Το παιδί που έγινε άντρας

Στο πρόσφατο αφιέρωμα που έκαναν στον Βλάντο Γιάνκοβιτς οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», ο νεαρός άσος του Πανιωνίου, μιλώντας στη συνάδελφο Ειρήνη Βουρλούμη, είχε εκμυστηρευθεί πόσο δύσκολο ήταν να φέρει το επώνυμο του πατέρα του («έφυγε» από καρδιά το 2006, 13 χρόνια μετά τον τραγικό αυτοτραυματισμό του που τον είχε αφήσει παράλυτο).

«Ηταν ένα μεγάλο εμπόδιο να κουβαλάω το όνομα του πατέρα μου. Με γέμιζε πίεση που δεν άντεχα. Συνέχεια αναρωτιόμουν, γιατί σ’ εμένα; Γιατί να με ξέρουν μόνο γι’ αυτό;» τόνισε ο άσος του Πανιωνίου, που ήταν μόλις τριών χρόνων εκείνη την αποφράδα ημέρα που ο πατέρας του χτύπησε το κεφάλι του στην μπασκέτα, αντιδρώντας έτσι στο 5ο φάουλ (επιθετικό στον Αλβέρτη) που χρεώθηκε από τον διαιτητή Στέλιο Κουκουλεκίδη.

Οταν είδε το βίντεο με τον τραυματισμό του πατέρα του για πρώτη φορά σε ηλικία 11 ετών, ο Βλάντο παραδέχτηκε πως δεν μπορούσε να το πιστέψει: «Σοκαρίστηκα, ποτέ δεν μου ‘χε πει τι πραγματικά είχε συμβεί. Οταν το είδα νόμιζα ότι κάποιος μου έκανε πλάκα, ότι δεν είναι αληθινό», είπε ο νεαρός, που μάλιστα ποζάρισε, για τις ανάγκες του θέματος κάτω από τη γιγαντοαφίσα του πατέρα του Μπόμπαν, που δεσπόζει στη μία πλευρά του κλειστού της οδού Αρτάκης.

Ο Βλάντο θεωρεί δεύτερο σπίτι του τη Νέα Σμύρνη, περνάει όμορφα εκεί και με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο παραδέχεται ότι και ο ίδιος έχει βελτιωθεί αισθητά, όπως και η ομάδα ολόκληρη.

Ομως ο 23χρονος έχει πάρει και ύψος (2.02 πλέον) και έχει αυξήσει και τη μυϊκή του μάζα, παρουσιάζοντας τεράστια βελτίωση και στη σωματοδομή του γενικότερα. Στην Πλατεία έχει φίλους, ενώ είναι ιδιαίτερα αγαπητός, αφού έβγαινε μικρός με τον πατέρα του και οι περισσότεροι στη Νέα Σμύρνη τον γνωρίζουν για χρόνια και τον θεωρούν δικό τους άνθρωπο. Γι’ αυτό άλλωστε τον προτρέπουν σε κάθε συνάντησή τους να μείνει για πάντα κοντά τους, δημότης (και παίκτης φυσικά) Νέας Σμύρνης.

Ομως όλοι ξέρουν ότι ο μικρός είναι έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του για ακόμη μεγαλύτερες πτήσεις, ενδεχομένως συνεχίζοντας να αγωνίζεται στην Ελλάδα (Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους) ή και στην Ευρώπη, όπου θα έχει εξίσου καλές, αν όχι καλύτερες προτάσεις.

Ο πρόεδρος του Πανιωνίου Ηλίας Λιανός, που έχει μια ιδιαίτερα νοικοκυρεμένη ομάδα, εξέφρασε την αισιοδοξία του πως μπορεί ενδεχομένως να τον πείσει να μείνει ακόμη μία (τελευταία) χρονιά, θεωρώντας πως θα γίνει καλύτερος. Αλλά ο Βλάντο επιθυμεί διακαώς να αγωνιστεί και σε μια πιο ανταγωνιστική διοργάνωση όπως είναι η Ευρωλίγκα και σίγουρα όλα αυτά (μαζί και με το οικονομικό) θα παίξουν τον –σημαντικό –ρόλο τους.

Αν και του είχε προταθεί να φορέσει τη φανέλα με το «8» που είχε ο πατέρας του, ο Βλάντο προτίμησε το «12», αλλά, όπως λέει, αν καταφέρει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και παίξει κάποια στιγμή στο ΝΒΑ, θα διαλέξει, εφόσον είναι διαθέσιμο, το νούμερο 28.

Στις 28 Απριλίου χτύπησε ο πατέρας του, σε εκείνο τον ημιτελικό των πλέι αφ με τον Παναθηναϊκό, το 1993. Και πάλι στις 28 (Ιουνίου του 2006) ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς έφυγε από τη ζωή, προδομένος από την καρδιά του, πάνω σε πλοίο ταξιδεύοντας για τη Ρόδο.

Ηταν μόλις 44 ετών. Επίσης ο Βλάντο είχε σημειώσει 28 πόντους σε αγώνα της ομάδας Νέων του Πανιωνίου και πάλι στις 28 του μήνα, συνεπώς αυτό το νούμερο (28) έχει χαραχθεί για πάντα στη μνήμη του.

Στα 23 του χρόνια ο Βλάντο προσπερνά το δύσκολο παρελθόν (χωρίς πάντως να το ξεχνά) και κοιτάζει μπροστά προς το μέλλον, το οποίο σίγουρα του ανήκει. Αν δείτε ένα χαμόγελο εκεί ψηλά, είναι σίγουρα του αείμνηστου Μπόμπαν που καμαρώνει για τον κανακάρη του.