Αναζήτηση
Στο περίφημο ημερολόγιό του, το οποίο εξέδιδε για 32 χρόνια, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κωνσταντίνος Σκόκος (1854-1929) είχε και ένα πολύ ωραίο έμμετρο σχόλιο για το γλωσσικό ζήτημα, που ολόκληρο το περνούσε μέσα από το φαγητό. Τιτλοφορείται «Συμβουλαί επί του γλωσσικού ζητήματος» και το απευθύνει, υποτίθεται, στον «μικροσκοπικόν βαπτισιμιό» του (τον Μάρτιο του 1911).
«Βούτα τα χέρια στο φαΐ, άρπαχ’ το, φά’ το/ μα πρόσεχε πινάκιον να λες το «πιάτο». / Και μη σκουπίζεσαι ποτέ σου με «πετσέτα», / αν δεν σου φέρνη μάκτρον η κουτή Ζαμπέτα. / Κάλλιο τα χέρια ακάθαρτα παντού να χώνης, / παρά την καθαρεύουσαν να μας λερώνης!
Ζημιά να σπας τα γυαλικά δεν είνε… φτάνει / μην τύχη και το κύπελλον το πης «φλυτζάνι». / Κακό ‘ναι βέβαια τα χεράκια σου να χώνης / και της μαμάς τα «καταΐφια» να σουφρώνης, / η λέξις είνε πρόστυχη, τ’ ακούς; δεν πάει! / Μ’ αν της τα πης μελίπηκτα, σ’ το συχωρνάει.
Να προτιμάς τους θρίδακας απ’ τα «μαρούλια», / αν θες να μη σου πρήσκονται τα γούλια. / Τεύτλα να τρως αρχαϊστί, κράμβας να χάβης, / και όχι ό,τι σου πουλεί χυδαίος μανάβης! (…)
Πρέπει να προασπίζεσαι την θείαν γλώτταν, / κι’ όχι να λες προδοτικώς την όρνιν «κότταν»! / Γιατί, βρε μάτια μου, τι θες και τι γυρεύεις; / κάλλιο τη γλώσσα μ’ ευκτικές να μαγειρεύης, / γιατί, αν χαλνάς τους δυϊκούς, πώς θες κατόπι / να σ’ εχτιμήση, μωρέ μπούφο, κ’ η Ευρώπη; / και σαν μπερδεύης πρώτη κλίσι με την τρίτη, / στην πίστι σου πώς θες να πάρουμε την Κρήτη;
Άκου μ’ εμένα που σ’ το λέω σαν Μιστριώτης, / και μην ακούς τι τσαμπουνάει κάθε προδότης. / Μιλείς τη γλώσσα που εβύζαξες; – Ντροπή σου! / Μιλείς την θουκυδίδειον; – Τιμή δική σου! / Μιλείς τη γλώσσα πού ‘μαθες; – Κακό ‘δικό σου! / Μιλείς αρχαία; – Εδεσες το γάιδαρό σου!!»
Ενας άλλος χιουμορίστας δημοσιογράφος και πεζογράφος της ίδιας εποχής, ο Μπάμπης Αννινος, σχολίασε αρνητικά τους χορτοφάγους, σε κείμενό του που είχε τίτλο «Το συναξάριον του στομάχου». Ελεγε εκεί: «Τι πρέπει να τρώγωμεν; Ομολογώ, δε, ότι θίγω μετά τινος δέους το θέμα τούτο, καθότι δεν λησμονώ ότι υπάρχουν και παρ’ ημίν οπαδοί του δόγματος της φυτοφαγίας, συστήσαντες μάλιστα και ιδιαιτέραν συναγωγήν και διοργανούντες επιδεικτικά συμπόσια, αναίμακτα μεν και μαλακτικά, αλλά διαπνεόμενα υπό φλογεράς ορμής φανατισμού, ικανής να τους εξωθήση όπως καταβροχθίσουν ως Κανίβαλοι τους αντιδοξούντας, όσον δύσπεπτοι και αν είναι. Εν τούτοις, αντιμετωπίζων καρτεροψύχως το ενδεχόμενον μαρτύριον, οφείλω να κηρύξω ότι αδυνατώ να συνταχθώ με την χλωρωτικήν αυτών γνώμην».
Ο Γιάννης Ευσταθιάδης χώρισε το υλικό που συνέλεξε σε δέκα ενότητες. Υπάρχουν και πρωτότυπα κείμενα σύγχρονων ελλήνων πεζογράφων, ειδικά γραμμένα για το τεύχος των (δε)κάτων. Υπάρχουν κείμενα γνωστών ξένων συγγραφέων όπως οι Ρολάν Μπαρτ, Ιταλο Καλβίνο, Ερνεστ Χεμινγουέι, Μισέλ Ονφρέ, Σούζαν Ζόνταγκ, Βιρτζίνια Γουλφ, Εμίλ Ζολά. Υπάρχουν ποιήματα γνωστών ποιητών για το φαγητό, υπάρχουν δύο τρία θεωρητικά κείμενα για την κουζίνα αλλά και: κείμενα αρχαίων λυρικών ποιητών για τον οίνο, γαλλικά ποιήματα, αφορισμοί, παροιμίες, παλιές ρεκλάμες, κριτικές για βιβλία κουζίνας και πολλά άλλα.
