Ο κυνηγός της καταιγίδας

Ο 42χρονος Τζορτζ Κουρούνης δεν προγραμματίζει ποτέ διακοπές τον Αύγουστο. Ούτε τον Σεπτέμβριο. Είναι η περίοδος των τυφώνων και των τροπικών καταιγίδων, λέει. Προτιμά οι σελίδες της ατζέντας του να παραμένουν κενές ώστε να μπορεί να βρεθεί άμεσα στο επίκεντρό τους. Το επάγγελμά του δεν είναι συνηθισμένο: κυνηγός ακραίων καιρικών φαινομένων και εξερευνητής. Ταξιδεύει ολόκληρο τον χρόνο για να τα καταγράψει. Υπολογίζει πως έχει καλύψει τουλάχιστον 70 ανεμοστρόβιλους, 16 τυφώνες και τροπικές καταιγίδες και έχει σκαρφαλώσει σε περίπου 20 ενεργά ηφαίστεια σε ολόκληρο τον πλανήτη. «Ο άνθρωπος έχει φτάσει στον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο. Στο Εβερεστ βλέπεις πλέον εξαιρετικά πολλούς ορειβάτες, ειδικά στο απόγειο της σεζόν. Θέλω λοιπόν να βλέπω τον εαυτό μου ως εξερευνητή των νέων περιοχών του πλανήτη. Και αυτά είναι τα μέρη τα οποία αλλάζουν λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών. (…) Αυτά είναι τα νέα σύνορα του 21ου αιώνα», συνηθίζει να λέει στους δημοσιογράφους που τον ρωτούν για τις εμπειρίες του.

Γεννήθηκε στο Κεμπέκ του Καναδά. Ο πατέρας του, Αδαμάντιος – πρώην δύτης του Πολεμικού Ναυτικού από την Κω – μετανάστευσε εκεί το 1968 ακολουθώντας την καναδή σύζυγό του Καθλίν. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού – λέει ο Κουρούνης – ο πατέρας του άρχισε τη ζωή του από την αρχή: άνοιξε ένα γκαράζ και φανοποιείο αυτοκινήτων και άρχισε να μαθαίνει αγγλικά. Ελληνικά μιλούσε σπάνια στο σπίτι. Ο ίδιος ήταν ένα ήσυχο και συνεσταλμένο παιδί. «Ως έφηβος αναζητούσε κάτι που θα τον κάνει να παθιαστεί και θα τον βγάλει από το καβούκι του», εξηγεί η μεγαλύτερη αδελφή του, Ελενα Πούρσερ. Πρώτα, ανακάλυψε τη μουσική. Στο λύκειο έπαιζε συχνά σε σχολικές τζαζ μπάντες. Υστερα – στα 18 του – σπούδασε τεχνικός ήχου. Μετακόμισε στο Τορόντο και για χρόνια εργάστηκε σε μεγάλα στούντιο ηχογράφησης. Εκεί, απέκτησε ένα δεύτερο πάθος: την παρατήρηση και καταγραφή των ακραίων καιρικών φαινομένων.

ΣΑΦΑΡΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΩΝ. Κοιτώντας έξω από το παράθυρο του στούντιο σε μέρες με καταιγίδα παρατηρούσε συχνά τους κεραυνούς να χτυπούν το CN Tower – έναν πύργο τηλεπικοινωνιών ύψους 533 μέτρων – στο κέντρο της πόλης. Αρχισε να τους φωτογραφίζει. «Εβγαινα από το στούντιο και έτρεχα με τα πόδια με μια αναλογική φωτογραφική μηχανή στο χέρι», θυμάται. «Προσπαθούσα να βρω ένα ασφαλές και στεγνό μέρος, ώστε να φωτογραφίσω». Παράλληλα, άρχισε να μελετά μετεωρολογία και γεωλογία στο Διαδίκτυο. Στο ξεκίνημα ακόμα του Διαδικτύου, συμμετείχε σε ιντερνετικά φόρουμ για τους λάτρεις των φυσικών φαινομένων. Σε ένα από αυτά ανακάλυψε το 1998 μια διαφήμιση για ένα οργανωμένο κυνήγι ανεμοστρόβιλου, το πρώτο στο οποίο συμμετείχε σε ηλικία 28 χρονών.

Για δύο εβδομάδες – λέει – ακολούθησε μια ομάδα πεπειραμένων κυνηγών στις πολιτείες της Οκλαχόμα, του Κάνσας και του Τέξας. «Ταξιδέψαμε για χιλιάδες χιλιόμετρα, ακολουθώντας έναν ανεμοστρόβιλο, τον οποίο μπορέσαμε να καταγράψουμε μόλις για 6 λεπτά. Αξιζε τον κόπο», αναφέρει. Και τα χρήματα: η εξόρμηση τού κόστισε 3.000 δολάρια. Εκτοτε, δούλευε υπερωρίες στα στούντιο ώστε να μπορεί να επενδύει σε ταξίδια.

