«Μάγκι! Μάγκι! Μάγκι! Εξω! Εξω! Εξω!». Αυτό το σύνθημα της Αριστεράς είναι πλέον πραγματικότητα σχολιάζει ο διάσημος συγγραφέας Ιαν ΜακΓιούαν. «Σε αναρίθμητες διαδηλώσεις στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, εξέφρασε μια περίεργη ταυτόχρονη έλξη και άπωση – η οικειότητα του μικρού ονόματος μαζί με την οργισμένη απόρριψη όλων όσων υποστήριζε» γράφει ο βρετανός συγγραφέας στον «Γκάρντιαν». «Για όλους εμάς που είχαμε απελπιστεί από την έντονη αποστροφή της προς το κράτος που φροντίζει τα πάντα, δεν μας ήταν αρκετό να την αντιπαθούμε απλά. Μας άρεσε να την αντιπαθούμε. Μας ανάγκασε να αποφασίσουμε τι ήταν πραγματικά σημαντικό».

Κάνοντας έναν απολογισμό, ο ΜακΓιούαν θυμάται ότι σε πολλές κριτικές εναντίον της συχνά υπήρχαν σεξιστικά σχόλια. Οι φεμινίστριες την αποκήρυξαν επιμένοντας ότι, αν και ήταν γυναίκα, δεν ανήκε στην αδελφότητα των γυναικών. Εκείνο όμως που ένωνε όλους όσοι ήταν αντίθετοι στο πρόγραμμα της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν η υποψία ότι η κόρη του μπακάλη σκόπευε να βάλει τιμή στην ανθρώπινη αξία, ότι δεν είχε καρδιά και ότι δεν την ένοιαζαν καθόλου τα όσα συνέδεαν τα άτομα σε μια κοινωνία.

«Μας μαγνήτιζε» γράφει. «Σε μια διεθνή διάσκεψη στη Λισαβώνα στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οι βρετανοί συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Σάλμαν Ρούσντι, ο Μάρτιν Εϊμις, ο Μάλκολμ Μπράντμπερι και εγώ, αναφερόμασταν διαρκώς στις ομιλίες μας στη Θάτσερ. Οι ιταλοί συνάδελφοι αντέδρασαν και είχαμε έναν ωραιότατο καβγά. Η λογοτεχνία δεν έχει σχέση με την πολιτική, μας φώναζαν. Ξεπεράστε την! Είχαν δίκιο, αλλά δεν γνώριζαν πόσο συναρπαστική ήταν – τόσο ισχυρή, επιτυχημένη, δημοφιλής, παντογνώστρια, ενοχλητική και, κατά την άποψή μας, τόσο λάθος. Μάλλον υποπτευόμαστε ότι η πραγματικότητα είχε πλάσει έναν χαρακτήρα πέραν της δημιουργικής μας ικανότητας».

Τελευταία Νέα