Αν μεταφερόταν ποτέ η ιστορία τους στον κινηματογράφο, ο τίτλος θα ήταν ένας: «Και οι δεκατρείς ήταν υπέροχοι». Είναι οι δεκατρείς ειδικοί που με επικεφαλής τον Νικ Σλόαν κατάφεραν να φέρουν σε πέρας μια δύσκολη αποστολή: να σηκώσουν μέσα σε 19 ώρες συνεχούς εργασίας το κουφάρι του «Κόστα Κονκόρντια», του κρουαζιερόπλοιου που είχε μισοβυθιστεί στις ακτές της Τοσκάνης πριν από 21 μήνες. Δώδεκα άνδρες και μία γυναίκα ήταν οι άνθρωποι που συντόνιζαν την επιχείρηση από την αίθουσα ελέγχου Roc –το ακρωνύμιο της ονομασίας Remote Operating Container –και από εκεί πήρε σάρκα και οστά κάτι που ο ιταλικός Τύπος περιέγραψε ως «τεχνολογικό όνειρο». Το σύνθημα για την εκκίνηση έδωσε ο 52χρονος Νοτιοαφρικανός με τη μεγάλη πείρα που αποφάσισε να παίξει την καριέρα του κορόνα – γράμματα για να κερδίσει ένα στοίχημα στη Μεσόγειο. Η αίθουσα ελέγχου φωτίστηκε σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο ακριβώς στις 9 και 2 πρώτα λεπτά το πρωί της Δευτέρας, με τρεις ώρες καθυστέρηση εξαιτίας μιας ισχυρής καταιγίδας που υποχρέωσε τεχνικούς και μηχανικούς να επιστρέψουν στη στεριά.

Η επιχείρηση συνοδεύτηκε από μια μεταμοντέρνα μουσική επένδυση. Πέντε μικρόφωνα υψηλής ανάλυσης είχαν τοποθετηθεί στην πιο ψηλή γέφυρα του «Κόστα Κονκόρντια» καταγράφοντας κάθε ήχο που προερχόταν από το κουφάρι του κρουαζιερόπλοιου: τριξίματα και κραδασμούς τους οποίους οι ειδικοί ήξεραν να μεταφράσουν για να καταλάβουν εάν η δύναμη της έλξης των ατσάλινων κάβων έπρεπε να αυξηθεί, να μειωθεί ή να σταματήσει για μερικά λεπτά. Οι οδηγίες από την αίθουσα ελέγχου ήταν συνεχείς, το κονκλάβιο δούλευε με εντατικούς ρυθμούς και χωρίς να πάρει ανάσα. Η αδρεναλίνη είχε ανεβεί στα ύψη από την πρώτη φάση της επιχείρησης. Οι 56 τεράστιες αλυσίδες που χρησιμοποιήθηκαν για την ανόρθωση του πλοίου περίμεναν την εντολή από το κοντρόλ Roc. Το μήκος τους έφτανε τα 58 μέτρα, το βάρος τους άγγιζε τους 26 τόνους, κάθε κρίκος ζύγιζε 205 κιλά. Η δύναμη που ασκήθηκε για να σηκωθεί το τεράστιο κρουαζιερόπλοιο έφτασε τους 28.000 τόνους.

Στους δεκατρείς της αίθουσας ελέγχου θα πρέπει να προστεθούν τα 510 άτομα που εργάζονται στο καρνάγιο γύρω από το κρουαζιερόπλοιο. Ανάμεσά τους 120 βατραχάνθρωποι, 50 μηχανικοί και 10 βιολόγοι. Στους 13 η μοναδική γυναίκα είναι η Μαρία Σαρτζεντίνι, πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Ελέγχου. Οταν η κόρνα του πλοίου ήχησε στις 4 και 8 πρώτα λεπτά χθες τα ξημερώματα, γεγονός που σήμαινε ότι η επιχείρηση ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία, η αίθουσα ελέγχου πνίγηκε στις αγκαλιές και τα φιλιά. Ο Νικ Σλόαν δεχόταν για ώρα συγχαρητήρια για τον συντονισμό μιας επιχείρησης από την οποία κρεμόταν η αξιοπιστία μιας ολόκληρης χώρας. Ο Σλόαν και η ομάδα του κατέβηκαν στην ακτή σχεδόν μισή ώρα μετά το σφύριγμα του πλοίου. Η γιορτή συνεχίστηκε με μερικές μπίρες σε μπαρ της περιοχής πριν αποσυρθούν όλοι τους για να αναπληρώσουν τον ύπνο που είχαν στερηθεί τις τελευταίες ημέρες.

Η ανόρθωση του κρουαζιερόπλοιου ήταν ένα είδος απελευθέρωσης για τους ντόπιους που έβλεπαν επί σχεδόν δύο χρόνια το μισογερμένο κουφάρι του. «Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι. Εργάστηκαν όλοι πολύ σκληρά και ρισκάρισαν τις ζωές τους για να ελευθερωθούμε από αυτήν την αηδία» δήλωνε η Μαργκερίτα Καβέρο που διατηρεί κατάστημα με τουριστικά είδη στο νησάκι Τζίλιο, σε ύφαλο του οποίου προσέκρουσε τον Ιανουάριο του 2012 το κρουαζιερόπλοιο με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 32 άτομα. Από τους νεκρούς αγνοούνται δύο: μία ιταλίδα επιβάτιδα που γιόρταζε τα 50ά της γενέθλια κι ένας ινδός σερβιτόρος. Η ανεύρεση των πτωμάτων τους είναι το δεύτερο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί μετά την ανόρθωση του πλοίου από κλίση 65 μοιρών.

Το «Κόστα Κονκόρντια» γύριζε κατά τρεις μοίρες ανά περίπου μία ώρα με εξαίρεση τα τελευταία εξήντα λεπτά της επιχείρησης που γύρισε κατά εννέα μοίρες. Τα επόμενα λεπτά οι φωτογραφίες «πριν» και «μετά» του κρουαζιερόπλοιου δέσποζαν σε όλες τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Το «μετά» ήταν μια εικόνα καταστροφής. Σύμφωνα ωστόσο με τον επικεφαλής της ιταλικής Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας Φράνκο Γκαμπριέλι, η ζημιά στη δεξιά πλευρά «είναι σημαντική αλλά μικρότερη από τις αρχικές εκτιμήσεις».

Η ξεκούραση του πολεμιστή

Ο Νικ Σλόαν δεν το έσκασε με ελικόπτερο, όπως είχε προαναγγείλει ότι θα έκανε εάν αποτύγχανεη επιχείρηση. Τα επόμενα δύο χρόνια σκοπεύει να τα αφιερώσει σε ένα ταξίδι διαρκείας σε ολόκληροτον κόσμο με την οικογένειά του