Υπήρξαν τόσες και τόσες δύσκολες αποστολές, άγχη, αγώνες που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, προκρίσεις –όχι απαραίτητα σε προκριματικές αλλά και σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων –οι οποίες εξασφαλίστηκαν μέσα από μεγάλη προσπάθεια και σε αρκετές περιπτώσεις με μπόλικη δόση τύχης. Απέναντι στη Ρουμανία, 12 χρόνια μετά την αλλαγή σελίδας, με την έλευση του Ρεχάγκελ και της σταδιακής εγκατάστασής της στην ελίτ του ευρωπαϊκού (πλέον και παγκόσμιου) ποδοσφαίρου η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι πολύ δύσκολο να της ξεφύγουν ευκαιρίες με αντιπάλους, θεωρητικά τουλάχιστον, ίδιου επιπέδου.

Οι ισάξιοι είναι πλέον του χεριού της καθώς διαθέτει και την εμπειρία και την ωριμότητα να τους φέρνει σε δύσκολη θέση και να τους αφήνει εκτός νυμφώνος. Το έπραξε με την Ουκρανία και πήρε το εισιτήριο για το Μουντιάλ του 2010 στη Νότια Αφρική, το επανέλαβε απέναντι στους Ρουμάνους οι οποίοι πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να ανατρέψουν το εις βάρος τους 1-3 του πρώτου αγώνα στο Γ. Καραϊσκάκης. Το δήλωσαν με αρκετή δόση υπεροψίας τις προηγούμενες του αγώνα ημέρες, το μετέφεραν και στις κερκίδες της Νατσιονάλ Αρίνα όπου η ατμόσφαιρα ήταν εκρηκτική. Ωστόσο τα λόγια από τις πράξεις απέχουν σημαντικά.

Η Ελλάδα του Φερνάντο Σάντος, ομάδα που δύσκολα δέχεται γκολ και καταφέρνει να βρει τα δίχτυα τής αντιπάλου σχεδόν σε κάθε ματς όσο κι αν ζορίζεται για να το πετύχει, πάτησε στο γνωστό πλάνο της, το εφάρμοσε κατά γράμμα και μπορεί πλέον να καμαρώνει για ακόμα ένα επίτευγμά της καθώς το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι παρούσα στα γήπεδα της Βραζιλίας, στο τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της. Προηγήθηκε στο σκορ (23′) με τον Κώστα Μήτρογλου, ο οποίος έκανε πράξη την υπόσχεσή του ότι θα σκοράρει ξανά και δεν λύγισε όταν μια αναποδιά (αυτογκόλ του Τοροσίδη ύστερα από μπέρδεμα με τον Χολέβα) έκανε τη Ρουμανία να αναθαρρήσει και να πιέσει για το δεύτερο γκολ που θα την έβαζε ξανά στο κόλπο της πρόκρισης. Δεν έχασε την αυτοσυγκέντρωση και την οργάνωσή της ούτε όταν ο εκ των κορυφαίων του αγώνα Σιόβας αποχώρησε αναγκαστικά (λόγω τραυματισμού) στο 79ο λεπτό του αγώνα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει. Η Εθνική δεν παρατάχθηκε στο γήπεδο για να δείξει εκ νέου στους αντιπάλους της ότι διαθέτει ομάδα υπέρτερη, αλλά για να πάρει το εισιτήριο για το Μουντιάλ, κάτι που πέτυχε χάρη στην απόλυτη εφαρμογή του σχεδίου της. Αξιζε να είναι παρούσα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας και το πέτυχε, σχετικά εύκολα και απόλυτα δίκαια.

ΣΑΝΤΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ. Ο Φερνάντο Σάντος το απόλαυσε στο τέλος του αγώνα… Ετρεξε προς τους οπαδούς, απογειώθηκε στα χέρια των παικτών του, το χάρηκε σαν να ήταν Ελληνας. Εχει τεράστια συμβολή στη συνέχιση των επιτυχιών της εθνικής ομάδας και πλέον καλείται να σκεφτεί πώς θα παρουσιάσει στη Βραζιλία μια ομάδα που θα κυνηγήσει ακόμα κάτι μεγάλο. Γι’ αυτή την παρέα, όλα τα όνειρα επιτρέπονται!

Ρουμανία: Ταταρουσάνου, Ματέλ, Ρατς, Κίρικες, Γκοϊάν, Χομπάν, Τόρζε (56′ Νικουλάε), Τανάσε, Μαξίμ, Στάνκου, Μαρικά.

Ελλάδα: Καρνέζης, Τοροσίδης (72′ Βύντρα), Χολέβας, Παπασταθόπουλος, Σιόβας (79′ Μανωλάς), Τζιόλης, Καραγκούνης (72′ Σάμαρης), Μανιάτης, Σαλπιγγίδης, Σαμαράς, Μήτρογλου.