Πίσω από τη διαγραφή, τη δοκιμασία του κυβερνητικού συνασπισμού, τα Μνημόνια και τη λαϊκή Δεξιά, τα πράγματα είναι πιο απλά: ο Αντώνης Σαμαράς δεν υπολόγιζε στον Βύρωνα Πολύδωρα και ο Πολύδωρας δεν υπολόγιζε τον Σαμαρά.

Αυτό ενδεχομένως να είχε αλλάξει εάν ο Πρωθυπουργός είχε εγκρίνει, τον Ιούλιο του 2012, μια νέα θητεία του πρώην υπουργού στην προεδρία της Βουλής (αντί του Ευάγγελου Μεϊμαράκη). Σε έναν θεσμικό ρόλο κορυφής, ο κ. Πολύδωρας μπορεί να μετρούσε την κατάσταση διαφορετικά. Δεν έγινε, κατεγράφη στα χρονικά ως «πρόεδρος της Βουλής μιας ημέρας» (μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κάλπης του 2012), με αποτέλεσμα το χάσμα με τον Πρωθυπουργό να μεγαλώσει και ο Πολύδωρας να στέκεται από τότε κάθε τόσο δίπλα στην πόρτα της εξόδου.

Στην πραγματικότητα όμως ποτέ δεν αποδέχθηκε την πρωτοκαθεδρία Σαμαρά στη ΝΔ και επιπλέον, εκτιμούσε ότι η Ιστορία χρωστούσε κάτι στον ίδιο. Την ιστορία του, άλλωστε, επικαλέστηκε και για την απόδραση με την καταψήφιση του φόρου ακινήτων. Στα 66 χρόνια του, ο Πολύδωρας φαίνεται ότι αποφάσισε πως έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος στην πολιτική διαδρομή του, τουλάχιστον μέσα από τις τάξεις της ΝΔ. Εάν θα αποχαιρετήσει γενικώς την ενεργό πολιτική ή θα επιδιώξει έναν ρόλο ηγήτορα στα «όργανα» της λαϊκής Δεξιάς και ένα τμήμα ακροδεξιών ψηφοφόρων είναι κάτι που μένει να αποδειχθεί. Ενα πρώτο βήμα για να αγκαλιάσει το σκληρό συντηρητικό ακροατήριο το έχει ήδη κάνει, λιβανίζοντας όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή και κλείνοντας το μάτι ακόμη και στη συνεργασία της ΝΔ με το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου. Μια εισήγηση που είχε βρει «πολύ περίεργη» το επιτελείο της Λεωφόρου Συγγρού.

Αυτή ήταν μια από τις προκλήσεις Πολύδωρα την τελευταία περίοδο, που τέντωσε τα νεύρα στο Μέγαρο Μάξιμου. Είχε προηγηθεί η αποκάλυψη για τον διορισμό της κόρης του στη Βουλή, εκείνη τη μία ημέρα της προεδρίας του. Αλλά, η ιστορία των προκλήσεων Πολύδωρα είναι παλιά: τον Μάρτιο του 2004 ο Κώστας Καραμανλής λίγο έλειψε να τον αποσύρει από το ψηφοδέλτιο της Β’ Αθήνας γιατί προέκρινε δημόσια την απόλυση δέκα χιλιάδων «πασόκων» από το Δημόσιο για να βρουν θέση τα «γαλάζια παιδιά». Για την κυβερνητική θητεία του την περίοδο Καραμανλή, φρόντισε να μείνει πάλι στην Ιστορία με τον οδυρμό για τον «Στρατηγό Ανεμο», την ώρα του ολοκαυτώματος στη Δυτική Πελοπόννησο, τον προεκλογικό Αύγουστο του 2007. Αλλά και για τη βαθιά εξομολόγηση, λίγο αργότερα, από το βήμα της Βουλής, ότι στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης «αγγαρεία κάνω, ποινήν εκτίω…».

Το στίγμα του εκπροσώπου της λαϊκής Δεξιάς φρόντισε να το εκπέμπει σε κάθε ευκαιρία: και σήμερα, προασπίζοντας το δίκαιο των «νοικοκυραίων» και ως υπουργός, ανεβάζοντας το ηθικό των ένστολων αξιωματούχων με την επισήμανση «εσείς είστε οι πραίτορες!..». Το 1997 διεκδίκησε, έστω και για συμβολικούς λόγους, την ηγεσία της ΝΔ απέναντι σε Καραμανλή, Σουφλιά και Εβερτ, στέλνοντας το μήνυμα –παρά το ισχνό, μονοψήφιο ποσοστό –ότι αποτελεί ηγετικό στέλεχος του κόμματος, ένας γαλάζιος βαρόνος που δεν πρέπει να τον υποτιμούν.

32 χρόνια βουλευτής

Η μοναχική πορεία του στη ΝΔ

Στη Βουλή από το 1981 με σκληροπυρηνικό προφίλ, ο Πολύδωρας αποτελεί ένα ισχυρό γρανάζι σε μια οικογένεια από τα Περιβόλια Ολυμπίας, που αναδείχθηκε σε πολιτικό και νομικό επίπεδο και έχτισε το δικό της τζάκι. Ο εκλιπών αδελφός του Σωτήρης είχε εκλεγεί πρόεδρος του ΔΣΑ με τη σημαία της ΝΔ, σε μια περίοδο που ο Βύρων έπαιρνε το κυβερνητικό βάπτισμα ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ηταν μια θέση που οδήγησε τότε στα ύψη τις μετοχές του στο πολιτικό χρηματιστήριο (έως και η ποπ τραγουδίστρια Μαντώ είχε δηλώσει «φαν» του Πολύδωρα), αλλά δεν υπήρξε η ανάλογη συνέχεια: στον ανασχηματισμό του 1992 ο Μητσοτάκης τον υποβίβασε σε υφυπουργό Παιδείας κι έκτοτε ο Πολύδωρας ακολουθεί έναν προσωπικό δρόμο, χωρίς μεγάλες συμμαχίες.

Τελευταία Νέα