Η επίθεση ξεκίνησε, είναι σφοδρή και συχνά γίνεται βρώμικη: όταν, για παράδειγμα, συγκρίνονται οι οικονομικές συνέπειες μιας νίκης της Αριστεράς στις προεδρικές εκλογές με τις συνέπειες ενός πολέμου. Οι καρποί πάντως είναι ήδη ορατοί. Ο Νικολά Σαρκοζί έχει μειώσει στις δύο μονάδες τη διαφορά του από τον Φρανσουά Ολάντ στον πρώτο γύρο (25% έναντι 27%) και ελπίζει τον Μάιο να κάνει την έκπληξη. Δεν θα είναι εύκολο, δεδομένου ότι οι άλλοι δύο υποψήφιοι – ο Φρανσουά Μπαϊρού και η Μαρίν Λεπέν – θέλουν για τους δικούς τους λόγους την ήττα του σημερινού προέδρου. Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν ότι ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος θα επικρατήσει με 55%. Αλλά ο Σαρκοζί δικαιούται να ελπίζει.

Πού στηρίζει τη μαχητικότητά του; Ο Κλοντ Αλέγκρ, πρώην υπουργός Παιδείας των Σοσιαλιστών, υποστηρίζει ότι ο γάλλος Πρόεδρος πάσχει από το σύνδρομο του Ζορό. «Ο ήρωας που κρύβεται πίσω του είναι, κατά την άποψή μου, ο μασκοφόρος εκδικητής, ο καβαλάρης που εμφανίζεται μέσα από το σκοτάδι για να υπερασπιστεί τους καταπιεσμένους, να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη, να πολεμήσει το ψέμα», γράφει ο Αλέγκρ στο καινούργιο του βιβλίο με τίτλο «Σαρκό ή το σύνδρομο του Ζορό» (εκδ. Plon). Τα κυριότερα προσόντα του; «Το θάρρος, η επιδεξιότητα, η πανουργία, και κυρίως η ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων».

Κάνοντας έναν απολογισμό, ο πρώην υπουργός υποστηρίζει ότι ο Σαρκοζί τα πήγε καλύτερα από τον Μιτεράν, και ασφαλώς από τον Σιράκ. Οσο για την αδυναμία του να προωθήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις, δεν φταίει αυτός αλλά ο «συντηρητισμός της κοινής γνώμης». Και να σκεφτεί κανείς ότι ορισμένοι κριτικοί χαρακτήρισαν το βιβλίο αυστηρό απέναντι στον Πρόεδρο…

Πιο ενδιαφέρον, αλλά με λιγότερο πιασάρικο τίτλο, είναι το βιβλίο «Η πενταετία των 500 δισεκατομμυρίων» (εκδ. Mille et Une Nuits), που έγραψαν οι Μελανί Ντελάτρ και Εμανιέλ Λεβί. Οπως επισημαίνουν οι συγγραφείς, από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Σαρκοζί το χρέος της Γαλλίας αυξήθηκε από 1,15 τρισ. σε 1,78 τρισ. ευρώ. Από την αύξηση των 630 δισ. ευρώ μόνο τα 109 δισ. μπορούν να αποδοθούν στην οικονομική κρίση. Τα υπόλοιπα 521 δισ. είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης του Σαρκοζί.

Αντί για το σύνδρομο του Ζορό, οι δύο συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ο Σαρκοζί πάσχει από το σύνδρομο της Πηνελόπης: διαλύει συνεχώς αυτά που έχει κάνει, καθώς δεν είχε ποτέ ένα πραγματικό ιδεολογικό υπόστρωμα στην οικονομική του πολιτική. Οταν ανέλαβε την προεδρία φλερτάριζε με τη Βρετανία και αγνοούσε τη Γερμανία. Σήμερα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ενώ εξελέγη με την υπόσχεση να μειώσει τους φόρους, κατάφερε να τους αυξήσει. Ο πρώτος νόμος που ψήφισε είχε στόχο την ενίσχυση των πλουσίων, με το επιχείρημα ότι έτσι θα ωφεληθεί ολόκληρη η κοινωνία. Στο τέλος της θητείας του κάνει στροφή 180 μοιρών και τάσσεται υπέρ του φόρου Τόμπιν. Νικολά Σαρκοζί, ο βασιλιάς της κωλοτούμπας.

Τελευταία Νέα