Ο 11χρονος φιλοξενούμενος σε ίδρυμα είχε πλησιάσει τόσο κοντά στο κενό, σε σημείο που ο διευθυντής κατάλαβε ότι πήγαινε να πέσει. Το μπαλκόνι βρισκόταν σε ύψος περίπου τριάμισι μέτρων και με το που το είδε ο διευθυντής άρχιζε να φωνάζει «μη» και να τρέχει προς το μέρος του. Τότε, ένα άλλο παιδί, εννέα ετών, σε άλλο μπαλκόνι άρχισε να κλαίει, να βρίζει και να αναποδογυρίζει καρέκλες.  Μόλις το έπιασε ο διευθυντής και το ρώτησε γιατί φωνάζει, εκείνο τον δάγκωσε. «Πόνεσα τόσο πολύ και έδωσα δύο ή τρία χαστούκια. Ζήτησα και από τα δύο παιδιά να με ακολουθήσουν στο γραφείο της νοσοκόμου προκειμένου να μάθω τι συμβαίνει. Μίλησα μαζί τους και συμπέρανα ότι η στέρηση εξόδου στον Π… (σ.σ.: το ένα από τα δύο παιδιά) οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά», είπε ο διευθυντής στην απολογία του ενώπιον του Πειθαρχικού Συμβουλίου, το οποίο εξέταζε την υπόθεση ξυλοδαρμού του εννιάχρονου έπειτα από ανώνυμη καταγγελία.

Μέλος του Πειθαρχικού ρώτησε τον διευθυντή πώς γίνεται προσπαθώντας να αποτρέψει το παιδί που κινδύνευε να πέσει από το μπαλκόνι, τελικά να μαλώνει το άλλο. Η απάντηση ήταν ότι «πηγαίνοντας να δω τι συμβαίνει με τον Φ…, είδα τον Π… να κάνει φασαρία». Μάλιστα, όταν ο διευθυντής ρωτήθηκε αν θεωρούσε ότι ο Π… δεν έπρεπε να πάει σχολείο επειδή είχε μώλωπες από τα χαστούκια που έφαγε, εκείνος απάντησε «Ναι»…

Στην απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου αναφέρονται τα εξής: «Τα σημάδια στο πρόσωπο του παιδιού και το γεγονός ότι δεν του επέτρεψε να πάει σχολείο για να μη διαρρεύσει η χειροδικία, αλλά και το γεγονός ότι διαρκώς στις απολογίες του αναφέρει ότι ζήτησε συγγνώμη από τους συναδέλφους του και το παιδί, οδηγούν στο συμπέρασμα για την ενοχή του εγκαλουμένου». Η ποινή που έλαβε ο διευθυντής ήταν προσωρινή παύση δέκα μηνών και αντίστοιχη στέρηση μισθού.