Πρώτος το τόλμησε ο Αλέκος Αλαβάνος το 2006. Εκανε βουτιά στην κομματική επετηρίδα και επέλεξε έναν 32άρη τότε ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Και δύο χρόνια αργότερα παρέδωσε και τα ηνία του κόμματος στον 34χρονο τότε Αλέξη Τσίπρα.

Στο ΠΑΣΟΚ πέρυσι εξέλεξαν έναν 34χρονο γραμματέα του κόμματος. Ακολούθησε η ΝΔ. Και ύστερα η ΔΗΜΑΡ, η οποία βέβαια είχε από συστάσεως το 2010 εμπιστευθεί τη δημόσια εικόνα της στα χέρια ενός άγνωστου στο ευρύ κοινό «πιτσιρικά».

Οι 58 ψάχνουν εναγωνίως τον δικό τους τριαντάρη και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής κατεβάζει έναν 34χρονο υποψήφιο για τη δημαρχία της πρωτεύουσας. Ο δε μέσος όρος ηλικίας της Βουλής έχει πέσει πολύ μετά τις εκλογές του 2012. Τα κομματικά επιτελεία προσπαθούν να ανταποκριθούν στη δίψα μιας κουρασμένης κοινωνίας για ανανέωση. Και φαίνεται ότι βρίσκουν στους τριαντάρηδες την απάντηση.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ. Μεγάλωσαν στην ευρωπαϊκή Ελλάδα. Ενηλικιώθηκαν στην εποχή των ανοιχτών οριζόντων του Ιντερνετ. Ανήκουν στην πρώτη γενιά Ελλήνων που έχει γράψει στο βιογραφικό της το όνομα ενός πανεπιστημίου του εξωτερικού. Εχουν αναμφισβήτητα περισσότερα τυπικά προσόντα από τους πολιτικούς των προηγούμενων δεκαετιών.

Αρκεί όμως το πλούσιο βιογραφικό ή η βιολογική ηλικία για να φέρει την ανανέωση στη δημόσια ζωή; Τι σημασία έχει πότε γεννήθηκε κανείς αν δεν μπορεί να μιλήσει χωρίς να αναμασήσει τα κλισεδάκια της κομματικής αργκό; Πόσο βαραίνει ένα βιογραφικό όταν το μεγαλύτερό του μέρος καλύπτεται από τη θητεία στις νεολαίες του κομματικού σωλήνα;

Η δεξαμενή από την οποία στελεχώνεται η πολιτική εξακολουθεί να είναι η ίδια: ο κομματικός μηχανισμός –στον οποίο μάλιστα συχνά το προβάδισμα έχουν όσοι φέρουν βαρύ επώνυμο. Μοιραία, πολλά από τα νέα πρόσωπα που εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα μιλούν την παλιά γλώσσα. Είτε είναι γόνοι είτε κλώνοι.

Τι λένε όμως οι ίδιοι οι τριαντάρηδες; «ΤΑ ΝΕΑ» έθεσαν σε τέσσερις προβεβλημένους πολιτικούς της νέας γενιάς ένα ερωτηματολόγιο – τεστ για το από πού προέρχονται και το πώς σκέφτονται. Ιδού πώς αυτοσυστήνονται.

Τελευταία Νέα