Η Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης εκείνη τη χρονιά, έγινε η πρώτη ελληνική πόλη που φιλοξένησε συναυλία του σούπερ γκρουπ από την Ιρλανδία

«Γεια σου Θεσσαλονίκη, γεια σου Ελλάδα». Με άψογα ελληνικά ο Μπόνο χαιρέτησε τους 50.000 φαν του που είχαν γεμίσει την παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου του 1997. Η χρήση της γλώσσας δεν περιορίστηκε εκεί αφού λίγο αργότερα είπε: «Απορώ γιατί περίμενα τόσο καιρό να έρθω στην Ελλάδα». Κάποιοι, αν μπορούσαν να του απαντήσουν, ίσως του έλεγαν: «Τώρα σου προσφέρθηκαν 600 εκατ. δραχμές». Αυτή ήταν η αμοιβή των ιρλανδών σταρ, αλλά πολλοί από όσους παρακολούθησαν τη συναυλία τους ισχυρίζονται ότι «τα άξιζαν τα λεφτά τους». Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα φιλοξένησε τους U2 –πρώτη φορά στην Ελλάδα –στο απόγειο της καριέρας τους. Οταν είχαν κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Pop», ενώ παράλληλα το «Achtung Baby» του 1991 ανακηρυσσόταν σε καλύτερο ροκ άλμπουμ των 90s από το περιοδικό «Rolling Stone».

Τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια για τα λαμπερά ονόματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής που διέσχισαν την οδό Τσιμισκή για να φτάσουν στον χώρο της συναυλίας με τα πόδια. Πάνω από 3.500 αστυνομικοί ανέλαβαν την τήρηση της τάξης έξω από τον χώρο της συναυλίας, στην πόλη και στο λιμάνι.

Ανέβηκαν πάνω στη σκηνή –700 τετραγωνικών και ύψους 20 μέτρων –στις 9.20 μ.μ. Ενα τέταρτο νωρίτερα είχε εμφανιστεί ο Νίκος Πορτοκάλογλου και το συγκρότημα Eco Tatoo. Ο Μπόνο μπήκε φουριόζος με στολή πυγμαχίας και μια σατέν μοβ μπέρτα με κουκούλα. Και έπειτα όλα κυλούν: οι τέσσερις, υπό τους ήχους του «Pop pop music», προχωρούν στην προέκταση – παραρέλα κάνοντας τον κόσμο να παραληρεί. Οι επιτυχίες τους διαδέχονται η μία την άλλη και οι θεατές συμμετέχουν δείχνοντας τον ενθουσιασμό τους με υψωμένα χέρια, αναμμένους αναπτήρες και δυνατά χειροκροτήματα.

Γύρω στις 10.30 μ.μ. ο Μπόνο ξεκόβει από τους υπόλοιπους της μπάντας, προχωράει στην πασαρέλα που «εισχωρεί» στον κόσμο, αρπάζει μια κοπέλα από το κοινό, την ανεβάζει πάνω στη σκηνή και χορεύουν μαζί. Αναμνηστικό δώρο από εκείνη τη στιγμή για την κοπέλα ήταν το καπέλο που της χάρισε ο Μπόνο. «Πολύ καλό για να είναι αυθόρμητο», είπαν κάποιοι. Ομως ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η εικόνα είναι το παν, το θέαμα θέλει την τέχνη του και για να γίνει σωστά χρειάζεται μελέτη.

Οι φαντασμαγορικές εικόνες δεν έπαψαν στιγμή να δίνουν το στίγμα ενός σόου που θα έμενε ανεξίτηλο στην μνήμη των θεατών. Σαν εκείνη τη στιγμή που το δημοφιλές συγκρότημα άρχισε να πετά πλαστικά λεμόνια στους θεατές. Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τον Μπόνο να ανοίγει μια ομπρέλα στο κέντρο της σκηνής με την αμερικανική σημαία προκαλώντας ουκ ολίγα γιουχαρίσματα.

Δύσκολα επίσης μπορεί να σβηστεί από τη μνήμη των φαν η εικόνα των ιρλανδών σταρ να χάνονται κάποια στιγμή μέσα σε πυκνούς καπνούς. Ενα τεράστιο λεμόνι μετακινείται από το αριστερό μέρος της σκηνής και φτάνει στο κέντρο. Ξαφνικά ανοίγει, κόβεται στη μέση και ξεπροβάλλει μια τεράστια σκάλα. Από την κορυφή της κατεβαίνουν οι U2 μέσα σε δέσμες λέιζερ. Οι εντυπωσιακές εικόνες δεν σταματούν εδώ. Οι θεατές εκστασιάζονται βλέποντας το λεμόνι να βάφεται από κίτρινο ασημένιο. Η μπάντα παίζει το κομμάτι «New year’s day» και κάπου εκεί ο Μπόνο αρχίζει τις ευχαριστίες: στα συνεργεία –500 άτομα χρειάστηκαν για να στήσουν τη σκηνή -, στους έλληνες γιατρούς –κάνοντας το χαριτωμένο σχόλιο «μου έφτιαξαν τη φωνή».

Παίζουν ακόμη ένα κομμάτι, το «One», και το αφιερώνουν στο Σαράγιεβο. Στο τέλος του τραγουδιού μέσα στο βίντεο γουόλ εμφανίζεται μια τεράστια κόκκινη καρδιά.

Ηταν περίπου 11.20 μ.μ. όταν ακούστηκε το «Ευχαριστώ Ελλάντα! Good night Θεσσαλονίκη». Λιμουζίνες μετέφεραν τους Ιρλανδούς στο αεροδρόμιο της Μίκρας, αφού η αναχώρησή τους για την Ελούντα, όπου θα έκαναν ολιγοήμερες διακοπές, ήταν στις 12.20 π.μ. ακριβώς. Η επόμενη συναυλία τους ήταν στο Τελ Αβίβ και το πλοίο που θα μετέφερε τον εξοπλισμό τους είχε δέσει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης…