Παιδιά (γιατί οι ποδοσφαιριστές παιδιά είναι) που έστρεψαν τους φακούς της δημοσιότητας πάνω τους για λίγες ώρες. Ακουσαν τα εγκωμιαστικά σχόλια και ακολούθως συνέχισαν την καριέρα τους, η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων ήταν χαμηλών τόνων. Με εξαίρεση τη φωτοβολίδα της μιας νύχτας!

Ο Γιάννης Σιδεράκης το παλεύει πολύ. Αρχισε την καριέρα του στις ακαδημίες του Ολυμπιακού το 2005, έμεινε κάποια χρόνια στην ομάδα Νέων, αλλά μέλλον δεν έβλεπε. Εφυγε από τον Ρέντη, πήγε στα Γιάννινα και το Λουτράκι, αγωνίστηκε στο Χαϊδάρι, έκανε πέρασμα από τον Απόλλωνα και μόλις την περασμένη σεζόν έβαλε το όνομά του ξανά σε συζητήσεις, αφήνοντας καλές εντυπώσεις με τη φανέλα του Θρασύβουλου. Η ΑΕΚ κινητοποιήθηκε. Εγινε γερό φλερτ, αλλά ο Σιδεράκης στα 24 χρόνια του αντί για τα Σπάτα βρέθηκε στη Νέα Σμύρνη. Γνήσιος «γαύρος» στα ποδοσφαιρικά αισθήματα, τύπος μποέμ, του αρέσει η γλυκιά ζωή και λέγεται πως στενός φιλαράκος του είναι ο Γκέντσογλου. Ξεχωριστό στυλ, μανία με μπλούζες και ικανότητες κάτω από τα δοκάρια, είναι αυτό που βγάζει ο Σιδεράκης και ονειρεύεται να ανέβει επίπεδο…

Το ρολόι του χρόνου πηγαίνει πίσω, στο ’80. Τότε, στη Νέα Φιλαδέλφεια (ήταν το «σπίτι» των τελικών Κυπέλλου) ο Τσιρώνης της Καστοριάς μοιάζει με νέα έκδοση Χατζηπαναγή. Βάζει τον Ηρακλή στα δίχτυα (5-2 το τελικό σκορ), αλλά ο αριστεροπόδαρος εξτρέμ δεν δικαιώνει τις προσδοκίες, εν αντιθέσει με τους Παράσχο, Δύντσικο, Σαργκάνη.

Λίγα χρόνια μετά, το 84′, η Λαμία αποκλείει (1-0) την ΑΕΚ με γκολ του Μαντζίκου. Εκείνη την εποχή ήταν αληθινό σοκ! Εχει παράδοση, πάντως, η ΑΕΚ σε τέτοια στραπάτσα. Ο Πρίττας (με κοτσίδα τότε και σε θέση φορ) έβαλε το γκολ με τους «ψαράδες» του Ποσειδώνα Μηχανιώνας το 1998 και στη συνέχεια ο παίκτης το γύρισε σε χαφ για να φτάσει, μέσω Ηρακλή και Αρη, στο κατώφλι της Εθνικής. Ο Καραμαλίκης, φορ του Εθνικού κάποτε και του Παναιτωλικού σήμερα, ήταν ο σκόρερ του Θρασύβουλου στο 1-0 επί της ΑΕΚ για το Κύπελλο το 2009. Και ο Κοτταράς του Χαϊδαρίου έπιασε δύο πέναλτι το 2006 και η ομάδα των Φοιτητών (τότε) βύθισε σε κρίση την ΑΕΚ. Ποιον να θυμηθούμε ακόμη από τους τερματοφύλακες; Τον Ντουκαντάμ, τον Ρουμάνο ο οποίος ως κίπερ της Στεάουα Βουκουρεστίου το ’86 στον τελικό της Σεβίλλης για το Πρωταθλητριών, απέκρουσε τέσσερα πέναλτι και πήρε το Κύπελλο από την Μπαρτσελόνα; Τον ήρωα της ΑΕΚ, τον Χρηστίδη, κατά την αξέχαστη βραδιά με την ΚΠΡ; Ή τον Μύρωνα Σηφάκη του ΟΦΗ, στον τελικό με τον Ηρακλή το ’87;

Αλλοι κομήτες; Ο Λεοζίνιο ως παίκτης τού Πανσερραϊκού στο 3-1 επί του Ολυμπιακού για το Κύπελλο το ’89. Ο Κουτσιανικούλης με τα σλάλομ επί του ΠΑΟ εξασφάλισε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ. Ο Κοντογουλίδης πέτυχε γκολ στο «Γ. Καραϊσκάκης» το ’07 και μπήκε στην ιστορία του ΠΑΣ.

Αυτοί και πολλοί άλλοι. Που ήρθαν από το πουθενά και έκαναν άλμα. Οπως ο Καπίνο, ήρωας στο Νέο Φάληρο και παιδί-θαύμα στο πρώτο μισό του Πρωταθλήματος. Μακάρι να μείνει και να εξελιχθεί με την πράσινη φανέλα.

Τελευταία Νέα