Σε ελεύθερη πτώση

ΤΟ Μαρούσι δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα για το ελληνικό μπάσκετ. Σημαίνει πολλά για το άθλημα. Οταν ήταν ισχυρό, έφτασε ακόμη και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα, το μακρινό 2001, τότε που όλοι στην Ελλάδα ζούσαν την εποχή με τις παχιές αγελάδες. Λίγα χρόνια μετά, το Μαρούσι έφτασε να κοντράρει τον Παναθηναϊκό σε όμιλο της Ευρωλίγκας.

Η πτώση, συνεπώς, αυτής της ομάδας είναι αξιοσημείωτη. Γιατί η πτωτική πορεία θυμίζει σε όλους την πορεία της χώρας. Το Μαρούσι πάει προς τον βυθό και ουδείς γνωρίζει αν μαζί της η ομάδα θα συμπαρασύρει και μέρος από το οικοδόμημα του μπάσκετ.

Γιατί ναι μεν χθες τελείωσε ο πρώτος γύρος, για κάποιους όμως ίσως να έληξε (ουσιαστικά) και το πρωτάθλημα. Με δεδομένο ότι πέφτει μόνο μία ομάδα, πώς θα σωθεί στη συνέχεια το Μαρούσι; Το όλο εγχείρημα ισοδυναμεί με προσπάθεια για θαύμα. Ο (κόουτς) Λινάρδος, εντελώς απογοητευμένος, θεωρείται αμφίβολο αν θα συνεχίσει στον πάγκο, ενώ δεν έκρυψε πως η εμπλοκή των ατζέντηδων δεν ωφελεί πάντα. Ωστόσο, το μείζον σχετίζεται με την αντίδραση των υπόλοιπων ομάδων.

Ναι, το Μαρούσι αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους υπόλοιπους. Πώς θα κινηθούν όσοι χρωστούν στους πάντες και δεν μπορούν να περιμένουν χρήματα από πουθενά; Το άσχημο σενάριο λέει ότι δεν αποκλείεται να υπάρξει καθυστέρηση πληρωμών ή ακόμη ακόμη και αδυναμία καταβολής των χρημάτων των συμβολαίων σε ξένους παίκτες. Αρα, μπορεί να δούμε αποχωρήσεις και αποψίλωση των ρόστερ αρκετών ομάδων. Θα είναι ένα ακόμη χτύπημα για το μπάσκετ, που ούτως ή άλλως σε επίπεδο εγχώριου πρωταθλήματος δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες.

Γιατί εκτός όλων των άλλων χάνει και την έξωθεν καλή μαρτυρία όταν η διαιτησία δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.

Στο ΣΕΦ, χθες, παραλίγο να γίνει η έκπληξη και στον Ηλυσιακό φωνάζουν πως αδικήθηκαν κατάφωρα. Γιατί, αλήθεια, να μην έχει δικαίωμα στο όνειρο και ο «μικρός»;