Αποθέωσαν τον Σπρίνγκστιν (έστω και στην οθόνη)

Τα φώτα έσβησαν, ο Μπρους Σπρίνγκστιν βγήκε στη σκηνή. «Can you feel the spirit?», ρώτησε τους χιλιάδες οπαδούς. «Ναι, αφεντικό», είπε ο δίπλα μου με το μπλουζάκι από τουρνέ του αμερικανού καλλιτέχνη.

Οχι, δεν ήμασταν σε λάιβ του «ζωντανού μύθου» (φαντάζομαι εκεί θα ήμασταν όρθιοι, ιδρωμένοι). Hμασταν στη χθεσινοβραδινή προβολή του ντοκιμαντέρ «Ο Μπρους Σπρίνγκστιν και εγώ» στο αίθριο του Νέου Μουσείου Μπενάκη, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα –ταυτόχρονα προβλήθηκε και στη Θεσσαλονίκη, στον χώρο Νόησις. Ενα ντοκιμαντέρ (παραγωγής Ρίντλεϊ Σκοτ) με ανέκδοτο υλικό για το «μεγάλο αφεντικό» αλλά και με μια ειδική λεπτομέρεια: εδώ μιλάνε οι θαυμαστές του για τον Μπρους. Για την επιρροή του στη ζωή τους. Για τη δύναμη που παίρνουν από τα τραγούδια μιας σαραντάχρονης διαδρομής. Οπως η κοπέλα που σε ένα λάιβ είχε την τύχη να ανέβει στο stage και να χορέψει μαζί του, και το θυμάται στην κάμερα. Οπως η νοικοκυρά που μεταλαμπάδευσε την τριαντάχρονη λατρεία της για τον ροκ καλλιτέχνη στον γιο της (το τραπέζι της κουζίνας όπου καθόταν ήταν γεμάτο με δίσκους, αποκόμματα, εξώφυλλα του Μπρους και η κάμερα ζούμαρε πάνω).

Οπως οι περίπου 400 θεατές που πήραν θέση από νωρίς στο Μουσείο Μπενάκη. Ανάμεσά τους, ο «σκληρός πυρήνας» των οπαδών του Σπρίνγκστιν στην Ελλάδα. Τη χώρα που παρεμπιπτόντως δεν επέλεξε για στάση της τωρινής του τουρνέ. Κι όμως αυτοί οι οπαδοί του φαν κλαμπ No Surrender στην Ελλάδα έχουν διακτινιστεί σε όλο τον κόσμο για χάρη του. Οπως ο συνθέτης Κώστας Λειβαδάς που ήλθε από συναυλίες του Μπρους σε Πάδοβα, Μιλάνο, Παρίσι και το Σάββατο θα ταξιδέψει στην Ιρλανδία, όπου το είδωλό του τερματίζει την τουρνέ του. «Είναι κάτι παραπάνω από τη μουσική επιρροή του. Είναι η λάιβ αυταπάρνησή του, το δόσιμό του, κάτι πολύ παραπάνω από μουσικός. Είναι θεραπευτής», είπε στα «ΝΕΑ» ο Λειβαδάς, ενώ η Ενυ Ρωσσίδου που ταξίδεψε από Ξάνθη για τη χθεσινή βραδιά, η οποία θα επαναληφθεί την Πέμπτη, και μάλιστα έστειλε και βιντεάκι της για το ντοκιμαντέρ, συμπλήρωσε: «Από το 2007 πάω σε λάιβ του ανελλιπώς, παντού. Δεν λυπάμαι που δεν ήλθε με την τουρνέ του στην Ελλάδα. Μπορεί να γινόμασταν και ρεζίλι. Οι οπαδοί του είμαστε παγκοσμίως μια οικογένεια, κι εδώ με τους σελέμπριτι δεν ξέρω αυτό αν θα τηρούνταν».