Ο Τάσος Γαζής ήταν παιδί όταν έβλεπε, μισόν αιώνα πριν, να δένει τα βράδια στη Λευκάδα το πλοίο με τους εργάτες. Πριν από την κάθοδο εφοπλιστών, ευγενών και διασήμων, ο Σκορπιός ήταν «το εργοστάσιο του Νυδρίου». Εκεί όπου κάποιοι ντόπιοι «για πρώτη φορά ασφαλίστηκαν στο ΙΚΑ». Στα χρόνια που ακολούθησαν το νησί οικοδόμησε τον μύθο του με χαρές και λύπες. Τώρα, με την πώλησή του, οι ντόπιοι ευελπιστούν να αναδυθεί και πάλι από τη λήθη.

«Προσδοκούμε ότι ο Σκορπιός θα πάψει να είναι σιωπηλός, θα ξαναζωντανέψει», λέει ο αντιδήμαρχος Λευκάδας Τάσος Γαζής, ο πεθερός του οποίου ήταν αρχικηπουρός του νησιού για 30 χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Εταιρεία συμφερόντων της ρωσίδας Γεκατερίνα Ριμπολόβλεβα, αγόρασε τον όμιλο εταιρειών της Αθηνάς Ωνάση στον οποίο ανήκουν τα νησιά Σκορπιός και Σπάρτη. Στο άκουσμα της είδησης και ο δήμαρχος Λευκάδας Κώστας Αραβανής περιμένει «να ανέβει η περιοχή, όπως είχε γίνει και με τον Ωνάση».

Ηταν 24 Απριλίου του 1963 όταν κυκλοφόρησε η είδηση στον ελληνικό Τύπο ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης ενδιαφερόταν για την αγορά «της κατάφυτης νησίδας Σκορπιός». Τότε στο πρωτοσέλιδό τους «ΤΑ ΝΕΑ» έγραφαν ότι ο εφοπλιστής είχε συμφωνήσει παράλληλα με τον γενικό γραμματέα του ΕΟΤ κ. Φωκά για τουριστική αξιοποίηση δύο περιοχών στη Λευκάδα, έκτασης 450 στρεμμάτων. Η επένδυσή του σε Αγιο Ιωάννη και Γύρα θα έφτανε σύμφωνα με το δημοσίευμα τα 20 εκατ. δραχμές. Τα τουριστικά καταλύματα τελικά δεν έγιναν, αλλά ο Σκορπιός αγοράστηκε από τον Ωνάση για 3 εκατ. δραχμές. Δύο χρόνια αργότερα πωλήθηκε στον ίδιο και η νήσος Σπάρτη, σε διπλάσια τιμή από το Σκορπιό, αν και μικρότερη σε έκταση.

Ο Σκορπιός από την Ενετοκρατία ανήκε σε ιδιώτες. Παλαιότεροι ιδιοκτήτες ήταν τα μέλη της λευκαδίτικης οικογένειας Μαυρουδή. Το 1956 εκείνοι το πούλησαν στην οικογένεια Φίλιππα οι οποίοι ζούσαν μόνιμα στο Σικάγο. Από αυτούς το απέκτησε ο Ωνάσης. Κατάφυτος με ελιές και αμυγδαλιές, ο Σκορπιός ήταν το μοναδικό από τις μικρές νησίδες σε αυτή την πλευρά του Ιονίου που είχε -έστω και λίγο –νερό. Η γειτονική Σπάρτη ήταν τελείως άνυδρη. Ο Ωνάσης όμως χρειαζόταν μεγαλύτερες ποσότητες, γι’ αυτό δημιούργησε δικό του δίκτυο ύδρευσης με πέντε γεωτρήσεις στο Νυδρί. Για μία πενταετία δούλευαν πάνω από 200 άνθρωποι στον Σκορπιό. Χτίστες και μηχανικοί, κηπουροί και εργολάβοι.

Για τον Τύπο της εποχής ο Σκορπιός πασπάλισε με περισσότερη χρυσόσκονη τον μύθο των ελλήνων εφοπλιστών και του άτυπου ανταγωνισμού τους. Στις 7 Οκτωβρίου του ’63 «ΤΑ ΝΕΑ» έγραφαν ότι «προ ολίγων ετών ο Νιάρχος δημιούργησε έναν κυνηγετικόν παράδεισον εις την Σπετσοπούλαν. Αυτό το έτος ο κ. Ωνάσης ηγόρασε τη νησίδα Σκορπιός νοτίως της Λευκάδος».

Η ΤΖΑΚΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΗΚΗ. Πέντε χρόνια αργότερα το νησί απασχόλησε και πάλι έντονα τα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης με τον γάμο του Ωνάση και της χήρας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, Τζάκι. Το 1973 πέθανε ο γιος του Αριστοτέλη Ωνάση, Αλέξανδρος, σε αεροπορικό δυστύχημα. Ο πατέρας του, στο άρθρο 9 της διαθήκης του, ζητούσε σε περίπτωση μεταβίβασης του Σκορπιού στην ελληνική Πολιτεία ή την Ολυμπιακή Αεροπορία, να μην πειραχτεί ο τάφος του γιου του και το διπλανό παρεκκλήσι. Εκεί, σε μια έκταση 30 στρεμμάτων βρίσκονται σήμερα και οι τάφοι του Αριστοτέλη Ωνάση και της κόρης του Χριστίνας.

Οπως θυμάται ο κ. Γαζής, η Χριστίνα φρόντιζε το νησί. Μέχρι τον θάνατό της το 1988 παραθέριζε εκεί σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Τα μεροκάματα για 40 ανθρώπους ξεκινούσαν από τον Ιανουάριο. «Μέχρι το 1999 όταν και έφυγε το Ιδρυμα Ωνάση από τη διαχείριση του νησιού, ο Σκορπιός συντηρούνταν. Μετά έγινε μαυσωλείο», λέει ο κ. Γαζής. Την τελευταία δεκαετία ένα προσωπικό 10 ατόμων έχει αναλάβει τη φροντίδα του. Δύο από αυτούς διαμένουν μόνιμα εκεί. «Θα υποδεχτούμε τους νέους ιδιοκτήτες», λέει ο κ. Γαζής. «Αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τον μύθο του Ωνάση».

Τελευταία Νέα