Οποια πόρτα του κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής και αν άνοιγες, μια μικρή πνευματική αναζήτηση θα την απολάμβανες. Λες και ακόμη και εκείνη την ημέρα να ολοκληρωνόταν –με την κυριακάτικη αποδοκιμασία του υπουργού Πολιτισμού να έχει προηγηθεί στο Ηρώδειο, με τις φήμες για απουσία τόσο του Ουμπέρτο Εκο (ακόμη να επιβεβαιώσει την παρουσία του) όσο και του Γιούργκεν Χάμπερμας (βάσει προγράμματος μιλάει σήμερα το πρωί) –αυτή η συνάντηση του παγκόσμιου στοχασμού κάτι θα είχε καταφέρει.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ. Στη συνεδρία, λόγου χάρη, με θέμα τα ζητήματα ταυτότητας στον αφροασιατικό κόσμο μπορούσες να συναντήσεις από έναν βουδιστή μοναχό με σημειωματάριο έως τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο· αμφότεροι ακροατές καθηγητριών όπως η Μίναλ Καρτινικάρ, η οποία ανέλυε το πώς οι τζαϊνιστές Ινδοί (θρήσκευμα είναι αυτό), μακριά από την πατρίδα τους, συντηρούν με θέρμη την ταυτότητά τους. «Εχεις την ευκαιρία να ακούσεις Κινέζους, Ρώσους, Λατινοαμερικανούς να θέτουν πολύ σημαντικά ζητήματα κατανόησης αυτού που συμβαίνει στον σύγχρονο κόσμο», έλεγε ενθουσιασμένος ο έλληνας ιστορικός. «Κρίμα που υπάρχουν ηχηρές ελληνικές απουσίες», συμπλήρωνε. «Σαν να προτιμούν να συζητούν μεταξύ τους και όχι με όλον τον πλανήτη».

ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ. Σε έναν από τους κύκλους επιστημονικών ανακοινώσεων, με τίτλο «Φιλοσοφία και λογοτεχνία», είχες τη δυνατότητα να μάθεις για το έργο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη, ως αφορμή για συζήτηση «περί του καλού και του κακού». Να αναρωτηθείς μαζί με μια ελληνίδα διδακτορική φοιτήτρια για το αν ο Καβάφης και ο Νίτσε έχουν φιλοσοφική σχέση, όπως υπαινίσσονται το «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» του ενός και του «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» του άλλου.

Αλλά και να συνομιλήσεις με μια νεαρή Ινδή, σπουδασμένη σε Αμερική και Αγγλία, η οποία ήρθε «γεμάτη περιέργεια», για να ακούσει τον Χάμπερμας («αν και διαφωνώ»), ενώ οι δάσκαλοί της δίδασκαν ότι εκτός της αναλυτικής φιλοσοφίας τίποτα δεν είναι αληθινό, και εδώ διαπίστωσε ότι «υπάρχουν απλώς διαφορετικές προσεγγίσεις». Επίσης, «όπως στην Ινδία», έλεγε η Λάκσμι Γκοπάλ, «έτσι και στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοσοφία ήταν δραστηριότητα της κοινότητας».

Τέλος, να αντιληφθείς τη σημασία του Συνεδρίου όπως την περιέγραφε ο Λούκα Σκαραντίνο. «Η αξία ενός φιλοσοφικού συνεδρίου στην Ελλάδα δεν είναι μόνο συμβολική», έλεγε ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φιλοσοφικών Εταιρειών. «Είναι σημαντικό το ότι γίνεται σε μια χώρα η οποία βιώνει την κρίση αλλά και τον ρατσισμό. Τα μέλη της παγκόσμιας ακαδημαϊκής κοινότητας έρχονται σε φυσική επαφή. Και μιλάμε για πάνω από 100 χώρες. Οι Ευρωπαίοι, φανταστείτε, μειοψηφούν».

Τελευταία Νέα