Με φουλ ρυθμούς δουλεύουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Το τρέχον έτος θα λανσαριστούν δεκάδες πραγματικά νέα μοντέλα, θα ανανεωθούν πολυάριθμα αυτοκίνητα και θα ξεφυτρώσουν σαν τα μανιτάρια διάφορες παραλλαγές τους. Κάθε νέα παρουσίαση έχει τη δική της λογική και προϊστορία. Σε πολλές περιπτώσεις το αυτοκίνητο έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του, άλλες φορές επισπεύδεται το λανσάρισμα εξαιτίας του έντονου ανταγωνισμού, ενώ δεν λείπουν και οι δήθεν ανανεώσεις που γίνονται μόνο και μόνο για τα μάτια του αγοραστικού κοινού.

Εξετάζοντας τα νέα μοντέλα καταλήγεις πάντα στη διαπίστωση ότι γίνονται ολοένα πιο περίπλοκα και ακριβότερα. Οι αυστηρότερες προδιαγραφές ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος παίζουν σίγουρα τον ρόλο τους στη διαμόρφωση υψηλότερων τιμών, αλλά και οι ίδιοι οι κατασκευαστές έχουν μπει σε έναν ανταγωνισμό χωρίς τέλος, δημιουργώντας με κάθε κόστος κορυφαία μοντέλα ακόμη και στις μικρότερες κατηγορίες. Στην παγίδα των εταιρειών έχει πέσει μεγάλο μέρος των δυνάμει πελατών, αν και η οικονομική κρίση προκάλεσε στροφή προς τα λιγότερο περίπλοκα και αισθητά φθηνότερα μοντέλα.

Αυτή την τάση ήρθαν να καλύψουν στο παρελθόν η Skoda και πρόσφατα η Dacia με τίμια και αξιόπιστα μοντέλα. Σιγά σιγά όμως μπαίνουν και αυτές στο μονοπάτι της μετάλλαξης, οι τιμές τους – κυρίως της Skoda – πλησιάζουν τους μέσους όρους και γίνονται απλώς ελαφρά προσιτότερη εναλλακτική πρόταση. Κάτι αντίστοιχο βιώσαμε στα πρώτα βήματα των ιαπωνικών και των κορεατικών αυτοκινητοβιομηχανιών, οι οποίες ανταγωνίζονται πλέον στα ίσια τους ευρωπαίους τους και αρκεί μια ματιά στην γκάμα τους για να διαπιστώσεις και τη δική τους μετεξέλιξη.

Η μόνη μάρκα που εξακολουθεί να κρατάει ψηλά το λάβαρο του φθηνού και απλού αυτοκινήτου για σκληρή, καθημερινή χρήση είναι η Lada. Τα προϊόντα του ρώσου… Μοϊκανού δεν είναι ανταγωνιστικά, αλλά και μόνο το γεγονός ότι κοστίζουν τα μισά από τους μοντέρνους αντιπάλους τους τα ανεβάζει πολύ ψηλά στη συνείδησή μου. Μακάρι να μην εξαγοραστεί η Lada από άλλη εταιρεία, γιατί όλοι γνωρίζουμε τη συνέχεια.