Αυτό το πλάνο με τον κύριο Κουλούρη λάβρο να επιτίθεται σε όργανα της Τάξεως αλλά και του ΠΑΣΟΚ (στον κύριο Παπουτσή συγκεκριμένα) με το ματοβλέφαρο κάρβουνο και το μαλλί το μαδημένο, μου θύμισε μια πρώτη περίοδο του Σοσιαλιστικού Κινήματος που είχα ξεχάσει αφ’ εαυτού μου ίσως για να με προφυλάξω από τη ναυτία. Την όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή του βαθέος ΠΑΣΟΚ, όπου πρόσωπα και ονόματα μπορεί να τα ‘χει φάει ο σκόρος του χρόνου αλλά το πνεύμα τους ζει και βασιλεύει διά εκπροσώπων και συνεχιστών αυτού του ανθρωπιστικού, κατά τα άλλα, Κινήματος.

Αίφνης θυμάμαι μετά συγκινήσεως έναν διευθυντή ΟΤΕ (Τόμπρας με τ’ όνομα) ανεβασμένο στην ταράτσα ενός τρόλεϊ Πατήσια – Παγκράτι να κραδαίνει το πιστόλι του και να απειλεί θεούς και δαίμονες με αφρισμένα χείλη. Ή για να προχωρήσουμε στα πολιτιστικά έναν ηθοποιό ονόματι Καραθανάση (ο οποίος σε κάποια προηγούμενη φάση της ζωής του εξίσου σοσιαλιστική είχε σουγιαδιάσει – ή μαχαιρώσει; – μιαν καλλιτέχνιδα) να κυκλοφορεί στους διαδρόμους του Εθνικού αλαμπρατσέτα με έναν άλλον επίσης ηθοποιό, πολύ Ελπιδοφόρο στο όνομα αλλά στο επώνυμο εντελώς Γκότση, να χτυπούν τις τιμημένες αρβύλες στα πατώματα, και κοιτάζοντας στα μάτια τους ατυχείς ηθοποιούς της Κρατικής Σκηνής να βροντοφωνάζουν «Πας μη ΠΑΣΟΚ, βάρβαρος και εξωστέος».

Αλλά και πιο τρυφερές οικογενειακές σκηνές με τον τότε πρόεδρο και πρωθυπουργό (δεν είχε εφευρεθεί ακόμα η διαρχία) Ανδρέα Παπανδρέου, νικητή εκλογών, να τον ταΐζει μια ζαχαρονταρντάνα με το κουταλάκι την επινίκια τούρτα κι αυτός να μην μπορεί να στοχεύσει και να τρέχουν τα σοροπιασμένα υπολείμματα σε σακάκι και γραβάτα. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις ναυτικές εξορμήσεις της Μεγάλης Κυρίας στα Αιγαία Πέλαγα όπου τον έσερνε πρωθυπουργό άνθρωπο γιατί τον είχε ταμένο στη Μεγαλόχαρη.

Κι όλες αυτές οι μνήμες να ξυπνούν επειδή ο κύριος Κουλούρης πέρασε ένα κόκκινο. Δύο κόκκινα, τρία κόκκινα. Πέντε κατ’ άλλους. Δεν είναι κρίμα να πρέπει ένας πρώην υπουργός (ναι, ήταν υπουργός) να αναγκάζεται να πατάει με το αυτοκίνητό του όργανα της Τάξεως για να θυμηθούμε εμείς με ποιους έχουμε να κάνουμε; Δεν έπρεπε εμείς ως λαός να είμαστε λίγο πιο σκληροί στη μνήμη για να μην αναγκάζουμε αυτούς τους συμπαθείς, κατά τα άλλα, κυρίους να εξευτελίζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Είναι κι αυτό μία ερώτηση. Οπως και μια άλλη είναι: Δεν ντρέπεστε κύριοι Κουλούρηδες;

Οχι θα μου απαντήσετε.

Κι εγώ θα συμφωνήσω.

Τελευταία Νέα