Επειτα από τη βάπτισή του στον Ιορδάνη, ο Ιησούς αποσύρθηκε στην έρημο της Ιουδαίας, όπου έμεινε μόνος επί 40 ημέρες και 40 νύχτες, με μοναδική συντροφιά τη νηστεία και την προσευχή. Σήμερα, το τοπίο παραμένει λίγο – πολύ το ίδιο, η μοναξιά όμως είναι ένα συναίσθημα που έχει χαθεί: περιπατητές, τετράτροχα οχήματα παντός εδάφους, ποδήλατα παντός εδάφους, Βεδουίνοι που πωλούν σουβενίρ και περίεργοι βοσκοί φροντίζουν να μη μπορεί κανείς να μείνει μόνος ούτε λεπτό.

Σε κάθε περίπτωση, η πορεία του Ιησού στην έρημο ενέπνευσε από πολύ νωρίς τους μυστικιστές, και κυρίως τους πρώτους βυζαντινούς μοναχούς. Αναχωρητές, ζώντας μόνοι σε σπηλιές στην έρημο, επιδίδονταν στην προσευχή και τη νηστεία. Κατόπιν, τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, οι μοναχοί συγκροτούν ιδιαίτερα σημαντικές κοινότητες στην ιερή γη. Στα μοναστήρια τους, σε διάφορα σημεία της ερήμου, απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στις γυναίκες και τα… μήλα.

Το Μοναστήρι του Πειρασμού είναι, μαζί με εκείνα της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και του Αγίου Σάββα (Μαρ Σαμπά) κοντά στη Βηθλεέμ, ένας από τους αρχαιότερους χριστιανικούς τόπους. Χτίστηκε στην παρειά ενός γρεμού, πάνω από την Ιεριχώ, στο σημείο όπου ο Διάβολος υπέβαλε τον Ιησού σε πειρασμό προσφέροντάς του επίγεια εξουσία και κάθε είδους πλούτη. Οι ορθόδοξοι μοναχοί έζησαν εδώ 15 αιώνες ηρεμίας. Μέχρι που η Παλαιστινιακή Αρχή κατασκεύασε, πριν από περίπου 15 χρόνια, ακριβώς μπροστά στην πόρτα τους, ένα τελεφερίκ. Εκτοτε, το μοναστήρι έχει για γείτονα ένα παλαιστινιακό εστιατόριο που είναι πάντα άδειο, έχει μονίμως στη διαπασών τη μουσική και πετάει τα σκουπίδια του στην πλαγιά.