Με το επιστημονικό του προκάλυμμα ο συγγραφέας αποπειράται μια ταξιδιωτική περιήγηση, χωρίς ατυχώς να καταλήγει σε μια συνθετική υπόθεση εργασίας για τη νησιωτικότητα των ασθενειών.

Αντ’ αυτού, στις ιδιαίτερα εκτεταμένες σημειώσεις (το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου), τις οποίες κακώς δεν έχει ενσωματώσει στο κυρίως κείμενο, στοχάζεται πάνω σε ποικίλα ζητήματα, από τον βαθύ γεωλογικό χρόνο και τη γέννηση της ζωής μέχρι τη γοητεία της παράδοσης στη φύση. Ο ίδιος ο Σακς αναρωτιέται κατά πόσον η προοδευτική παράλυση και οι καταδύσεις σε κοραλλιογενείς υφάλους δίπλα σε αποθήκες πυρηνικών αποβλήτων συνιστούν σύνολο άξιο αφήγησης. Κατά τη θεωρία του χάους, την οποία κάπου επικαλείται, ασφαλώς ναι.

Ο μορφωμένος αναγνώστης έχει πολλά να τσιμπολογήσει. Αλλά η σύνθεση απουσιάζει, πολλώ μάλλον που και οι ίδιες οι ασθένειες – το κινούν αίτιο του βιβλίου – αποδεικνύονται ένα εξωτικό πρόσχημα. Εντυπωσιακά εύστοχη η μετάφραση, κάτι διόλου αυτονόητο για τέτοιου τύπου «πολυεπιστημονικά» βιβλία.