Δεκαέξι μηνών σήμερα, ο Σωτήρης – Παναγιώτης βγήκε πρόσφατα νικητής από τη μάχη που έδωσε με την ηπατική ανεπάρκεια χάρη στη γιαγιά του που του χάρισε το σωτήριο μόσχευμα! Τώρα, ωστόσο, ο πατέρας του παλεύει να τα βγάλει πέρα με τον ΕΟΠΥΥ που δεν καλύπτει το σύνολο των νοσηλίων για τη μεταμόσχευση σε νοσοκομείο του εξωτερικού. Κι όμως, το εξωτερικό ήταν μονόδρομος, αφού η επέμβαση δεν γίνεται στην Ελλάδα.
Μόλις δύο μηνών ήταν το αγοράκι από την Καστοριά όταν του διαγνώστηκε το σοβαρό πρόβλημα στην υγεία του. Η «ατρησία εξωηπατικών χοληφόρων αγγείων», μια σπάνια πάθηση, που πλήττει 1 στα 18.000 αγόρια, 1 στα 15.000 κορίτσια παγκοσμίως. «Το μωρό μας εμφάνισε ίκτερο κι αποδείχθηκε ότι το ήπαρ του δεν είχε χοληφόρα αγγεία, ήταν κατεστραμμένο, σαν ανθρώπου αλκοολικού. Οι γιατροί μάς είπαν ότι χωρίς νέο συκώτι θα ζούσε μόνο ώς 2 χρονών, ότι η μόνη σίγουρη λύση για να θεραπευτεί ήταν η μεταμόσχευση κι αυτή γίνεται μόνο εκτός Ελλάδας. Εγώ τότε κρατήθηκα σχετικά ψύχραιμος. «Ε, αφού γίνεται ιατρικά να σωθεί το παιδί μας, θα το παλέψουμε», είπα. Η Φωτεινή βέβαια, η 27χρονη σύζυγός μου, το πήρε λίγο πιο βαριά. Στην πορεία, πάντως, και αυτή αποδείχθηκε «βράχος»», λέει σήμερα στα «ΝΕΑ» ο 30χρονος Βασίλης Τσιγάρας, πατέρας του αγοριού.

Μοναδική συγγενής με ίδια ομάδα αίματος με το μωρό ήταν, όπως διαπιστώθηκε, η 51χρονη μητέρα του, γιαγιά του βρέφους Δήμητρα Τσιγάρα. «Δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα! Οι γιατροί την υπέβαλαν σε σειρά εξετάσεων, της εξήγησαν λεπτομερώς τι ακριβώς θα γινόταν. Της είπαν και πως ίσως της προκύψουν επιπλοκές κατά την επέμβαση, της μίλησε ώς και ψυχολόγος. Ωστόσο, αυτή δεν τρόμαξε. Απεναντίας, μας το έκανε πολύ εύκολο όλο αυτό», της αναγνωρίζει.

«Καθόλου δεν το σκέφτηκα. Και τη ζωή μου θα έδινα για τον πρώτο εγγονό μου! Και λόγω χαρακτήρα ήμουν, θα έλεγα, η μόνη ψύχραιμη της υπόθεσης, πριν καν μάθω πως ήμουν η συμβατή δότρια. Και τότε όμως δεν το φοβήθηκα καθόλου το χειρουργείο. Τρελάθηκα από χαρά όταν μου έγινε γνωστό ότι με το μόσχευμά μου –αριστερό λοβό από το συκώτι μου κι ένα κεντρικό χοληφόρο αγγείο –θα έσωζα το πραγματικά δυο φορές παιδί μου!» λέει η κυρία Τσιγάρα.
Στις 25 Οκτωβρίου 2012 το μωρό μπήκε για εικοσαήμερη νοσηλεία – έλεγχο στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Κατόπιν υποβαλλόταν σε εξετάσεις μία φορά τον μήνα. Παρέμεινε στην Ελλάδα μέχρι να πάρει επιπλέον κιλά και οι γονείς του να λάβουν απάντηση από νοσοκομεία σε Ιταλία, Γαλλία και Βέλγιο όπου απευθύνθηκαν. Πράγματι, στα μέσα του περασμένου Ιουνίου η οικογένεια αναχώρησε για Βρυξέλλες, για το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Saint-Luc, εξειδικευμένο στη βρεφική μεταμόσχευση λόγω ηπατικής ανεπάρκειας.

Στις 21 Αυγούστου, έπειτα από επτάωρη χειρουργική επέμβαση, όλα πήγαν κατ’ ευχήν! «Δόξα τω Θεώ! Αφού ο μικρός μας τώρα είναι ζωηρός κι όλο χαμόγελα είμαι και εγώ καλά! Αλλωστε, ύστερα από μία εβδομάδα στο νοσοκομείο, δεν παίρνω φάρμακα. Ανάρρωσα πολύ γρήγορα, με λίγο πόνο, συνήλθα μέσα σε 10 ημέρες. Τώρα, έπειτα από 5 μήνες και μία εβδομάδα νοσηλείας του μωρού μας στο Βέλγιο επιτέλους μπορούμε να πούμε «τέλος καλό, όλα καλά!»», λέει χαμογελαστή η κυρία Τσιγάρα.

Τελευταία Νέα