Αγχος; Αγωνία; Ανησυχία; Σε άλλη πτήση. Κάποιας άλλης εθνικής ομάδας! Ενδεχομένως έτσι να ένιωθαν οι Ρουμάνοι κατά τη διάρκεια της δικής τους. Εκείνης που τους έφερε στην Αθήνα και τελικά τους έβαλε στην επιστροφή με μια βαλίτσα γκολ στην πλάτη. Δεν είναι όμως το σκορ (3-1) αυτό που έδινε στους έλληνες διεθνείς την ηρεμία και τη σιγουριά, συναισθήματα που προσπαθούσαν να κρυφθούν, αλλά ήταν αδύνατον από αυτά τα πρόσωπα. Μην το παρεξηγήσετε… Χαλαρότητα δεν υφίσταται. Αλλωστε με τον βλοσηρό Σάντος να παρατηρεί κάθε κίνηση και να μη σκάει ούτε χαμόγελο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού για το Βουκουρέστι, δεν μπορείς στιγμή να αφεθείς και να σκεφθείς υπεροπτικά.

Αυτή η ομάδα ή, πιο σωστά, αυτή η παρέα είναι πλέον μαθημένη σε τέτοιες καταστάσεις. Γνωρίζει από μόνη της πότε της επιτρέπεται να χαλαρώσει και πότε θα πρέπει να σοβαρεύεται. Δεν υπάρχουν χωριστές παρέες, επικρατεί το «όλοι μαζί». Καταλαμβάνουν τις πίσω θέσεις του αεροσκάφους, αλλάζουν διαρκώς μεταξύ τους, γελούν, φωνάζουν, «πειράζουν» ο ένας τον άλλον. «Κάτσε, Κωστάκη, και φάε το γιαουρτάκι σου, σερβιρίστηκε ήδη» διέταξε ο εκ των παλαιότερων της ομάδας Βασίλης Τοροσίδης τον πρώην συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό Μανωλά όταν ο τελευταίος βούτηξε μια φορητή κάμερα και άρχισε να τραβάει συμπαίκτες που σιγοτραγουδούσαν, έπαιζαν με τα κινητά τους ή… κοιμούνταν! Προσπαθούσαν τουλάχιστον –ο πιο ήσυχος της ομάδας, Κώστας Μήτρογλου. Ισως και να ήθελε λίγη ησυχία παραπάνω, αλλά με τον Τζαβέλα κοντά του να ανεβάζει τον Παντελίδη στη διαπασών δεν ήταν εύκολο.

Πρώτοι στην παρέα οι δύο στρατηγοί! Ο Γιώργος Καραγκούνης να θυμάται περιστατικά από τα τόσα ταξίδια που έχει πάει (είναι άλλωστε ο μοναδικός που έχει επιβιώσει από την περίφημη τάξη του ’98 η οποία έφτασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος των Ελπίδων) και ο Κώστας Κατσουράνης, ντυμένος με τις φόρμες της Εθνικής, για να μη σκέφτεται κανείς ότι δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής απόψε και αγχώνεται, να στέλνει μηνύματα πρόκρισης: «Αλλο ένα μάγκες και μετά έχει Βραζιλία. Δεν το χάνουμε, σας έφαγα».

Αυτοί οι καλοί φίλοι (γιατί τέτοιοι είναι πλέον) θα μαζευτούν όπως κάθε φορά πριν από κρίσιμο αγώνα, θα ενώσουν τα χέρια και θα αλλάξουν έκφραση στα πρόσωπά τους. Θα βγουν στο γήπεδο ως μαχητές αποφασισμένοι να παλέψουν το κάθε δευτερόλεπτο του αγώνα όχι μόνο επειδή φορούν μια φανέλα την οποία (ειδικά τα τελευταία δώδεκα χρόνια) σέβονται και τιμούν όσο καμία αλλά και διότι Μουντιάλ στη Βραζιλία δεν γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά ακόμα κι αν γινόταν, ουδείς εξ αυτών που απαρτίζουν σήμερα την Εθνική Ελλάδας θα είχε πάλι την ευκαιρία. Το τελετουργικό θα ισχύσει ξανά… Ο Φερνάντο Σάντος θα τους (επανα)φέρει σε κατάσταση μάχης και εκείνοι θα δώσουν τον όρκο πρόκρισης. Απόψε θα μιλήσουν πρωτίστως η ψυχή και η θέληση και συνήθως οι έλληνες διεθνείς από αυτές έχουν και περίσσευμα…

Τελευταία Νέα