Η είδηση για τον χαμό των δύο μοτοσικλετιστών της Ομάδας ΔΙΑΣ την προηγούμενη εβδομάδα προκαλεί σίγουρα οδύνη, ταυτόχρονα όμως προκαλεί αρκετά ερωτήματα, ασχέτως αν αποδειχθεί στην πορεία ότι δεν έχουν σχέση με το συγκεκριμένο περιστατικό. Δυστυχώς ο αριθμός των τροχαίων δυστυχημάτων με θύματα ένστολους συμπολίτες μας δεν είναι διόλου μικρός και γι’ αυτό δεν μπορεί να φταίει η… κακιά στιγμή. Είναι γνωστό ότι στο πλαίσιο μιας – κακώς εννοούμενης – εξοικονόμησης χρημάτων γίνεται πλημμελής συντήρηση στα οχήματα και στις μοτοσικλέτες της Αστυνομίας, έχουν μάλιστα καταγγελθεί και περιστατικά όπου οι μοτοσικλετιστές αστυνομικοί αγοράζουν ελαστικά με χρήματα από την τσέπη τους για να μην κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή.

Μία ανάλογη περίπτωση αποτελούν και τα κράνη, τα οποία έχουν συγκεκριμένη διάρκεια ζωής και πρέπει επίσης να αντικαθίστανται από καινούργια έπειτα από κάποια σοβαρή πτώση. Τεράστιο είναι το κεφάλαιο της εκπαίδευσης των οδηγών των περιπολικών και των μοτοσικλετιστών της Αστυνομίας, είτε σε ειδικές συνθήκες, είτε ακόμη και σε κατάσταση χαλάρωσης, όπως για παράδειγμα όταν τελειώνει η βάρδιά τους και επιστρέφουν στην υπηρεσία τους. Ολοι έχουμε γίνει μάρτυρες αστυνομικών που οδηγούν χωρίς να φορούν ζώνη ασφαλείας ή μιλούν στο κινητό τους, ενώ οι παραβάτες παραμένουν ατιμώρητοι στο πλαίσιο μιας επικίνδυνης «συναδελφικότητας», που μάλλον κακό τους κάνει.

Θα πρέπει επίσης να δούμε κατά πόσον πληρούσαν οι μπαριέρες στο σημείο του δυστυχήματος τις προβλεπόμενες προδιαγραφές ασφαλείας. Μήπως δηλαδή αντί να προστατεύσουν τους δύο νέους, τελικά μετατράπηκαν σε λαιμητόμους τους, κάτι που συμβαίνει κατά κόρον στους ελληνικούς δρόμους εξαιτίας της εγκληματικής αμέλειας και αδιαφορίας του ελληνικού κράτους. Το οποίο ανέθεσε σε κάποιους πολίτες την προστασία μας, αποδεικνύεται όμως σε ορισμένες περιπτώσεις ανίκανο να προστατεύσει τους ίδιους.

Τελευταία Νέα