Σαν κουκουβάγιες στο σκοτάδι

Θα έγινε κάπως έτσι: Ο Ντέιβ Φίντσερ πάνω από ένα Bloody Mary λέει στον Τρεντ Ρέζνορ τα εξής: Λοιπόν, αυτή τη φορά θέλω κάτι σκοτεινό, μυστήριο, ομιχλώδες, υποβλητικό, ίσως λίγο ακόμη πιο πολύ μυστήριο, ίσως και τρομακτικό, πολύ τρομακτικό, να κατεβαίνει στη σπονδυλική στήλη σαν ρίγος και να σε κάνει να κοιτάς κάθε τόσο πίσω από την πλάτη σου. Και κάτι ακόμη: Κάν’ το όλο αυτό γοητευτικό. Ας μη σηκώνει όλο το βάρος ο Ντάνιελ (Κρεγκ). «Το ‘χω!» του απάντησε με τον γνωστό, κοφτό του τρόπο ο «αρχηγός» των Nine Inch Nails.

Το είχε – και το ξέραμε ότι το είχε – από τις προηγούμενες συνεργασίες με τον σκηνοθέτη και τον Ατικους Ρος στο «Social Network». Και στην ταινία «The Girl With the Dragon Tattoo» τα πράγματα για τον Ρέζνορ και τον Ατικους, που είναι και εδώ μαζί του, ήταν πάνω – κάτω στρωμένα από την αρχή. Σαν να έπαιζε στο γήπεδό του. Δεν είχε παρά να βγει και να κάνει το παιχνίδι του.

Το μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον και το ριμέικ του Φίντσερ φαίνεται πως ενέπνευσαν τον Ρέζνορ για κάτι παραπάνω. Και ίσως πιο επικό. Για αρχή κυκλοφόρησε σαν μια πρόγευση με το τρέιλερ η διασκευή του «Immigrant Song» των Led Zeppelin, που έδινε έναν ωραίο σκοτεινό τόνο για όσα θα ακολουθήσουν στην οθόνη. Επαιξαν τον ρόλο τους και τα φωνητικά της Κάρεν Ο’ των Yeah! Yeah! Yeah! – τα υπόλοιπα λόγια όμως είναι όλα του σεναρίου και των ηθοποιών.

Ο Ρέζνορ και ο Ρος ξαγρυπνούν σαν κουκουβάγιες μέσα στο σκοτάδι. Η μουσική τους ακούγεται σαν να πέφτει παγωμένη βροχή πάνω στην ιστορία. Ηλεκτρονικά ή ακουστικά περάσματα που οδηγούν στην πλοκή σε σκοτεινά ανοίγματα και ανατροπές. Ακόμη και στα σημεία που θυμίζουν ηχητικά ταινίες του Χίτσκοκ ή αφήνεσαι για λίγο στη μελωδία, έρχεται κάτι που έχει σκοπό να σε ταράξει. Και θα σε ταράξει.

Επειτα από αυτό το επικών διαστάσεων σάουντρακ – τριών ωρών για την ακρίβεια – ο Ρέζνορ έχει σχέδια να επιστρέψει με το συγκρότημα. Το ποια θα είναι η επόμενη κατεύθυνση χάνεται και αυτό στην ομίχλη, αλλά δεν έχει σημασία. Αυτό που σε κερδίζει πιο πολύ, αν πραγματικά αποφασίσεις να χαθείς και εσύ στη μουσική χωρίς να παρακολουθείς την ταινία, είναι η «άλλη» ταινία που σκηνοθετούν οι Ρέζνορ και Ατικους, το δικό τους «Κορίτσι με το τατουάζ», μια υπόθεση που αναπτύσσεται με αρμονίες, θόρυβο, ηχητικά εφέ και ψιθύρους ακόμη και όταν δεν τους ακούς.