Είναι να βασίζεσαι στον ΣΥΡΙΖΑ… Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που ο Γιάννης Δραγασάκης επεξηγούσε κομψά από το βήμα της Βουλής την ουσία της απόφανσης του Γιώργου Παπανδρέου στη ΔΕΘ του 2009 ότι «υπάρχουν λεφτά»; Σίγουρα όχι τόσος ώστε να μην το θυμόμαστε. Χθες, πάντως, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το Μνημόνιο με τις ψήφους της πλειοψηφίας που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη Βουλή. Αφορμή, η έλευση των ελεγκτών του Ευρωκοινοβουλίου για την τρόικα και κίνητρο ο μόνιμος επικοινωνιακός ψυχαναγκασμός της Κουμουνδούρου.

Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει συλλογισμούς και συνειρμούς. Εξεταστική για το Μνημόνιο δεν μπορεί παρά να σημαίνει ενοχοποίηση της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ του 2009-2010. Ή θα μπουν στο στόχαστρο και οι επόμενοι για τη δανειακή σύμβαση του 2012 εν ονόματι της οποίας κάηκε τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς η Αθήνα και γεννήθηκε το κόμμα Καμμένου; Aγνωστον.

Ο Τσίπρας συντηρεί μια «δημιουργική» κατά την ορολογία της διεθνούς διπλωματίας –και μάλλον καταστροφική για την πραγματικότητα της ελληνικής πολιτικής –αμφισημία ως προς τις προθέσεις του κόμματός του να εγκαλέσει όσους άσκησαν εξουσία από το 2009 και μετά. Ολα αυτά ενώ υπάρχει η ετυμηγορία του ελληνικού λαού στις διπλές εκλογές του 2012.

Οι Εξεταστικές είναι, βεβαίως, άλλη μια αμφιλεγόμενη πρωτοτυπία της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Σε απόλυτα γκρίζα ζώνη μεταξύ προανακριτικών επιτροπών και εισαγγελέων, οι εξεταστικές εγκαινίασαν ένα άτυπο στυλ πολιτικής δίκης χωρίς τελική κρίση που όμως συντηρεί μια ατμόσφαιρα μισαλλοδοξίας στη δημόσια ζωή. Το πλήρωσε τελικά το ίδιο το ΠαΣοΚ και ο (οι) Παπανδρέου ακόμη περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, απλώς «κοπιάρει» το ΠαΣοΚ –το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, είναι το κόμμα που κυρίως τον ερεθίζει.

Με τα λόγια της Σοφίας Σακοράφα είναι το «κόμμα της μίζας». Προερχόμενη από το ΠαΣοΚ, η Σακοράφα συγκρούστηκε σφόδρα με τον βουλευτή του Κινήματος Π. Ρήγα ο οποίος της θύμισε πού ανήκε στο παρελθόν. Η Σακοράφα είναι και αυτή στη λογική «ακόμη μερικοί μήνες» ενώ προανήγγειλε ότι «πλιατσικολόγοι, κερδοσκόποι και νεο-αποικιοκράτες δεν θα χωρούν στην πατρίδα μας» –είναι οι «εχθροί του λαού μας». Πρόκειται για ακραία φρασεολογία που δεν αντιστοιχεί σε εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία σε περιβάλλον δημοκρατίας αλλά, περίπου, σε αλλαγή καθεστώτος με τις συνδηλώσεις που μπορεί κανείς να επιλέξει από Ερυθρούς Χμερ μέχρι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί.

Ερώτηση: γεμίζει απλώς ο Τσίπρας τον κενό πολιτικό χρόνο και εκτονώνει απλώς η Σακοράφα την εμπάθειά της για τους πρώην συντρόφους του ΠαΣοΚ; Ή μήπως ξεδιπλώνεται ένα πολιτικό σχέδιο; Με δεδομένα τα διαρκή ζιγκ-ζάγκ –για την ακύρωση/αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, το ευρώ, το χρέος και δεν συμμαζεύεται –είναι να κρατάει κανείς μικρό καλάθι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεξικανικός στρατός. Ωστόσο, το θέμα είναι αν υπάρχει ακόμη ο θυμός του 2012 ή αν, όπως συμβαίνει συχνά, η Κουμουνδούρου πολεμάει τον προηγούμενο πόλεμο. Με άλλα λόγια, το ζήτημα είναι μήπως η κοινή γνώμη ενδιαφέρεται κυρίως να μάθει τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν έρθει, όπως θέλει, στην εξουσία. Φυσικά, δεν είναι εύκολο να πουν τι θα κάνουν αν υποθέσουμε ότι ξέρουν τι θα κάνουν. Εξού και το μαύρο ψωμί του πολιτικού μίσους. Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία έχει δείξει ότι όποιος δημιουργεί μια επιθετική/σκανδαλολογική πολιτική ατμόσφαιρα σπανίως μένει μακροπρόθεσμα αλώβητος…