Συχνά πουλούσε φωτογραφίες του σε πρακτορεία και τηλεοπτικούς σταθμούς. Βλέποντας το 2005 δείγματα δουλειάς του Κουρούνη ένας τηλεοπτικός παραγωγός τού πρότεινε να συνεργαστούν. Ετσι, προέκυψε η τηλεοπτική εκπομπή «Angry Planet» («Θυμωμένος Πλανήτης») και οι εμφανίσεις του σε μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια, όπως το BBC, το Travel Channel και το National Geographic. Μέχρι το 2010 – όταν ολοκληρώθηκε η εκπομπή – η κάμερα τον ακολούθησε σε περισσότερες από σαράντα χώρες και στις επτά ηπείρους, ενώ τα επεισόδια προβλήθηκαν σε εκατό χώρες παγκοσμίως. Στις αρχές των γυρισμάτων βρισκόταν εκτός σπιτιού 220 νύχτες τον χρόνο, αναφέρει. Χρειαζόταν να γνωρίζει μια ή δυο ημέρες νωρίτερα την ακριβή τοποθεσία, όπου θα χτυπήσει ένα τυφώνας. «Υστερα, οδηγούσα στο σημείο και περίμενα», λέει. Στις αποστολές οδηγεί από την αρχή της ενασχόλησής του το ίδιο αυτοκίνητο: ένα Honda CRV του 1999, που έχει εξοπλίσει με τηλεοπτικά φώτα, κάμερες, υπολογιστές, GPS και ασύρματο Ιντερνετ.

Μετρά πολλά προσωπικά ρεκόρ. Μεταξύ άλλων, το 2007 ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διέσχισε από αέρος – κρεμασμένος με σχοινιά – τη δεύτερη μεγαλύτερη θερμή πηγή στον κόσμο στην Ντομίνικα, μια μικρή νησιωτική χώρα στην Καραϊβική. Η υψηλότερη θερμοκρασία στην οποία έχει βρεθεί είναι οι 52 βαθμοί Κελσίου με σχεδόν 100% υγρασία και η χαμηλότερη οι -110 βαθμοί. Τον Δεκέμβριο του 2006 παντρεύτηκε τη σύζυγό του, Μισέλ, κοντά στην κορυφή του ενεργού ηφαιστείου Γιασούρ στο Βανουάτου στον Βόρειο Ειρηνικό. Προετοίμαζε – λέει – την ημέρα από τη στιγμή που της έκανε πρόταση γάμου. Εκείνη δέχθηκε χωρίς κανέναν ενδοιασμό. «Ηταν παράξενο να ανεβαίνεις την πλαγιά ντυμένος με επίσημο ένδυμα. Φορούσα ένα σμόκιν και η Μισέλ το νυφικό της», αναφέρει ο ίδιος. Την τελετή πραγματοποίησε μια ομάδα κατοίκων, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, ενώ ο γάμος τους μαγνητοσκοπήθηκε για τις ανάγκες του «Angry Planet».

ΤΥΦΩΝΑΣ ΚΑΤΡΙΝΑ. Τον Αύγουστο του 2005, μια ημέρα πριν χτυπήσει ο τυφώνας την Πολιτεία του Μισισιπή, ο Κουρούνης οδήγησε για 30 συνεχόμενες ώρες από το σπίτι του στο Τορόντο και βρέθηκε ακριβώς στο σημείο όπου θα περνούσε με τη μεγαλύτερη ταχύτητα, δηλαδή 200 χιλιόμετρα την ώρα. Μαζί με έξι ακόμα κυνηγούς καταιγίδων βρήκαν καταφύγιο σε ένα πολυώροφο πάρκινγκ αυτοκινήτων στην περιοχή Γκολφ Πορτ, βλέποντας γύρω τους τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει και κατοικίες να διαλύονται. Η πιο τρομακτική ωστόσο εμπειρία ήταν όταν ο ίδιος παγιδεύτηκε μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο στα περίχωρα της Οκλαχόμα. «Ηταν σκοτεινά. Κομμάτια αλουμινίου πετάγονταν με ταχύτητα πάνω στο αυτοκίνητό μου», γράφει στην προσωπική του ιστοσελίδα. «Ηταν σαν να οδηγείς ανάμεσα σε ένα πυκνό σμήνος από μέλισσες. Μόνο αφότου πέρασα μπορούσα να διακρίνω ξανά το κωνικό σχήμα του ανεμοστρόβιλου, το οποίο φωτιζόταν από γαλαζοπράσινες εκρήξεις που προξενούνταν από τους στύλους της εταιρείας ηλεκτρισμού, τους οποίους κατέστρεφε στο πέρασμά του».