Κάτι σάπιο εξακολουθεί να υπάρχει στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Το νέο σκάνδαλο της HSBC, η οποία κατηγορείται ότι συνέβαλε, λόγω ανεπαρκών ελέγχων, στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από μεξικανούς βαρόνους της κοκαΐνης, τρομοκράτες, εμπόρους όπλων και άλλους εγκληματίες, έρχεται αμέσως μετά το σοκ που προκάλεσε η υπόθεση χειραγώγησης των επιτοκίων από τη βρετανική Βarclays. Και όλα αυτά συμβαίνουν λίγες εβδομάδες μετά την αποκάλυψη των ζημιών – μαμούθ που υπέστη η JP Morgan από επένδυση πολύ υψηλού ρίσκου του υποκαταστήματός της στο Λονδίνο.

Τα γκόλντεν μπόις στο Σίτι του Λονδίνου και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού που προκάλεσαν τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, τον προάγγελο της σημερινής πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που ταλανίζει στην Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία, εξακολουθούν να δρουν χωρίς όρια.

Οι υποσχέσεις των κυβερνήσεων σε ΗΠΑ και Ευρώπη για τη λήψη μέτρων ελέγχου των τραπεζών έχουν μείνει στα λόγια.

Σκάνδαλα και υπερβολικά μπόνους εξακολουθούν να δίνουν το στίγμα στη διεθνή τραπεζική αγορά, την ώρα που οι φορολογούμενοι πληρώνουν τον λογαριασμό.

Είναι αλήθεια ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν συμμετείχε στο επικίνδυνο πάρτι ανάληψης υψηλού ρίσκου και αποκόμισης υπερκερδών από την επενδυτική φούσκα που είχαν στήσει τις χρυσές εποχές οι ξένοι τραπεζικοί κολοσσοί. Ομως λάθη – που βεβαίως δεν έχουν καμία σχέση με αυτά των ξένων τραπεζών – διαπράχθηκαν και στην Ελλάδα. Η ανεξέλεγκτη έκδοση πιστωτικών καρτών προς τους καταναλωτές χωρίς να ελέγχεται η φερεγγυότητά τους, η χορήγηση στεγαστικών και άλλων δανείων που δοκίμαζαν τα όρια αντοχής των νοικοκυριών, είναι πρακτικές τις οποίες πληρώνουν τώρα οι ελληνικές τράπεζες με τη μεγάλη αύξηση των επισφαλειών τους.

Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Το τραπεζικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο χρειάζεται πλαίσιο εποπτείας για να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.