Τσιπούρες αλανιάρες, φαγκρί πελαγίσιο, μπαρμπούνια, κωλοχτύπες (είδος μεγάλης αστακοκαραβίδας) και ροφοί, στρείδια, μύδια και γυαλιστερές ακόμη και οι αχινοί, μαγειρεύονται δύσκολα και σπάνια τα φτιάχνουμε στο σπίτι, η ψαροφαγία λοιπόν είναι πάντα μια καλή αφορμή για να φάμε εκτός.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα παραπάνω ψάρια και θαλασσινά είναι πολύ «αλμυρά». Οχι μόνο τώρα τον καιρό της κρίσης, ανέκαθεν ήταν ακριβά έτσι ώστε γεύματα σε πολυτελείς ψαροταβέρνες και ψαρο-εστιατόρια να αναδεικνύουν το ισχυρό κοινωνικο-οικονομικό στάτους όσων τα γεύονται.

Σχετικά με το κατά πόσον είναι φρέσκα, μην παρασύρεστε από τα κλισέ της αμφισβήτησης. Ενα καλό εστιατόριο δεν διακινδυνεύει το όνομά του πουλώντας μπαγιάτικα ψάρια. Τα ταβερνάκια που ανοίγουν περιστασιακά σε νησιά και στοχεύουν στους περαστικούς πελάτες να φοβάστε. Οι τιμές φυσικά θα είναι ανάλογες. Από πλευράς υγιεινής διατροφής όμως τα ψαράκια, Β’ και Γ’ ποιότητας όπως η αθερίνα, ο γαύρος και η σαρδέλα, σουπιές, χταπόδι και καλαμαράκια είναι εξίσου νόστιμα και υγιεινά.

Είτε σε ακριβό εστιατόριο πάντως είτε σε ταπεινή ταβέρνα εκτός από τη φρεσκάδα των ψαριών εκείνο που παίζει ουσιαστικό ρόλο είναι το χέρι του μαγείρου και του ψήστη. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαία η έκφραση «αιθέριο τηγάνι» που χρησιμοποιούν τακτικά οι γευσιγνώστες.

Το μαγείρεμα τονίζει την ωραία τους γεύση και μια πικάντικη σάλτσα δεν μπορεί να κρύψει ένα μπαγιάτικο υλικό, σίγουρα όμως αν μπορείτε να διαθέσετε τα περισσότερα χρήματα που χρειάζονται για να απολαύσετε ένα πρώτο ψάρι, διαλέξτε να το φάτε ψητό. Η ψησταριά αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τη φρεσκάδα του.

Τέλος, αποφύγετε το σούσι την Κυριακή. Τα φιλέτα του ψαριού, που όταν τρώγεται ωμό πρέπει να είναι ολόφρεσκα, σίγουρα δεν θα είναι ημέρας αφου δεν γίνονται παραλαβές την Κυριακή.