Την ώρα που άλλα παιδιά βουτούν στις παραλίες, τα παιδιά της Camerata Junior μετρούν τις ώρες ώσπου να βρεθούν για μια εβδομάδα στους Δελφούς για το πρώτο Art Campus – Δελφικές Μουσικές Συναντήσεις που συνδιοργανώνουν ο σύλλογος Οι Φίλοι της Μουσικής και το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.

Είναι, από τα γεννοφάσκια τους, σαν μια αόρατη νταντά. Από πολύ νωρίς για τους μικρούς μουσικούς της Camerata Junior η κλασική μουσική υπήρξε τροφός. Ο Σπύρος Κοκονέτσης-Σεριώτης, 13 ετών, είναι ο βενιαμίν της Camerata Junior και η μουσική έχει περάσει – με ελάχιστη δόση υπερβολής – στο DNA του.

Με καταγωγή από την Κέρκυρα ο πατέρας του Χρήστος. Οι παππούδες του σαξοφωνίστες. Δεν ξέφυγε από την οικογενειακή παράδοση. Διαφοροποιήθηκε όμως ως προς το όργανο. «Αρχισα από 5,5 ετών με βιολί» λέει. «Ο πατέρας μου δεν ήθελε να κάνω σπουδές πνευστών ή κρουστών διότι στο νησί οι περισσότεροι παίζουν όργανα από αυτές τις δύο κατηγορίες».

Πριν από δύο χρόνια άλλαξε. Πλέον παίζει βιόλα. «Την επέλεξα και για καλύτερο επαγγελματικό προσανατολισμό». Στην αρχή δυσκολεύτηκε «κυρίως εξαιτίας της αλλαγής κλειδιών και την προσθαφαίρεση χορδών, αλλά έπειτα από μελέτη δύο-τριών ημερών πήρα το κολάι».

Του αρέσει και το μπάσκετ. Μέχρι πέρσι ήταν στο παιδικό-εφηβικό τμήμα του Παναθηναϊκού, αλλά φέτος έβαζε καλάθια με την αντίστοιχη ομάδα του Ιλισιακού. Του πέρασε από το μυαλό να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα, αλλά η αγάπη του για τη μουσική υπερίσχυσε.

Για την Ορχήστρα Δωματίου Νέων των Φίλων της Μουσικής (το κύριο σώμα της συγκροτείται από 28 εφήβους ηλικίας 11-22 ετών και το δεύτερο από 21 παιδιά ηλικίας 6-12 ετών, το οποίο δραστηριοποιείται παράλληλα με το πρώτο) είχε ακουστά. «Μου είπε κι ένας φίλος μου που ήταν ήδη μέλος της ότι κάνουν και ταξίδια – αυτό μου άρεσε – και πέρσι πήρα μέρος στις ακροάσεις του μαέστρου».

Περιγράφει τη συμμετοχή του στις συναυλίες της Camerata Junior στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την πρόσφατη στο Μέγαρο Βασιλίσσης (πάρκο Τρίτση) ως «ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί ως τώρα» και περιμένει πώς και πώς τις Δελφικές Μουσικές Συναντήσεις.

Ετσι περιέγραψε την εμπειρία του και ο βιολονίστας Δημήτρης Σέμσης (δάσκαλος και διευθυντής της Ορχήστρας, με βοηθό την επίσης βιολονίστα και εκπαιδευτικό Γουέντι Κλαρκ). «Αν ήταν πιο συχνές οι πρόβες μας τα μεγαλύτερα παιδιά θα αποτελούσαν μια πολύ καλή επαγγελματική ορχήστρα» σημείωσε. Εχει δε να λέει ότι «το σφρίγος και η διάθεσή τους ούτε σε μεγάλες επαγγελματικές ορχήστρες δεν απαντώνται».

Από δύο χρόνων είναι εξοικειωμένος με τον ήχο του βιολιού ο 17χρονος σήμερα Ορέστης Λυκουρόπουλος. Μουσικά ερεθίσματα είχε και από τη μητέρα του, Ηβη, που παίζει πιάνο, όμως θυμάται πως «ο πατέρας μου είχε τότε στον υπολογιστή του ένα πρόγραμμα με ήχους οργάνων. Από τότε μου άρεσε ο ήχος του βιολιού».

Το επέλεξε διότι «έχει πλουσιότερο ρεπερτόριο αλλά και κυρίαρχο ρόλο στη μουσική». Του χρόνου θα είναι στη Γ ‘ Λυκείου, του αρέσουν τα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης, αλλά θα ασχοληθεί επαγγελματικά με την κλασική μουσική. «Με ενδιαφέρει η διεύθυνση ορχήστρας» λέει και φλερτάρει με το πιάνο διότι «μπορώ να κάνω πολυφωνικότητες, χρήσιμες για τη διεύθυνση ορχήστρας. Οι όποιες συγχορδίες του βιολιού δεν συγκρίνονται με τις πολυφωνικότητες του πιάνου».

Στο μεταξύ τρέχει. «Παλαιότερα έκανα άλμα εις ύψος αλλά πέρασα στα αγωνίσματα ταχύτητας. Μου αρέσει το 80άρι». Με τη γυμναστική νιώθει να χαλαρώνει και… «μπορώ να παίξω καλύτερα μουσική».

Το ίδιο φαίνεται πως ισχύει και για τη βιολονίστα Μαριάνθη Καραγιάννη, 18 ετών, η οποία φέτος άρχισε μαθήματα γουίνγκ τσαν, «μια πολεμική τέχνη με βάση το κουνγκ φου, αλλά αρκετά κομψή». Πέρασε στη σχολή Μηχανολόγων – Μηχανικών του ΕΜΠ, αλλά θέλει να συνεχίσει στο Μαθηματικό. Με το βιολί έχει σχέση ζωής από δύο ετών, λέει.

Η μητέρα της, Νικολέτα, την έπαιρνε με την αδελφή της, Λήδα, σε παραστάσεις της Λυρικής – ο πατέρας των κοριτσιών Νίκος είναι βιολονίστας της ΕΛΣ – και σε κοντσέρτα. «Μπορεί να μην αντιλαμβανόμασταν ακριβώς τι διαδραματιζόταν επί σκηνής, όμως η μητέρα μας μάς έλεγε ψιθυριστά ιστορίες».

Οταν ήταν πέντε ετών και η αδελφή της τριών, φιλική οικογένεια τους έκανε δώρο Χριστουγέννων από ένα βιολί. «Στην αρχή το είδαμε σαν παιχνίδι. Μετά ζητήσαμε να συνεχίσουμε». Μέλος ήδη της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων, πήρε μέρος πέρσι στις ακροάσεις της Camerata Junior.