Κιθάρες…

Από την Αυστραλία οι Howling Bells είναι πια μόνιμοι κάτοικοι Αγγλίας, αλλά πετάχτηκαν μέχρι το Λας Βέγκας για να ηχογραφήσουν το τρίτο τους «The Loudest Engine», με παραγωγό τον Μαρκ Στέρμερ των Killers (που είναι και ο λόγος για τη μετακίνησή τους στο Βέγκας). Αν και πολλοί στο κοινό τους έχουν μόνο μάτια για τη Χουανίτα – φωνή και κιθάρα -, θα ήταν άδικο να μην τους αναγνωρίσει κανείς το ότι ξέρουν πολύ καλά πού πατούν και πού βρίσκονται στο τύπου «κλασικό – ψαγμένο» ροκ τους και την ικανότητά τους να γράφουν κομμάτια που μπορούν να βγουν να παίξουν στη συναυλία και να κερδίσουν νέους θαυμαστές. Αυτό που με κουράζει και έχω ένα θέμα, το ίδιο που έχω και με τους Killers, είναι οι ’80s στάνταρ αναφορές – και όχι αυτές που θα έδιναν το βάθος και την ανατροπή. Κιθάρες φορτωμένες, μηχανές που μαρσάρουν και αέρας περιπλάνησης. Που κάποια στιγμή όμως κάτι σε σπρώχνει να αλλάξεις σταθμό.

… και γορίλλες

Για να πω την αλήθεια, όταν πρωτάκουγα τους Gorillaz του Ντέιμον Αλμπαρν και της παρέας, είχα την αίσθηση πως θα κρατήσουν πολύ λίγο, ένα σάιντ πρότζεκτ που θα έχει ξεχαστεί μέχρι να λαλήσει τρεις φορές ο πετεινός. Λάθος, λοιπόν. Αυτοί που λάλησαν και το χάρηκαν – και το χάρηκε και το κοινό όπως έδειξε η ιστορία – είναι οι Γορίλλες οι ίδιοι και τα «άβατάρ» τους στη σκηνή, ένα γκρουπ που φλερτάρει με το εικαστικό, τα κόμικς, το χιούμορ και την ιδέα πως δεν πρέπει να παίρνεις τίποτε στα σοβαρά – τότε μπορεί κάτι να είναι σοβαρό στ’ αλήθεια. Το «Gorillaz The Singles Collection 2001-2011» είναι η σούμα όλων αυτών, το απόσταγμα των χρόνων και η τρέλα τους μέσα από τη συνθετική δεινότητα των παικτών τους. Εδώ θα βρείτε τα «Tomorrow Comes Today», «Kids With Guns», «Clint Eastwood» και «Dirty Harry». Αν δεν έχετε πάρει δώρο στον Κλιντ πάντως, δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα.

Τελευταία Νέα