Mάιος του 1968. Η γαλλική νεολαία βγαίνει στους δρόμους και διαδηλώνει για ριζικές τομές στην κοινωνία. Τον ίδιο μήνα αποκαλύπτει η Citroën ένα μοντέλο που ταιριάζει στο κλίμα της εποχής με τη ριζοσπαστική φιλοσοφία του. Το Mehari ποντάρει σε μια συνταγή ιδιοφυούς απλότητας με κύρια συστατικά τα μηχανικά μέρη και το πάτωμα του θρυλικού Citroën 2CV και του Dyane, ένα αμάξωμα φτιαγμένο σαν κουτί από πλαστικά υλικά και ένα σπαρτιατικό σαλόνι που πλενόταν κανονικά με λάστιχο!

Ελάχιστα μοντέλα κατάφεραν να επιδείξουν την πολυπραγμοσύνη του 45χρονου αυτοκινήτου που λατρεύτηκε από σχεδόν όλους τους επαγγελματίες της Γαλλίας. Οι γεωργοί μετέφεραν με Maheri αχυρόμπαλες, οι γαλατάδες κουβαλούσαν κασόνια με μπουκάλια, η Αστυνομία το χρησιμοποιούσε για περιπολικό, ενώ το ξεχωριστό μοντέλο συμπρωταγωνίστησε στο πλάι του Λουί ντε Φινές σε πάμπολλες ταινίες του γάλλου κωμικού.

Το διάστημα μεταξύ 1968 και 1987 κατασκευάστηκαν συνολικά 145.000 τέτοιες «πλαστικές μπανιέρες», οι οποίες εφοδιάζονταν με έναν δικύλινδρο κινητήρα μπόξερ 0,6 λίτρων με 28 ίππους ισχύ. Για το Mehari (έτσι ονομάζεται στα γαλλικά η καμήλα δρομάς) αρκούσε αυτή η απόδοση, αφού ζύγιζε μόλις μισό τόνο, πιάνοντας τα 97 χλμ./ώρα τελική –παραπάνω δεν άντεχες έτσι και αλλιώς αν είχες ρίξει πίσω την κουκούλα και είχες κατεβάσει το μπροστινό παρμπρίζ!

Το 1979 λανσαρίστηκε μια τετρακίνητη έκδοση με δυνατότερο κινητήρα 34 ίππων, χάρη στον οποίο η βελόνα του κοντέρ άγγιζε τα 120 χλμ./ώρα. Οι εκτός δρόμου δυνατότητες του τετρακίνητου Mehari, το οποίο τίμησε δεόντως με 5.000 παραγγελίες ο γαλλικός Στρατός, του επέτρεψαν να λάβει μέρος το 1980 στο Ράλι Ντακάρ ως αυτοκίνητο συνοδείας του ιατρικού τιμ. Είχαν προηγηθεί ήδη συμμετοχές του Mehari σε άλλους αγώνες ράλι!

Το Mehari προσφερόταν σε όλη τη διάρκεια της 19χρονης ζωής του σε έναν τύπο και με ένα επίπεδο εξοπλισμού. Εξαίρεση έγινε το 1983, όταν μπορούσες να διαλέξεις μεταξύ δύο διαφορετικών εκδόσεων.