Αναζήτηση
Τα φορτηγά με τη φίρμα της αρτοβιομηχανίας Καραμολέγκου μπαινόβγαιναν χθες το πρωί στους χώρους του εργοστασίου, στη βιομηχανική περιοχή του Κορωπίου. Το μόνο που είχε αλλάξει στην καθημερινή ρουτίνα της δουλειάς, μετά την απαγωγή του ιδιοκτήτη, Μανώλη Καραμολέγκου, ήταν ότι μέρος του προαυλίου είχε καταληφθεί από δημοσιογράφους, φωτογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία.
Η παραγωγή στο εργοστάσιο, άλλωστε, δεν είχε σταματήσει ούτε την περασμένη Τετάρτη, κατά τις ώρες που ο επιχειρηματίας βρισκόταν στα χέρια της συμμορίας των απαγωγέων.
Ο Μανώλης Καραμολέγκος έφθασε με λίγα λεπτά καθυστέρηση στο ραντεβού του με τα μέσα ενημέρωσης. Αλλωστε, μέχρι την τελευταία στιγμή, τόσο οι επιτελείς της Αστυνομίας που ασχολούνται με την πλήρη εξιχνίαση της υπόθεσης, όσο και η οικογένειά του ήταν αντίθετοι με την απόφασή του να μιλήσει δημόσια. Για την Αστυνομία, κάθε λεπτομέρεια που τυχόν θα άκουγαν από τα χείλη του οι ασύλληπτοι απαγωγείς, ενδεχομένως να απομάκρυνε τη σύλληψή τους.
Κι επιπλέον, έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι επίδοξοι απαγωγείς «διδάσκονται» από τα λάθη των προηγούμενων κι εξελίσσουν τον τρόπο οργάνωσης και δράσης τους. «Εγώ ήθελα να σας μιλήσω», είπε ο κ. Καραμολέγκος, απευθυνόμενος προς τους δημοσιογράφους.
Οπως φάνηκε και από τα λόγια του, ο 55χρονος επιχειρηματίας λειτούργησε στη διάρκεια της ομηρείας του όπως έχει λειτουργήσει σε όλη την πορεία της ζωής του: με πίστη και ψυχραιμία, όπως είπε χαρακτηριστικά. Ο Καραμολέγκος δεν είναι «πορφυρογέννητος».
Οι δυσκολίες συνόδευαν την οικογένειά του από την πρώτη στιγμή που ο πατέρας του, Ηλίας από την Εξω Γωνιά της Σαντορίνης, είχε παντρευτεί τη μητέρα του, Κατίνα Ζώρζου, στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Το μόνο που είχε «προίκα» το νεαρό ζευγάρι ήταν οι γνώσεις και οι συνταγές γύρω από την αρτοποιία, κληρονομιά από τον πατέρα της Κατίνας. Ετσι, άνοιξαν έναν φούρνο στο χωριό.
Ομως, ο σεισμός που χτύπησε ανελέητα τη Σαντορίνη το 1956 οδήγησε σταδιακά πολλούς Σαντορινιούς μακριά από το νησί τους, αφού άνθρωποι είχαν χαθεί, σπίτια και δουλειές είχαν ισοπεδωθεί.
Ο Ηλίας και η Κατίνα Καραμολέγκου, πολύ σύντομα, υποχρεώθηκαν να πάρουν τον δρόμο για την Αθήνα, μαζί με τα παιδιά τους -σχεδόν μωρά, τότε-, τον Μανώλη και τη Μαρία.
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αγία Παρασκευή και άνοιξε, και πάλι, έναν φούρνο. Το ζευγάρι δούλευε ασταμάτητα και μετά το σχολείο τα δύο παιδιά μεγάλωναν ουσιαστικά μέσα στον φούρνο. Μ’ αυτή την πρώτη «μαγιά», το 1984 οι Καραμολέγκοι έχουν μεγαλώσει την παραγωγή τους, που στεγάζεται πλέον στο εργοστάσιό τους στο Κορωπί.
Τόσο ο Μανώλης όσο και η Μαρία Καραμολέγκου εργάζονται ακούραστα. Ακόμη και σήμερα, ο επιχειρηματίας μπαίνει από τους πρώτους το πρωί στο εργοστάσιο και φεύγει αργά το βράδυ. Η Μαρία, που από μικρό κοριτσάκι ζύμωνε με τη μητέρα της, έχει φτιάξει τη δική της γκάμα προϊόντων –τα κουλουράκια της. Ο αδελφός της παίρνει τα ηνία και προσπαθεί να εξελίξει την παραγωγή και τα προϊόντα.
Τα παιδικά καπρίτσια –«βγάλε μου την κόρα, αλλιώς δεν τρώω το τοστ» –οδήγησαν τον Καραμολέγκο στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από εκεί εισήγαγε τεχνογνωσία και τεχνολογία για το πλέον επιτυχημένο προϊόν της εταιρείας του, που την απογείωσε. Το ψωμί χωρίς κόρα.
Τέθηκαν αμέσως σε συναγερμό
Ο Μανώλης Καραμολέγκος δήλωσε χθες, δικαίως, περήφανος για τον γιο του. Οταν ο επιχειρηματίας δεν γύρισε στην ώρα του το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο σπίτι τους, ο 22χρονος Ηλίας μπήκε στο αυτοκίνητό του και ακολούθησε αντίστροφα το σταθερό δρομολόγιο που έκανε καθημερινά ο πατέρας του από το γραφείο προς το σπίτι, φοβούμενος ότι κάτι του είχε συμβεί. Ετσι, είδε τους αστυνομικούς στον Γέρακα, στο σημείο της απαγωγής. Ο επιχειρηματίας ήταν τυχερός, γιατί ένα ζευγάρι είχε παρακολουθήσει τη σκηνή και ειδοποίησε την Αστυνομία. Ο Ηλίας Καραμολέγκος γρήγορα αναγνώρισε τα γυαλιά του πατέρα του. Οι φόβοι του είχαν επιβεβαιωθεί. Ομως, το γεγονός ότι η Αστυνομία είχε τεθεί σε συναγερμό ελάχιστη ώρα μετά την απαγωγή – και αρκετές ώρες πριν από την πρώτη επικοινωνία των απαγωγέων– έδωσε σημαντικό πλεονέκτημα στις Αρχές.
