Η απόσταση που τη χωρίζει από το 2000 αυξάνεται με ρυθμό ξέφρενο και αναπότρεπτο. Τότε ήταν 15χρονο παιδί, τώρα είναι γυναίκα στο κατώφλι των 30. Τότε έκλαψε για ένα λάθος που μετέτρεψε το χρυσό μετάλλιο σε χάλκινο! Τώρα δάκρυσε γιατί ένα σκουριασμένο τηλεοπτικό σόου δεν εκτίμησε τη λάμψη της.

Ο λόγος για την Κλέλια Πανταζή, την ολυμπιονίκη του Σίδνεϊ, το 2000, με την ομάδα του ανσάμπλ, την αποτυχούσα στις εξετάσεις για τον τελικό του «Dancing with the stars» το 2014.

Το τότε με το τώρα έχουν ανάμεσά τους ένα κενό 14 χρόνων και ένα χάσμα ανυπολόγιστου βάθους ματαιοδοξίας.

Τότε την παρακολουθούσε ο κόσμος ολόκληρος και η φίλαθλη Ελλάδα εξέπεμπε τη θετική της αύρα ως αρωγό στην προσπάθειά της. Την περασμένη Κυριακή την είδαν και δάκρυσαν μαζί της κάποιες μεσόκοπες, κουρασμένες νοικοκυρές από τη λάτρα της εβδομάδας συνοδεύοντάς την με ένα αβυσσαλέο χασμουρητό, οι γονείς της και οι συντελεστές ενός τετριμμένου σόου που προσπάθησε να κρατηθεί όρθιο στον σεισμογενή χώρο της ελληνικής τηλεόρασης χωρίς να το κατορθώνει.

Εξοργιστική η εικόνα της γυναίκας πια Κλέλιας Πανταζή με την απογοήτευση να χαρακώνει το πρόσωπό της, με τα δάκρυα να αυλακώνουν τις παρειές της και με τους οικείους της να συμπάσχουν σε ένα κατασκευασμένο δράμα προς τέρψιν των αφελών και ανάλγητων τηλεθεατών που διψούν για κλάμα και πόνο.

Στα 15 της στάθηκε σαν μεγάλη απέναντι σε μια σκληρή με αυστηρά βλέμματα και ουδόλως χαριεντιζόμενη κριτική επιτροπή, με σφιγμένο στομάχι και τρεμάμενα χείλη περιμένοντας την «ετυμηγορία» της. Και κέρδισε το χειροκρότημα και την αναγνώριση.

Στα 29 της στάθηκε σαν νήπιο απέναντι σε μια (έτσι το επιτάσσουν οι κανόνες της τηλοψίας) ακκιζόμενη με φθηνούς αστεϊσμούς και υποκριτικά χαμόγελα αμφιβόλου γνώσης αντικειμένου κριτική επιτροπή, προσδοκώντας την εύνοιά της. Τι κέρδισε; Την απόρριψη του κοινού.

Ριάλιτι της Κυριακής ήταν, μεταδιδόμενο τις ώρες εκείνες που η Δευτέρα μπαίνει με άγριες διαθέσεις στον νου των νοικοκυραίων και θολώνει τη σκέψη. Ριάλιτι εισαγόμενο από χώρες που πλούτισαν από την εξαγωγή junk κουλτούρας και fast food δόξας. Ριάλιτι σαρκοβόρο και ψυχοφθόρο που με την προβιά της φιλανθρωπίας ξεγελάει το κοπάδι.

Μια μαχητική ολυμπιονίκης στα 15 της παραδόθηκε αμαχητί στα 29 της στις ορέξεις ενός κοινού αδηφάγου, ενός συστήματος εξοντωτικού που διατηρεί φιλικές σχέσεις και με τον βοσκό και με το κοπάδι και με τον λύκο…

Η Κλέλια Πανταζή έπεσε στην παγίδα της λάμψης, όπως ο λαγός που θαμπώνεται από τους προβολείς του πρώτου λαθροθήρα που θα βρεθεί στο μονοπάτι του και δεν μπορεί να αντιδράσει.

Τα προσόντα της Κλέλιας ήταν το χαμόγελο και η αθωότητά της. Δεν πέρασαν· άλλα είναι τα θέλγητρα που εκτοξεύουν καριέρες στους τηλεοπτικούς ουρανούς.

Υβρις υψίστη όμως απέναντι και σε αυτήν την πλανεύτρα δόξα, όταν έχεις λουστεί το φως της σε ένα ασφυκτικά γεμάτο γυμναστήριο Ολυμπιακών Αγώνων, όταν αμείβεσαι με ένα μετάλλιο που έχει σμιλευτεί από τα παιδικά σου όνειρα, να υποκύπτεις στην απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας ενός θνησιγενούς πανηγυριού. Να ήταν το πνεύμα του νικητή που την έσυρε ώς εκεί και που την καταρράκωσε στο φινάλε όταν ηττήθηκε; Μπορεί, και αυτό ας καταχωρισθεί στα ελαφρυντικά της.

Ας είναι.

Πληγώνομαι σημαίνει κοντά στα άλλα αποκτώ γνώσεις. Ε, με λίγη παραπάνω μελέτη της ματαιότητας, ένα χρυσό μετάλλιο σοφίας κουτσά στραβά η Κλέλια Πανταζή κάποτε θα το κρεμάσει στη συλλογή της!

Τελευταία Νέα