Μόνο κατά το ένα πέμπτο φταίνε οι μισθοί για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας, διότι το μείζον ζήτημα είναι ποιοτικό, και αφορά την τεχνολογική υστέρηση και το επιχειρηματικό έλλειμμα που περιορίζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Ετσι, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός ότι για την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας κατά 26,8% στην Ελλάδα την περίοδο 1995-2009 ευθύνεται η αύξηση των μισθών.

Στις επισημάνσεις αυτές καταλήγουν τόσο έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ όσο και στοιχεία που επικαλείται ο επίκουρος καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Αργείτης, ο οποίος βάζει επιπλέον το θέμα της μείωσης του περιθωρίου κέρδους των επιχειρήσεων. «Και γιατί η μείωση των τιμών και της ανταγωνιστικότητας να μην προέλθει από τη μείωση του περιθωρίου κέρδους των επιχειρήσεων; Εχει αξιολογηθεί άραγε αν μετακυλίεται η μείωση του κόστους εργασίας, στις τελικές τιμές προϊόντων και υπηρεσιών;», διερωτάται με νόημα ο κ. Αργείτης.

Απάντηση δίνει ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ Σάββας Ρομπόλης. «Οι επιχειρήσεις δεν μετακυλίουν ολόκληρη τη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας στις τιμές των προϊόντων τους αλλά επιδιώκουν να βελτιώσουν διά μέσου πολιτικών λιτότητας, τα περιθώρια κέρδους τους», λέει χαρακτηριστικά. Ετσι, στη διάρκεια της διετίας 2009-2011, ενώ υπήρξε στην Ελλάδα μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν, όπως σημειώνει η έρευνα. Ισχυρή απόδειξη ότι δεν έπεσαν οι τιμές αποτελεί ο μέσος ετήσιος πληθωρισμός του 2010, που κινήθηκε στα επίπεδα του 4,7%.

Τελευταία Νέα