[Απορίες] Παιδί και τηλεόραση

Η τηλεοπτική εικόνα προσφέρει στο μικρό παιδί μια εύκολη και εύπεπτη ψυχαγωγία, αποφορτίζοντάς το από τις πιέσεις της ημέρας. Οταν όμως γίνεται καθημερινή χρήση εις βάρος άλλων δημιουργικών δραστηριοτήτων, τότε παθητικοποιεί τη σκέψη του, δημιουργεί υπερκινητικότητα, εκνευρισμό και αίσθημα σύγχυσης. Ιδιαίτερα αν η τελετουργία αυτή λαμβάνει χώρο πριν από τον βραδινό ύπνο, τότε τα συμπτώματα αυτά μπορεί να ενταθούν. Προτιμήστε να του διαβάζετε ένα παραμύθι ή να τον ενθαρρύνετε να διαβάζει μόνος του κάθε βράδυ και να μιλάτε μαζί του για τις ιστορίες. Εξηγήστε του τα οφέλη μιας τέτοιας δημιουργικής και χαλαρωτικής βραδινής συνήθειας και επιτρέψτε του να βλέπει λίγη τηλεόραση μόνον τα Σαββατοκύριακα.

Αντιστάσεις στη θεραπευτική βοήθεια

Αντιλαμβάνομαι ως αναγνώστης της στήλης σας την πρότασή σας σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής να επισκεφθεί ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Η άρνηση όμως του ίδιου του ασθενούς εμποδίζει τη λύση. Πού μπορεί να οφείλεται αυτό;

Τα εμπόδια ενός ατόμου με ψυχολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα στην αποδοχή του προβλήματός του και στην αναζήτηση θεραπείας είναι εσωτερικά (υπαρξιακές αγωνίες, φόβος τρέλας, φόβος απώλειας ελέγχου, άρνηση εσωτερικής ευαλωτότητας) και κοινωνικά (φόβος κοινωνικής κατακραυγής/ έκθεσης, στιγματισμός, δυσπιστία στην ψυχιατρική και στη φαρμακοβιομηχανία κ.λπ.). Τα εμπόδια αυτά λειτουργούν ως συστήματα πίστεων μέσα στον χρόνο και η δύναμή τους μοιάζει περισσότερο να εδραιώνεται παρά να κλονίζεται. Πρόκειται για οικουμενικούς φόβους απέναντι στην ψυχική ασθένεια. Τα μέσα ενημέρωσης κάθε άλλο παρά βοηθούν στον αποστιγματισμό της. Μια εύθραυστη αυτοεικόνα προκαλεί την επιδείνωση της ψυχικής διαταραχής, λόγω της έλλειψης πίστης και κινήτρου του ατόμου ως προς τη δυνατότητά του να παρέμβει στο πρόβλημά του. Για παράδειγμα, η κατάθλιψη από μόνη της δημιουργεί αίσθημα αδιεξόδου. Επιπλέον λόγοι που καθιστούν ένα άτομο αρνητικό στη θεραπεία είναι: προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες με φάρμακα ή ψυχολόγους, άκουσμα ανάλογων αφηγήσεων από τον περίγυρο, έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης από τους γιατρούς για τη φαρμακευτική αγωγή και τις ενδεχόμενες παρενέργειές της, υψηλό κόστος της ιδιωτικής ψυχοθεραπείας / φαρμακευτικής περίθαλψης, παραπλανητική πίστη του ατόμου ότι δεν χρειάζεται βοήθεια και ότι θα γίνει καλά μόνο του, φόβοι ότι το άτομο θα εθιστεί στα φάρμακα ή θα εξαρτηθεί από τον θεραπευτή, φόβος ότι θα χάσει τη δουλειά του ή μια σημαντική σχέση αν μαθευτεί ότι έχει πρόβλημα κ.ο.κ. Οι εξελίξεις στον χώρο των ψυχοθεραπειών και της ψυχοφαρμακολογίας έχουν συμβάλει σε σημαντικά ποσοστά θεραπευτικής επιτυχίας και οι κοντινοί άνθρωποι των ατόμων με ψυχολογικά προβλήματα πρέπει να αποδυναμώνουν όσο μπορούν τις αντιστάσεις τους και να τα παροτρύνουν να λάβουν εξειδικευμένη βοήθεια.

Διακοπές και μελαγχολία