Η λέξη φτωχή δεν μπορεί να αντικατοπτρίζει επακριβώς τη μεταγραφική περίοδο που ολοκληρώνεται στις 8 το βράδυ. Πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο. Ουδέποτε στο παρελθόν η αγωνία ήταν τόσο μικρή και το σασπένς τόσο ελάχιστο. Πού οι εποχές όπου οι ισχυροί «σφάζονταν» για τον Τζιωρτζιόπουλο από το Κερατσίνι; Πού οι στιγμές της μετακίνησης Καλατζή από την Παιανία στου Ρέντη; Ολα αυτά μοιάζουν με αναμνήσεις.

Στις ημέρες μας κάποιες ομάδες, όπως η ΑΕΚ ή ο Αρης, δεν μπορούν να αποκτήσουν ποδοσφαιριστές. Αλλες ΠΑΕ προτίμησαν να ξεφορτώσουν για να επιβιώσουν και να πάρουν χαρτί από την UEFA. Ο ΠΑΟΚ, για παράδειγμα, άφησε τους Βιεϊρίνια και Κοντρέρας, με απώτερο στόχο να μειωθεί το μπάτζετ. Στην Παιανία μήνες περιμένουν τους Αραβες και ο Γόντικας δεν μπορούσε να βάλει το χέρι στην τσέπη ούτε να ενισχύσει τον Παναθηναϊκό. Οσο για τον Ολυμπιακό, μολονότι το ταμείο του Μαρινάκη αντέχει, επελέγη μια πολιτική συνετή και με χαμηλούς τόνους, δίχως αλόγιστες δαπάνες. Τι μένει από τους δυνατούς της Λίγκας; Η επιστροφή του Ντιόγκο, μια κίνηση ανέξοδη για το Λιμάνι, αλλά ήδη λογίζεται ως μεταγραφή, καθόσον ο Βραζιλιάνος κινείται σε ικανοποιητικούς ρυθμούς. Επίσης, η απόκτηση του Κάρολ, ο οποίος θα προσδώσει εμπειρία στην ευαίσθητη θέση τού τερματοφύλακα. Κατά τα λοιπά, ελάχιστες αγορές από τις ΠΑΕ. Η Δόξα αρκέστηκε σε μεταγραφές τύπου Κυβελίδη, δηλαδή με φόντο το μέλλον και το επόμενο πρωτάθλημα, ο Παναιτωλικός φλερτάρει με ονόματα στυλ Ακαλέ, γιατί ο Κωστούλας διαθέτει ρευστό, ο Πανιώνιος άφησε πολλούς και παίρνει αρκετούς (Μενδρινός , Μιχαηλίδης και ξένους), ενώ ο Εργοτέλης έδωσε μία ακόμη ευκαιρία στον Δάρλα να αγωνιστεί στη Σούπερ Λίγκα. Φυσικά, ΠΑΣ και Κέρκυρα με νέους προπονητές κάνουν προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό τους και ο Λεβαδειακός «γεμίζει» με ηχηρά ονόματα, όπως είναι ο Παπαδόπουλος ή ο Σουμπίνιο.

Το επιμύθιο: Σε αυτό το παζάρι οι όποιες κινήσεις έγιναν από τις ομάδες που μάχονται να αποφύγουν τον υποβιβασμό. Διότι θέλουν πάση θυσία να μείνουν στην κατηγορία και να διεκδικήσουν χρήματα την προσεχή σεζόν.