Ο λόγος στους αναγνώστες.

Ο Νίκος Βέκορης (Αγίας Τριάδας 7, Χολαργός) γράφει:

Αγαπητέ μου κύριε Παπαδόπουλε, διάβασα το άρθρο σας με τίτλο «Τα ψέματα». Μόλις το τελείωσα, δάκρυσα και είπα: Η Ελλάδα δεν έχει ελπίδα σωτηρίας. Αφού ένας Λευτέρης Παπαδόπουλος δεν τολμά να ονοματίσει αυτούς που μας φέρανε μέχρι εδώ, εγώ, ο συνταξιούχος του ΙΚΑ, τι να κάνω; Αιδώς Αργείοι!

Απάντηση: Τι λέτε κύριε; Εγώ πρέπει να ντρέπομαι; Ποιους να ονοματίσω; Εναν έναν τους πολιτικούς; Και με τι στοιχεία; Είναι εύκολο να «ονοματίζει κανείς», ιδίως όταν είναι συνταξιούχος του ΙΚΑ, αλλά αν «ονοματίσει» χωρίς στοιχεία, πάει μέσα, όταν μάλιστα είναι γνωστός δημοσιογράφος. Αφήστε λοιπόν τους Αργείους στη θέση τους και μη βρίζετε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει σωστά τη δουλειά του.

n Ο Δημ. Κυριαζής, (Βοσπόρου 111, Καλογρέζα), γράφει:

Κάθε λίγο και λιγουλάκι, τσουπ! πετάγεται και το: η «γενιά του Πολυτεχνείου που κατέστρεψε τη χώρα». Δηλαδή, έπρεπε να κυβερνήσουν οι συνεργάτες της χούντας, οι βολεψάκηδες εξ αυτής, οι δειλοί γιέσμεν με σκυμμένο το κεφάλι;

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι μια γενιά ηρωική, με πνεύμα αυτοθυσίας, που συνέβαλε αποφασιστικά στο γκρέμισμα της χουντικής κατάρας. Τα όσα έκαναν ή δεν έκαναν όσοι από αυτήν πολιτεύτηκαν, ιδιαίτερα τα όποια μείον, καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με την ιδιότητά τους ως εξεχόντων αγωνιστών του Πολυτεχνείου, του αντιχουντικού αγώνα, που θα τους συνοδεύει εσαεί ως άξιων της πατρίδος.

Μικρό σχόλιο: Συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Και το έχω γράψει κατ’ επανάληψιν. Τα παιδιά αυτά τον Νοέμβρη ’73 έσωσαν την τιμή του έθνους και πράγματι είναι άξια της πατρίδας, όπως γράφετε.