Αναζήτηση
Η φιλμογραφία του Τριφό έχει σημαδευτεί από γυναίκες καθ’ όλα εμβληματικές. Ολες τους, λίγο-πολύ, κουβαλούν κάτι από τη μητέρα του, φυσικά. Που πάντα ήταν εξαιρετικά αδιάφορη απέναντι στις ανάγκες του γιου της. Δεν είναι τυχαίο δηλαδή που όλες σχεδόν είναι μαγικές αλλά και ταυτόχρονα εξαιρετικά απρόσιτες. Αλλά άμεσες αναφορές στην παιδική ηλικία του Τριφό υπάρχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες του, με πρώτο παράδειγμα βεβαίως το συγκλονιστικό του ντεμπούτο, «Τα 400 χτυπήματα», με κεντρικό ήρωα τον Αντουάν Ντουανέλ, το alter ego του σκηνοθέτη, που παρακολουθήσαμε να μεγαλώνει και να ενηλικιώνεται σε μια σειρά ταινιών –πάντα πλαισιωμένος από γυναίκες παράξενες, σαγηνευτικές, εξόχως κινηματογραφικές.
Ο Ζιλ Ζακόμπ, μιλώντας για τον Τριφό, του οποίου υπήρξε προσωπικός φίλος, το είπε καλύτερα απ’ όλους: «Αποτύπωσε με τις ταινίες του το πρόσκαιρο, το εύθραυστο, το τρυφερό και το αψηλάφητο των ανθρώπινων σχέσεων, κλείνοντας το μάτι στον θεατή, μέσα από τις οικείες συγκινήσεις, τη φρεσκάδα, τη μελαγχολία, τις μικρές ομολογίες και τις ψιθυριστές περιπέτειες που φτιάχνουν από τα μικρά τίποτα της ζωής μια υπέροχη μουσική».
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ. Στη «Σειρήνα του Μισισιπή», ένας πλούσιος ιδιοκτήτης καπνοφυτειών αποφασίζει να παντρευτεί δι’ αλληλογραφίας. Ενώ η γυναίκα που εμφανίζεται είναι διαφορετική από εκείνη της φωτογραφίας, ο Λουί δεν πτοείται και τελικά την παντρεύεται. Κι αυτή, η σαρωτική «σειρήνα» που ενσαρκώνει η Κατρίν Ντενέβ, θα τον παρασύρει μέχρι τον φόνο, αλλά και τον πιο τρελό έρωτα. Στην «Ιστορία της Αντέλ Ουγκό», η Ιζαμπέλ Ατζανί ενσαρκώνει την κόρη του Βίκτωρος Ουγκώ, που οδηγείται στην τρέλα από τον έρωτά της μ’ έναν άγγλο υπολοχαγό. Στο «Πράσινο δωμάτιο», ένας άντρας (ο ίδιος ο Τριφό) στήνει έναν μικρό ναό στη μνήμη της πολυαγαπημένης του γυναίκας, την οποία και εξακολουθεί να αγαπά, παρά τις προσπάθειες της Σεσίλ (που ενσαρκώνει η Ναταλί Μπαέ) να τον κερδίσει.
Στην «Αμερικάνικη νύχτα», ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να κρατήσει τον έλεγχο της διεθνούς συμπαραγωγής –όπου στο ερωτικό επίκεντρο βρίσκεται η Ζακλίν Μπισέ. Και στη «Γυναίκα της διπλανής πόρτας», η πρώην ερωμένη του Ζεράρ Ντεπαρντιέ μετακομίζει στο διπλανό διαμέρισμα και αυτός, που ποτέ του δεν ξεπέρασε τον έρωτά του, θα χαθεί σ’ ένα καταστροφικό παιχνίδι που καταλήγει στον θάνατο. Και η ερωμένη σ’ αυτό το φιλμ ήταν η Φανί Αρντάν –ο τελευταίος δεσμός του Φρανσουά Τριφό. Δηλαδή αυτός που ακολούθησε τους δεσμούς του με την Κατρίν Ντενέβ, την Ιζαμπέλ Ατζανί, τη Ναταλί Μπαέ και τη Ζακλίν Μπισέ. Βλέπετε, ο Τριφό ήταν, ο ίδιος, ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες. Απαξ και μεταμορφωνόσουν σε ηρωίδα του, σύντομα γινόσουν και ερωμένη του.
Το 1981, που ο Τριφό φιλμάρει τη «Γυναίκα της διπλανής πόρτας», έχει να ξεπεράσει και τον πρόσφατο χωρισμό του με την Κατρίν Ντενέβ. Στα διαλείμματα των γυρισμάτων, περνά ώρες ατελείωτες με τη σαγηνευτική του πρωταγωνίστρια, που δείχνει να συμμερίζεται τις απόψεις του πάνω στον έρωτα και έχει ήδη ένα διαζύγιο και ένα παιδί στην πλάτη της.
«Η συμβίωση σκοτώνει τον έρωτα», δηλώνει σε μια συνέντευξή της για την προώθηση του φιλμ, και ο Τριφό μοιάζει ξανά ευτυχισμένος. «Ηταν ένας ανασφαλής, εύθραυστος άνδρας, που όμως λάτρευε το σινεμά. Το λάτρευε τόσο που ολοκληρωνόταν μέσα απ’ αυτό. Επαιρνε τη δουλειά του πολύ στα σοβαρά, αλλά παρά την τραγικότητα εκείνης της ταινίας εμείς γελούσαμε διαρκώς στα γυρίσματα. Το σκοτάδι μέσα μου σχεδόν με κυρίευσε όταν πέθανε. Κόντεψα να χαθώ».
Το 1982 ο Τριφό ξυπνά από έναν πόνο που χαρακτηρίζει ως «έκρηξη στο κεφάλι» του. Ογκος στον εγκέφαλο, λένε οι γιατροί. Οι πρώτες θεραπείες πάνε καλά, αλλά ο χρόνος του είναι μετρημένος και στις 21 Οκτωβρίου του 1984 θα αφήσει την τελευταία του πνοή, πάντοτε δίπλα στην τελευταία και μεγάλη σύντροφο της ζωής του.
