Και αυτό διότι το τελευταίο διάστημα είχαν αρχίσει να πυκνώνουν οι φωνές διαμαρτυρίας για τη στάση των ιθυνόντων της ΕΕ οι οποίοι εδώ και τρία χρόνια, από το ουσιαστικό ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, απέφυγαν συστηματικά οποιουδήποτε είδους επίσκεψη στη χώρα.

Ο Μπαρόζο επισκέφτηκε για τελευταία φορά την Αθήνα τον Ιούνιο του 2009, δηλαδή επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, ενώ ο επίτροπος Ολι Ρεν την επισκέφτηκε το 2010 όταν με αφορμή τη θέσπιση του πρώτου Μνημονίου ευχήθηκε στους Ελληνες «kalo kouragio». Eκτοτε ουδείς εκ των ιθυνόντων της ΕΕ πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα, με εξαίρεση τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς ο οποίος άλλωστε συχνά καυτηρίασε δημοσίως την απροθυμία των άλλων κοινοτικών ιθυνόντων να προσέλθουν στην Ελλάδα.

Η έστω και μετά πολλών βασάνων έλευση του Μπαρόζο στην Αθήνα πραγματοποιείται εντός μιας εξαιρετικά κρίσιμης και ευαίσθητης χρονικής συγκυρίας. Η παραφιλολογία περί επικείμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι και πάλι σε έξαρση, ενώ τα τηλεγραφήματα διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων περί της ανάγκης νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους διαδέχονται το ένα το άλλο. Τούτων δοθέντων θεωρείται βέβαιο ότι ένας από του στόχους της επίσκεψης Μπαρόζο στην Αθήνα είναι και η αποστολή μηνύματος, εντός και εκτός της Ευρώπης, ότι η θέση της Ελλάδας είναι στο ευρώ και ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πράξει τα δέοντα για να την εξασφαλίσει.

Εκ παραλλήλου όμως, και υπό την πίεση του Βερολίνου όπου το ζήτημα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ τείνει να εξελιχθεί σε μείζον ζήτημα της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ζ. Μπαρόζο αναμένεται να τονίσει ότι για την Ελλάδα άλλος δρόμος από την εφαρμογή του Μνημονίου δεν υπάρχει. Θα επισημάνει ότι συνεπεία των προεκλογικών περιόδων η Ελλάδα δεν έχει τηρήσει τα συμπεφωνημένα και ότι η νέα κυβέρνηση οφείλει τώρα να καλύψει τα κενά.

Η επιμήκυνση στις ελληνικές

καλένδες

Αποφάσεις δεν αναμένονται για την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του Μνημονίου. Σύμφωνα, ωστόσο με καλά πληροφορημένες πηγές το θέμα θα συζητηθεί στο γενικότερο πλαίσιο για το εύρος της ύφεσης. Από ελληνικής πλευράς προβάλλεται το επιχείρημα ότι η ύφεση είναι βαθύτερη λόγω των περιοριστικών πολιτικών του Μνημονίου, ενώ από πλευράς τρόικας επισημαίνεται η απροθυμία της Ελλάδας. Από την έκβαση των διαβουλεύσεων και το πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς αν και πόση θα είναι η χρονική επιμήκυνση.