Το όνομά της σημαίνει «εκείνη που αγαπάει τον άνδρα», ωστόσο είναι μια γυναίκα που ζει για χρόνια καταπιεσμένη και στερημένη από έρωτα. Τη «Φλαντρώ» του Παντελή Χορν επέλεξε να σκηνοθετήσει και να ερμηνεύσει η Λυδία Κονιόρδου. «Στη σύντομη αλλά πολύ καθοριστική για μένα γνωριμία με τους γιους του Παντελή Χορν, τον Δημήτρη και τον Γιάννη», εξήγησε η σκηνοθέτις στα «ΝΕΑ», «συχνά γινόταν αναφορά στο πρόσωπο αυτό της Φλαντρώς σαν έναν ρόλο που θα μπορούσα κάποτε να συναντήσω στη σκηνή».

Η ηρωίδα ζει σε ένα νησί του Αιγαίου με τις δύο κόρες της, τη Χρύσω από τον πρώτο της γάμο και τη Μυρτώ, από τον δεύτερο άνδρα της, ο οποίος, αφού την κακομεταχειρίστηκε, της εμπιστεύτηκε πριν πεθάνει τη Γαρουφαλιά, το νόθο παιδί του. Ωστόσο, ερωτεύεται έναν νεαρό άνδρα, τον οποίο αποφασίζει να δώσει στη μεγάλη της κόρη, ελπίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα τον κρατήσει κοντά της και συγχρόνως θα τον απομακρύνει από τη δεύτερη κόρη της, την οποία ζηλεύει και ανταγωνίζεται. Μπροστά στο αδιέξοδο θα επιλέξει την πιο ακραία και επώδυνη λύση.

«Υπάρχει κάτι εγγενές στον άνθρωπο, μια σκοτεινή, άλογη πλευρά που αντί να δημιουργεί καταστρέφει; Γιατί καταστρέφουμε αυτό που με μανία ποθούμε;» συνεχίζει η κυρία Κονιόρδου. «Γιατί «σκοτώνουμε» οδηγώντας σε αφανισμό το αντικείμενο της επιθυμίας μας στο παρόν και το μέλλον; Είτε αυτό είναι η κατάκτηση ενός ανθρώπου είτε εξουσίας είτε πλούτου; Το έργο του Χορν ανιχνεύει αυτή τη σκοτεινή όψη. Διαλέγει ως πυρήνα του μύθου του τον ερωτικό πόθο, όμως πίσω απ’ αυτόν συμπυκνώνονται και άλλες πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης που καταστρέφουν ό,τι επιθυμούν».