Αναζήτηση
Σαν να ήταν χθες!
Τότε που ο Αγγελος Χαριστέας έβαζε το χρυσό γκολ απέναντι στην Πορτογαλία, χάριζε το τρόπαιο του Euro 2004 στην Ελλάδα και έβγαζε τους Ελληνες στους δρόμους.
Τη στιγμή της ανείπωτης ευτυχίας ο Αγγελος Χαριστέας, ο διαχρονικός «ήρωας της Εθνικής», σήκωνε την μπλούζα και πανηγύριζε αγκαλιά με τον ανιψιό του: τον Δημήτρη-Θεοδόση.
Ολα είχαν αρχίσει κάποια 24ωρα πριν από το μεγάλο ραντεβού της 4ης Ιουλίου 2004. Ο Αγγελος έκανε τηλεφώνημα στην αδελφή του: «Παρθένα, θέλω να μου στείλεις έτοιμη μια μπλούζα με τη φωτογραφία του μικρού». Η επιθυμία του έγινε αμέσως πραγματικότητα.
Μέσω ενός γνωστού, η μπλούζα πήγε και ο Χαριστέας τη φόρεσε στον τελικό. «Θα είναι το γούρι μου», είχε προβλέψει και έτσι έγινε!
Τώρα, οκτώ χρόνια μετά, δεν μιλά ο Αγγελος, αλλά ο νεαρός Δημήτρης-Θεοδόσης. Τότε ήταν δύο ετών. Συμπλήρωσε πλέον τα δέκα και αντιλαμβάνεται σταδιακά τι συνέβη.
«Τι ακριβώς έγινε, μαμά», ρωτά τη μητέρα του. Μαζί βλέπουν τα βίντεο του θριάμβου. Τον τελικό. Το μεγαλείο της ελληνικής ομάδας και του Αγγελου. «Είμαι υπερήφανος για τον θείο μου, θα ήθελα ασφαλώς κάποια ημέρα να του μοιάσω», λέει. Αλλά κάποια χρόνια νωρίτερα πρόσθετε γεμάτος απορία: «Μαμά, πώς μπήκα στη φανέλα; Πώς βρέθηκα εκεί;». Η αδελφή του Χαριστέα, γεμάτη υπομονή και διάθεση, λύνει όλες τις απορίες. Ο Δημήτρης-Θεοδόσης ετοιμάζεται για την Ε’ Δημοτικού. Στο χωριό του, το Στρυμονικό Σερρών, σε εντελώς ερασιτεχνικό επίπεδο, δίνει μάχες στο γήπεδο. Βάζει γκολ, αμύνεται και συνήθως θέλει να παίζει μπροστά. «Εχει και τα δύο πόδια καλά, όπως ο θείος του», λέει η μαμά και καμαρώνει για το βλαστάρι της.
Αυτές τις ημέρες που τα κανάλια δείχνουν εικόνες μιας «άλλης Ελλάδας» και τον θρίαμβο του 2004, ο μικρός σχολιάζει: «Τι επιτυχία ήταν αυτή! Μπράβο σε όλους τους παίκτες. Τώρα που βλέπω την Ισπανία να φτάνει σε τέτοια επιτυχία, καταλαβαίνω πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που κατάφερε η Εθνική μας. Μου φαίνεται απίστευτο. Πολύ μεγάλο, κάτι σπουδαίο!».
Το δωμάτιό του είναι γεμάτο φανέλες του Αγγελου. «Εχω από όλες τις ομάδες. Την πράσινη της Βέρντερ, την κόκκινη από τη Νυρεμβέργη», συμπληρώνει. Το περίεργο της υπόθεσης; Δεν έχει δει από κοντά τον θείο του να αγωνίζεται. «Μια φορά πήγα στη Γερμανία και ήταν τραυματίας», αναφέρει. Καπέλα και φωτογραφίες είναι το ντεκόρ στο δωμάτιο του Δημήτρη-Θεοδόση. Οταν βάζει γκολ ο Αγγελος, χαίρεται πάρα πολύ. «Είμαι περήφανος για τον θείο μου και για όλους τους έλληνες ποδοσφαιριστές», λέει και ξαναλέει με τη σπίθα που έχει η ψυχή ενός 10χρονου παιδιού.
Με τον Αγγελο έχει καταπληκτικές σχέσεις. Το 2004 ο Χαριστέας δεν ήταν καν αρραβωνιασμένος. Στις μέρες μας έχει μια κορούλα, αλλά με τον Δημήτρη-Θεοδόση η σχέση είναι διαφορετική. Αδυναμία; Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι πως τους δένει το αξέχαστο Euro 2004. Και η φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου, με τον θείο και τον ανιψιό που μπήκαν για πάντα στις καρδιές όλων των Ελλήνων.
