κάνει «comeback» (παρότι βοήθησε και το μητσοτακαίικο). Κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι ο εναγκαλισμός από τη Χαριλάου Τρικούπη είναι θανάσιμος. Επιμένουν επίσης ότι κι εδώ (όπως και στην περίπτωση Καμίνη) μετράει το προφίλ –που σε αυτόν τον χώρο παραπέμπει, αρκεί να προτάσσεται το στοιχείο της ανεξαρτησίας ή της πολιτικής αυτονομίας.
Η νοσταλγία της λάσπης και οι εκβολές της οργής
Αν η καμπάνια στον Δήμο της Αθήνας εικονογραφεί τη γαλλική έκφραση για «νοσταλγία της λάσπης», η Περιφέρεια Αττικής εξελίσσεται σε όαση πολιτικού πολιτισμού. Ο Γιάννης Σγουρός παίζει το χαρτί της αυτοδιοικητικής αβρότητας, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί στο πρόσωπο του Γιώργου Κουμουτσάκου την ενεργοποίηση των καραμανλικών.
Την ίδια ώρα οι άνθρωποι του Πρωθυπουργού δίνουν τον τόνο μιας καμπάνιας όπου, τουλάχιστον στον πρώτο γύρο, η ΝΔ θα επιχειρήσει να περιχαρακώσει έστω και με πολύ σκληρό τρόπο τον χώρο της. Ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης ανέλαβε το τζαρτζάρισμα του Σγουρού κι ας προέρχεται από το ΠαΣοΚ που συγκατοικεί με την κυβέρνηση. Ενώ ο Κουμουτσάκος το παίζει διπλωμάτης.
Στη Θεσσαλονίκη, πάλι, το Μαξίμου παίζει το χαρτί ανασύστασης της τοπικής Δεξιάς, με τον Γιώργο Μουρούτη να εγκαλεί τον Γιάννη Μπουτάρη για το Μακεδονικό. Η αλήθεια είναι ότι στον Θερμαϊκό είχαν ήδη πέσει οι πρώτες κανονιές, με τον εκ νέου υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης να στηρίζει τον αντάρτη της ΝΔ Απόστολο Τζιτζικώστα που κυνηγάει ψηφοφόρους στο δεξιό άκρο.
Η μάχη για να κρατηθεί το βορειοελλαδίτικο ακροατήριο με τις ιδιαιτερότητές του –Μακεδονία, Εκκλησία και βαριά Δεξιά –θα δοθεί μέχρι τέλους και με κάθε μέσο. Ο Γιάννης Ιωαννίδης πήρε την ευχή του τοπικού ήρωα Κώστα Καραμανλή, ενώ η ΝΔ, έχοντας το ακλόνητο άλλοθι της προσπάθειας να τεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης η Χρυσή Αυγή, πάει σαφώς να ανατοποθετηθεί προς τα δεξιά. Παρ’ όλα αυτά, η Συγγρού δεν μπορεί να απαλλαγεί από τον πολιτικό πονοκέφαλο τοπικών στελεχών που κάνουν του κεφαλιού τους, όπως ο νεότερος Μελάς στον Πειραιά. Είναι το μόνο μεγάλο γήπεδο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, με την υποψηφιότητα Δρίτσα, πάει καλά. Η Ρένα Δούρου, στην Αττική, δεν έχει βρει ακόμη βηματισμό.
Ολα αυτά ενώ στις ευρωεκλογές Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη ερμηνεύεται ήδη ως απειλή κατά του ΣΥΡΙΖΑ που νόμιζε ότι είχε σίγουρους τους ψηφοφόρους νεότερης ηλικίας.
